" 10 İL SONRA RUSİYA OLMAYACAQ "

Kanadalı «Nostradamus» bu ölkənin müstəqilliyini itirəcəyini proqnozlaşdırır

MDB dövlətlərinin bəzilərini də Rusiyanın taleyi gözləyir

Tanınmış kanadalı yazıçı, futuroloq Domenik Rikardi Rusiyanın gələcəyi ilə bağlı proqnozlarını açıqlayıb. Qərbdə “Kvebek Nostardamusu” kimi tanınan Rikardi Niksonun hakimiyyətdən gedəcəyi tarixi, Berlin divarının uçurulacağını, Yuqoslaviya və SSRI-nin dağılacağını əvvəlcədən deyib.
Rusiya mətbuatına açıqlamasında Domenik Rikardi “10-20 ildən sonra Rusiyanı necə görürsünüz” suala cavabında “10 ildən sonra Rusiyanı görmürəm” cavabını verib. Onun proqnozuna görə, 10 il sonra Rusiya müstəqil dövlət kimi mövcud olmayacaq.

O, Rusiyanın ərazisini necə gördüyünü da təsvir edib:

“Şərqdən qərbə Saxalin adasının cənub hissəsi, Kuril arxipelaqının bütün adaları və Kamçatkanın cənub-qərb sahilləri Yaponiyanın protektoratı altında olacaq. Həmin ərazidə sərhədlərə sərt nəzarət ediləcək. Yaponlar həmçinin həmin ərazilərin sahillərini yuyan Sakit okeanın akvatoriyasına, Oxot və Vladivostokdan Yaponiya sahillərinə qədər Yapon dənizlərinə nəzarət edəcək. Hərbi baza və Petropavlovsk-Kamçatsk limanı ABŞ-la Yaponiyanın birgə nəzarətində olacaq.
Qərbə mənzərə belə olacaq: 65-ci paraleldən cənubdan şimala və şərqdə Uelendan Arxangelskə qədər ABŞ-ın nəzarətində olacaq. Daha sonra şimal-qərb istiqamətində Britaniyanın, şimal-şərqdə Almaniya və Norveçin yurisdiksiyası başlayır. 65-ci paraleldən cənuba, yəni Şimal qütb dairəsindən cənubda bütün Şərqi Sibir, həmçinin Monqolustan Çinin nəzarəti altına düşəcək. Həmin ərazilərdə Çin rejimi sərtliyi ilə seçiləcək. Həbsxana və konslagerlər sibirli və monqolustanlı partizanlarla doldurulacaq. Lakin sərhədlərin zəif mühafizəsi ordan qaçmağa da imkan verəcək. Çindən milyonlarla insan Monqolustan və Şərqi Sibirə köç etməyə başlayacaq.
Qərbi Sibirdə Ural dağ silsiləsindən Peterburqa, Murmanskdan Astraxana qədər olan ərazilərə NATO nəzarət edəcək. Kursk, Bryansk və Smolesk vilayətləri Fransanın, Tver, Yaroslavl, Arxangelsk, Kostroma vilayətləri Britaniyanın, Kalininqrad və Leninqrad vilayətləri Almaniyanın idarəçiliyi altına düşəcək. Yalnız Moskva və Moskva vilayəti qarışıq olacaq. Burda Yunanıstan və Türkiyə istisna olmaqla NATO-ya üzv olan bütün ölkələr təmsil olunacaq. Bütün ərazilərdə rəsmi dil ingilis dili olacaq. Bütün sənədləşmə işləri bu dildə aparılacaq. Ancaq qismən rus dili də istifadə ediləcək. Bu ərazilərdə inzibati orqanlarda yerli və NATO nümayəndələri çalışacaq. Pul vahidi rubl olsa da, indikindən fərqlənəcək.
Rusiyanın cənubunda vəziyyət tam fərqli olacaq. Qafqaz və onunla sərhəddə yerləşən Stavropol diyarındə uzunmüddətli etnik və dini münaqişə davam edəcək. Mübarizə isə ayrı-ayrı etnoslar arasında deyil, Islamda bir-biri ilə düşmən olan iki cərəyanın orduları arasında gedəcək.
Rikardi 10 il sonra Qafqazdakı durumun hazırda Əfqanıstandakı durumla eyni olacağını da deyib. Hətta NATO qoşunları ora daxil olmağa cəsarət etməyəcək. Çünki bu, böyük itkilərə səbəb ola bilər.

Rusiya müstəqilliyini müharibəsiz itirəcək

Rikardi eyni zamanda Rusiyanın nə səbəbdən parçalanacağına da aydınlıq gətirib. Buna səbəb ölkənin iqtisadi və siyasi təsirinin azalması, eyni zamanda geniş miqyas alan korrupsiya olacaq. Rusiyanın Qərbin təsiri altına düşməsi isə müharibəsiz və “dinc yolla” baş verəcək.

Azərbaycan Türkiyənin təsir dairəsinə düşəcək

“Kvebek Nostradamusu” digər MDB dövlətlərinin də gələcəyi barədə danışıb. O, Ukraynanın formal olaraq müstəqilliyini qoruyub saxlayacağını, ancaq bunun üçün Türkiyənin xeyrinə Krım yarımadasından keçməli olduğunu deyib. Ancaq bu tam dinc yolla, münaqişəsiz baş verəcək.
Belarus Rusiya kimi müstəqilliyini itirəcək və faktiki olaraq NATO-nun idarəçiliyinə keçəcək. Belarusun formal rəhbəri isə keçmiş siyasi mühacir olacaq.
Digər MDB dövlətlərinə gəldikdə, Rikardi onların müstəqilliyini qoruya biləcəyini deyir. Məsələn, Azərbaycan Türkiyənin təsir dairəsinə düşəcək, Iranın isə ölkəmizdə təsiri xeyli zəifləyəcək. Qazaxıstan Çinlə Türkiyə arasında uzun və üzücü mübarizənin meydanına çevriləcək. Ancaq Qazaxıstan rəhbərliyi hər iki qüvvə arasında manevr etməyi bacaracaq.

Fizzə
azadliq.info

PREZİDENTLƏ GÖRÜŞDƏN SONRA TƏƏSSÜRAT

"Hakimiyyət yeni kursa, açılıma başlayır?"

Konspektsiz danışırdı. Aramla, sakit səslə, pafossuz, ancaq təsirli. Əslində prezident Azərbaycan mediasının rəhbərlərinə brifinq verdi. Mənim üçün ilk idi. Ölkə prezidentini yaxından görüb, dinləmək, ona sual vermək, danışmaq, əl sıxmaq imkanım olmamışdı... 

Dedikləri bizim demokratik düşərgənin hər hansı bir təmsilçisinin söylədiklərindən heç nə ilə fərqlənmirdi. Vizyonu, media ilə bağlı baxışları, verdiyi mesajlar dünya standartları səviyyəsində sayıla bilər. “Bəs, biz niyə əziyyət çəkirik, deyə düşündüm, prezidenti dinlərkən...” Bu cümlə də prezident danışa-danışa Facebook profilimə yazdığım fikirlərdəndir. Doğrudan da, nə baş verir? Azərbaycan respublikasının prezidenti sürətlə dəyişən dünyada və Azərbaycanda, informasiya əsrində medianın önəmini, rolunu, dövlət və millət üçün əhəmiyyətini hətta bəzi demokratlardan da yaxşı deyir: “Müstəqil mətbuatın səviyyəsi həmin ölkənin inkişaf səviyyəsini göstərir”, – sitat İlham Əliyevdəndir; lakin ölkənin önəmli media quruluşları problem içərisindədir. Biz dövlətdən ciddi dəstək alırıq. Yazılı mətbuatın yaşaması üçün cəmi iki qaynaq var: KİV DF və satışdan gələn vəsait. İndi onun birini -  satışı demək olar ki, qapadıblar. Bu da qəzetlərin dayanması gerçəkliyini ortaya çıxarıb, bizi şikayətçi duruma salıb. Və belə bir məqamda prezidentin yanında görüş olur, önəmli mesajlar verilir... (Ümid edək ki, bu görüş üzərindən verilən mesajlar, deyilən fikirlər yaxın gələcəkdə vəziyyətin dəyişməsinə gətirib çıxaracaq.) 

Oxucularımız bilir ki, neçə gündür dövlətin zirvəsindən görüş istəməkdəyəm. Administrasiyanın rəhbəri Ramiz Mehdiyevə, onun müavini Əli Əsədova, PA-nın məsul əməkdaşı Əli Həsənova, Daxili İşlər naziri Ramil Usubova görüş üçün dəfələrlə müraciət etdim. Nəhayətdə, bir neçə gün öncə  ölkənin prezidenti İlham Əliyevə məktub yazdım. Yayımda yaranan son problemi onun diqqətinə çatdırdım. Şənbə günü qəfildən “Prezidentin yanında görüş olacaq, Sizi də dəvət edirik”, çağırışını aldım və hesab etdim ki, bu, mənim müraciətlərimə, müstəqil media və demokratik düşərgə ilə birgə apardığımız sistemli işə reaksiyadır.  Buna etiraz edənlərlə, “yox” deyənlərlə də mübahisə etmək niyyətim yoxdur: mənim düşüncəm budur. “Jurnalistlərin dostu” nominasiyası üzrə təqdimat adətən ilin sonlarında olurdu; bunun bu qədər önə çəkilməsi, qəfildən baş verməsi olduqca maraqlı, həm də ümidverici hadisədir; xoş məramın göstəricisidir. 

Bu görüşdən iki gün əvvəl AXC-nin banisi Məhəmməd Əmin Rəsulzadənin 130 illik yubileyinin keçirilməsi barədə sərəncamın verilməsi, ardınca bu görüş və orada ölkə müxalifətinin ünvanına yumşaq göndərmələrin səsləndirilməsi, etiraf edək ki, düşündürücü hadisələrdir.  Az qala iddia edəsən ki, hakimiyyət yeni kursa, açılıma başlayır; güman ki, belədir... Lakin bu dəfə bir qədər səbr edək və davamını gözləyək...

Prezident müxalifətə münasibətdə dedi ki, fikirlərdə, düşərgələrdə  fərqlilik mümkündür, lakin biz hamımız bir vətənin övladlarıyıq. Bütün məsələləri, problemləri öz aramızda danışıb, həll etməliyik. O dedi ki, Azərbaycanın bütün siyasi qüvvələri ümumi inkişaf istiqamətləri üzrə demək olar ki, eyni fikirdədirlər. Ölkə prezidentinin seçki prosesinə münasibəti də maraqlı oldu -  dedi ki, seçki prosesi göstərdi ki, Azərbaycanda siyasi mədəniyyət xeyli inkişaf edib... Həmin məqamla bağlı gözlənilən aqressivlikdən əsər belə olmadı... Prezident siyasətindəki prioritetləri də sadaladı: müstəqil, kimsəyə  boyun əyməyən, güclü, çağdaş, inkişaf etmiş demokratiyaya malik, ərazi bütövlüyünü təmin etmiş  bir ölkə... ”İqtisadi islahatlarla bərabər, ictimai-siyasi sahədə də islahatlara ehtiyac var, biz bunu edirik və edəcəyik”, mesajı da səsləndirilən fikirlər arasındaydı.    
****
Hər bir halda, problemli bir qəzetin redaktoru olaraq  mən istəyimə yetişdim və dövlətin bir nömrəli şəxsinə mətbuatın dərdlərinin bir qismini  -  yayımla bağlı olanları çatdırdım. Bir bazar günü mətbuatın önünə çıxıb, vacib hesab etdiyi mesajları vermək, bizləri də dinləmək, görünür, prezident üçün də mühüm olub.  

Qaldırdığım məsələlərə münasibəti normal oldu. Yeni köşklərlə bağlı tənqid söyləyəndə isə gülümsədi  -  bunun səbəbini sonradan, yekun çıxışında  bildim: “Onları mən gətizdirdim, amma sonra gördüm orada bazar açıblar”, dedi...

Ümumilikdə isə “ kim qəzet satışını məhdudlaşdırırsa, buna yol vermək və dözmək olmaz”, söylədi. Göstərişini verdi. Bundan sonrasını izləyək -  göstəriş nə zaman həyata keçəcək...
****
Görüşdə “Azadlıq” qəzetinin olmaması, əlbəttə üzücü və bu görüşün əhəmiyyətini təsirləndirən hadisə idi. Bunu kimlərin nədən etdiyini anlamıram -  lakin heç doğru saymıram.

Lakin ümid edirəm ki, fürsət tapıb, qaldırdığım və prezident səviyyəsində dəstək aldığım məsələ “Azadlıq” qəzetinin də problemlərinə faydalı olacaq.
****
Düz 12 il əvvəl qəzet redaktorları olaraq mərhum prezident Heydər Əliyevin yanında toplaşdıq. O zaman da medianın ölüm-qalım məsələsi gündəmdəydi. Görüşdən sonra vəziyyət dəyişdi və indi məlum olur ki, bugünə qədər var olma, dözüb gələ bilmə səbəblərimizdən biri də məhz həmin görüşdür. 

Ümid edək ki, qəzetlər daha bir 12 il də yaşayacaq və sonradan belə məlum olacaq ki, 2013-cü ildə bir bazar günü prezident İlham Əliyevlə onun dənizkənarı rezidensiyasında toplanıb, danışmasaydıq, Azərbaycanın yazılı mətbuatının davam gətirməsi, oralara (2025) qədər yaşaması çətin olardı...  

P.S. Görüş zamanı həm də reportyor kimi işlədim. Facebook-a status yazdım, sayta şəkil və xəbər yolladım. İlk xəbəri və şəkilləri də musavat.com yaydı. Üstündən 7-8 saat keçsə də, tədbirdən hələ də bircə dənə rəsmi foto yayılmamışdı...  

Yazar : Rauf ARİFOĞLU

AZƏRBAYCAN RESPUBLİKASININ DÖVLƏT HİMNİ ( AZERBAIJAN NATIONAL HIMN ).

     AZƏRBAYCAN RESPUBLİKASININ DÖVLƏT HİMNİ

 

MƏHƏMMƏD ƏMİN RƏSULZADƏ - 130

        MƏHƏMMƏD ƏMİN RƏSULZADƏ - 130

İLHAM ƏLİYEV MƏHƏMMƏD ƏMİN RƏSULZADƏ İLƏ BAĞLI SƏRƏNCAM İMZALADI

Prezident İlham Əliyev Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin banisi Məhəmməd Əmin Rəsulzadənin 130 illik yubileyinin keçirilməsi haqqında sərəncam imzalayıb
Sərəncamda deyilir: “2014-cü ilin yanvar ayında Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin banilərindən biri, Azərbaycan Milli Şurasının sədri Məhəmməd Əmin Rəsulzadənin anadan olmasının 130 illiyi tamam olur.
Xalqımızın müstəqillik idealının gerçəkləşdirilməsində, Azərbaycanın tarixi dövlətçilik ənənələri zəminində milli dövlət quruluşunun dirçəldilməsində, milli istiqlal ideyalarının geniş yayılmasında böyük xidmətlər göstərmiş və siyasi publisistikası ilə ədəbi-ictimai fikir tariximizə layiqli töhfələr vermiş görkəmli ictimai-siyasi xadim Məhəmməd Əmin Rəsulzadənin 130 illik yubileyinin keçirilməsini təmin etmək məqsədilə, Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 109-cu maddəsinin 32-ci bəndini rəhbər tutaraq qərara alıram:
1. Azərbaycan Respublikasının Mədəniyyət və Turizm Nazirliyi Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası, Azərbaycan Respublikasının Təhsil Nazirliyi və digər aidiyyəti qurumlarla birlikdə Məhəmməd Əmin Rəsulzadənin 130 illik yubileyinə həsr olunmuş tədbirlər planını hazırlayıb həyata keçirsin.
2. Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabineti bu Sərəncamdan irəli gələn məsələləri həll etsin”.

YAZIÇI - PUBLİSİST MUSTAFA ÇƏMƏNLİNİN TƏBRİKİ

http://525.az/site/?name=xeber&duzelis=0&news_id=12931

ADİL İRŞADOĞLUNUN 60 İLLİYİLƏ BAĞLI DOSTLARINA CAVABI VƏ TƏŞƏKKÜRÜ

Adil İrşadoğlu (Əliyev)

Mən vətənimi çox sevirəm, onun uğrunda canımı fəda etməyə hazıram, amma istəyirəm ki, vətən də məni azacıq sevsin...

Mən irqçi deyiləm, ancaq öz millətimi - türk millətimi, onun milli dəyərlərini çox sevirəm. İstiqlal şairimiz Xəlil Rza Ulutürk demişkən: 

Biz türkləriz, Vətənimiz - başdanbaşa yer kürəsi,

Bayrağımız al günəşdir, çadırımız göy qübbəsi !

✔ Əzizlərim, mən heç vaxt kişilikdən danışmamışam, kişi olmağa çalışmışam. 

✔ Demokratiyadan danışmamışam, demokrat olmağa çalışmışam. 

✔ Boğazdan yuxarı vətən, vətən deməmişəm, vətənpərvər olmağımı əməllərimlə sübut etmişəm və edirəm.

✔ Çoxlarından fərqli olaraq heç vaxt xalqın adından danışıb saxta and içməmişəm. Saxta mövqe tutmamışam, saxta salamlaşıb, saxta gülməmişəm. 

✔ Mən vicdanlı, namuslu, xeyirxah, səxavətli, halal olmağı bu insanlardan öyrəndim. Ölənədək onlara borcluyam. Onları müəllimlərim sayıram. Kimdir onlar? 

Atam İrşad Məhəmməd oğlu Əliyev, Anam Qənirə Rüstəm qızı Rüstəmova, atamın qohumu Süleyman Sani Axundov, Həsən bəy Zərdabi, Mustafa Kamal paşa, Məmmədəmin Rəsulzadə, Üzeyir Hacıbəyli, Əhməd Cavad, Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev, Rəşad Nuri Güntəkin, Səməd Vurğun, Abbas Zamanov, Mir Cəlal Paşayev, Nəsir İmanquliyev, Bəxtiyar Vahabzadə, Xəlil Rza Ulutürk, Famil Mehdi, Şirməmməd Hüseynov, Qulu Xəlilov, Nurəddin Babayev, Tofiq Rüstəmov, Nəriman Zeynalov, Akif Rüstəm oğlu  Rüstəmov, Elşad Quliyev, Sabir Xuduş oğlu Rüstəmov, Seyfulla Hənifə oğlu Cəfərov, Vasif Hacağa oğlu Babayev, Aslan Rəfi oğlu İsmayılov. Dünyasını dəyişənlərə min rəhmət. Bu dünyada yaşayanlara isə Allahdan can sağlığı diləyirəm. 

60 İllik yubileyim münasibətilə məni təbrik edən diqqətli dostlarıma təşəkkür edirəm. Diqqətsiz dostlarıma isə can sağlığı və diqqətli olmağı arzulayıram.

Çox sağ olun, dostlar. Yaxşı ki, varsınız. Həmişə sağlam və xoşbəxt olasınız. Allah verən ömrü dəyərincə yaşamaq hər insana nəsib olmur. Arzu edirəm ki, bu xoşbəxtlik hamıya nəsib olsun. Diqqətinizə görə bir daha təşəkkür edirəm. 

© Adil İrşadoğlu (Əliyev).

Veteran televiziya və qəzet jurnalisti,

Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü (1980),

1-ci Qarabağ Müharibəsinin iştirakçısı (1988-1996).

Bakı, 02.11.2013.

QALİB QURBAN İBRAHİMOĞLUNUN TƏBRİKİ

http://ipek-tv.com/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=113&Itemid=550

FƏRHAD ƏLİZADƏNİN TƏBRİKİ

ATAMA ÜRƏYİMDƏ BƏSLƏDİYİM SÖZLƏRİM

Azərbaycan Respublikasının tanınmış jurnalisti, millətimizin dəyərli övladı, əsilli-köklü, orijinal və təvazökar insanı, Böyük Türk Dünyasına hizmətlər yapmaqdan zövq alan vətənpərvər insan Adil İrşadoğlunun     (Əliyevin) 1 noyabr 2013-cü il tarixində 60 yaşı tamam olur.

Canım Ata, səni ailəmiz adından doğum günün münasibətilə təbrik edirəm. Gördüyümə, bildiyimə, oxuduğuma və eşitdiyimə görə sən çox cəfakeşsən. Kamil və mükəmməl bir insansan. Olduğun kimi görünən insansan. Etdiyin yaxşılıqların qarşılığını gözləməyən insansan. Sadəsən. Sadəlövh deyilsən. Xeyirxahsan. Düşmənə qarşı barışmazsan.

Əziz Ata, sən həm də xalqın əsil oğlusan. Hər bir addımında, hər bir əməlində xalqını düşünərək hərəkət etmisən və edirsən. Dövlətimizə sadiqsən. Müstəqillik sənin üçün hər şeydən əzizdir. Səni həmişə müstəqil və əziz olasan. Sən bu xalq üçün nələri etməmisən... Bacardığını, əlindən gələni əsirgəməmisən. Çox təəssüf ki, bu vaxtadək çəkdiyin əziyyətin dövlət səviyyəsində qarşılığını görməmisən. Erməni separatizmi Qarabağda və Azərbaycanın digər sərhəd bölgələrində baş qaldırıb təxribatlar törətdiyi, müstəqilliyimizə zərbələr vurduğu illərdə sən bu xain qonşuya – erməni daşnaqlarına qarşı dəyərli əks təbliğat işi görmüsən və indi də görürsən. Birinci Qarabağ müharibəsi illərində ailənin yanında isti yorğan – döşəkdə yatmağı yox, cəbhəni, bu gün şəhidlik zirvəsinə ucalmış insanların yanında olmağı üstün tutmusan və həyatını təhlükəyə ataraq səngərlərdən geri çəkilməmisən. Kişi adamsan. Qeyrətinə qurban olum.

Hörmətli Ata, sən o qədər Vətən, Millət xəstəsisən ki, onların naminə ailənin, qohum - əqrabanın, əzizlərinin mənafeyini unutmaqdan belə çəkinmirsən. Sənin üçün Vətənin, Millətin mənafeyi hər şeydən üstündür.

Bütün bunlara görə, səni çox sevirəm mənim sevimli atam. Ailəmizin sənsiz bir günü olmasın. Sənə birinci növbədə can sağlığı, uzun və mənalı ömür arzulayıram. Hər şeyə görə çox sağ ol bizim qiymətli atamız. Bütün arzularına sağ ikən çatasan. Allah sənə yar olsun.
60 YAŞIN MÜBARƏK !


Hörmətlə, Fərhad Adiloğlu ( Əlizadə )
31.10.2013.

ФАРМАН АБДУЛЛАЕВ : - РАЗДЕЛ ФАНТАСТИКИ У НАС НА ВТОРОМ ЭТАЖЕ

Много лет тому назад автор был свидетелем одного эпизода. В 10 "а" класс 6-й школы Ворошиловского района г. Баку за несколько дней до окончания учебы, пожаловал спецпредставитель Вооруженных сил СССР, который агитировал будущих выпускников поступать в разные военные училища. После общего собрания он отдельно беседовал с русскими и армянами, и многие из них, впоследствии поступили в различные военные училища.
В свое время то ли шутливо, то ли обеспокоено про визит на Тихоокеанский флот Н.Хрущев говорил: "Поднимаюсь на палубу корабля, докладывает дежурный капитан Худяков, армянин по национальности, знакомлюсь с капитаном корабля, фамилию забыл, тоже армянин, а если добавить к этому списку адмирала флота Исакова, то картина будет полной".
Интеллектуальный армянский военный потенциал, взращенный советской властью, был на порядок выше, чем азербайджанский. Советская террористическая идеология и конкретные концепции КГБ СССР способствовали этому, а точнее армянский фактор был составной частью всей идеологии СССР. И что характерно - когда СССР ослаб, он же первым нанес ему удар ножом в спину.
Дальновидные, как им казалось, советские идеологи уже тогда готовили из армян реальную силу, на которую, как они считали, можно было бы опереться в критические моменты для страны. Но время показало, что они глубоко ошиблись в своей стратегии.
Фактически вооруженная до зубов и подготовленная армия Армении, использующая свой разнообразный потенциал в российской армии, напала на Азербайджан, в котором всего этого не было и в помине. Азербайджанская армия практически состояла из гражданского населения, наспех обученного военному делу.
Юрий Романов вспоминает: "Я приехал в Агдам, впервые попал на азербайджанскую сторону. Это получилось так, что воевали люди, совершенно далекие от войны, это крестьяне были. Они даже автоматы держали - как лопату. Научили их нажимать на курок..."
Часто из уст российских политиков разного уровня можно услышать удивительную по безграмотности мысль, что, мол, и в Азербайджане советской армией было оставлено значительное количество военной техники и оружия. И это действительно так. Но даже неспециалисту в военной области известно, что без соответствующих военных специалистов и офицеров высшего командного состава вся оставленная военная техника превращается в груду металла.
Но и про переданную Баку технику, российские военные не "забывали".
Ввиду того, что в Азербайджане в советское время было значительное количество военно-воздушных баз и боевых самолетов, после ухода советских войск из республики незначительная их часть досталась Баку.
После ухода Советской Армии из Насосной по местному телевидению показывали разбитые элементы систем управления, предупреждения, навигации и др. Но, вместе с тем, нашлись мужественные люди, которые, рискуя жизнью, не позволили увезти все самолеты - ведь эти самолеты по праву принадлежали республике. Азербайджан за годы советской власти всегда вносил в общесоюзную копилку больше, чем брал. Кроме того, за счет авиационного керосина, который получали военные летчики от НПЗ Баку, стоимость этих самолетов была многократно оплачена. Как утверждает Жирохов,
на аэродроме ПВО и на ремзаводе в Насосной было захвачено несколько (по некоторым данным до 30) перехватчиков МиГ-25ПД. На аэродроме разведывательного авиаполка в Далляре азербайджанцы, как утверждает Жирохов, захватили 16 машин: 5 МиГ-25РБ и 11 Су-24МР. МиГ-25РБ, помимо ведения фототехнической разведки, предназначены для навигационного бомбометания с помощью бортовой системы "Пеленг", обеспечивающей поражение целей с заранее введенными координатами. Сброс бомб производится в автоматическом режиме с выходом в расчетную точку. Помимо боевых самолетов, ВВС Азербайджана имели солидный парк учебных Л-29 "Дельфин" (по разным данным от 50 до 80 машин), ранее принадлежавших одному из авиаполков Армавирского летного училища. Они базировались на аэродроме Сангачалы под Баку, пишет Жирохов.  ( http://www.youtube.com/watch?v=46_Yoxnt8rI )

Как только азербайджанская военная авиация начала проводить военные операции против агрессоров, российские военные предоставили Армении все необходимое с избытком, и "бизнес-план" был реализован.
Как отмечают ряд военспецов, первоначально азербайджанской авиации противостояла весьма слабая ПВО армян, насчитывавшая 6 зениток ЗУ-23-2, 4 самоходных ЗСУ-23-4 Шилка, 4 57-мм зенитки С-60 и несколько десятков устаревших ПЗРК "Стрела-2М". Ситуация резко изменилась, когда Россия, в нарушение договоренностей, поставила Армении восемь 57-мм зениток С-60.
Считается, что первый воздушный бой состоялся 3 марта 1992 г. Российский военно-транспортный Ми-26, сопровождаемый боевым Ми-24, вылетел с территории Армении и доставил боевикам в армянское село Гюлистан вооружение, боеприпасы и продукты.
Это был не первый рейс российского военно-транспортного Ми-26, но он оказался последним. На обратном пути в Армению его атаковал азербайджанский Ми-8. Завязался ожесточенный бой с Ми-26 и Ми-24. Помощь пришла с земли - метко запущенная ракета ПЗРК поразила Ми-26, он загорелся и рухнул около азербайджанского села Сейдиляр.
Михаил Жирохов пишет: "В октябре 1992-го были отмечены попытки бомбить армянские колонны в Лачинском коридоре. Так как в тот период Армения не имела боевых самолетов, азербайджанские ВВС не встречали сопротивления в воздухе. Но с передачей Армении техники бывшей Советской Армии карабахские армяне смогли создать мощную систему ПВО, дополнив имеющиеся зенитки ЗСУ Шилка и ПЗРК мобильными ракетными комплексами "Оса" и "Круг", что сразу сказалось на потерях азербайджанской авиации". И это характерное признание российского участника событий. Российское военное ведомство внимательно отслеживало и прогнозировало возможное развитие событий на армяно-азербайджанском фронте (в условиях ограниченных сил и на небольшом театре военных действий это сделать было несложно), и как только где-то азербайджанцы брали верх, на этот участок фронта немедленно поставлялась нужная российская военная техника. Так было в лачинском направлении, под Мардакертом, Степанакертом и др.
Западные СМИ сообщали, что 7 декабря 1992 азербайджанцы потеряли от наземного огня в Мартунинском районе Ми-24 и очередной Су-25, а 15 января 1993 г. армянской ПВО удалось сбить МиГ-21 ВВС Азербайджана.
Азербайджанские источники приводят следующий список потерь своих ВВС по состоянию на осень 1993 г.: 1 МиГ-21, 1 МиГ-23, 2 Су-25, 2 МиГ-25РБ, 1 МиГ-25П, 3 Л-29. Не исключено, что потерь было больше.
К началу 1993 года у Азербайджана оставалось 8 Ми-24 из 14.
Активно участвовали в уничтожении военно-воздушных сил Баку российские военспецы, в большом количестве посланные в район боевых действий.
По рассказу одного из русских добровольцев в Карабахе, командира зенитной установки ЗУ-23-2, на закате 19 июля 1993 г. он лично сбил один из двух низколетящих азербайджанских Су-24, пытавшихся уничтожить батарею армянских гаубиц Д-30.
Лейла Юнус, в то время руководитель пресс-службы МО Азербайджана, пишет: "Я прекрасно помню октябрь 1992 г., когда нам оставалось всего 9 километров до того, чтобы взять Лачин и окончательно замкнуть кольцо. Армяне фактически находились в окружении. Но нас отбросили".
А почему отбросили, становится ясно из вышеизложенного!
Это, наряду с другими причинами, не позволяло Баку добиться решающего преимущества. ( http://www.youtube.com/watch?v=46_Yoxnt8rI )

Трудно судить, насколько правдивы эти цифры, но одно обстоятельство всегда надо иметь в виду - российские военспецы всегда преувеличивают количество оставленного Баку вооружения.
Так или иначе, в результате, в начале боевых действий, Баку имел определенное преимущество над Арменией по количеству боевых самолетов, и это обстоятельство могло бы заметно отразиться на военных действиях. И это стало объектом пристального внимания российских военных, не без подсказки Ельцина. Российским военным, однозначно поддерживающим армянскую сторону, было хорошо известно, какого типа и сколько самолетов у Баку, и им ничего не стоило составить "бизнес-план" по уничтожению военной авиации Баку - надо было только подсчитать, какое количество и какого типа противовоздушные системы и сколько к ним военспецов необходимо поставить для решения поставленной задачи. При современном уровне военной науки это можно рассчитать с математической точностью. И эту операцию советские и российские военнослужащие, в основном, успешно осуществили.
Уже, будучи на пенсии, Ельцин с удовольствием вспоминает об этих незаконных поставках противовоздушных систем в Армению, предназначенных для уничтожения азербайджанской боевой авиации. В то время, в разгар военных действий, эти поставки российской стороной категорически опровергались.
Как пишет Петр Магдашян в "МК": "Борис Николаевич, отдыхающий сейчас в Армении, вчера обзавелся очередным званием. Отныне он - почетный пограничник Арташатского погранотряда.
Осмотром охраны рубежей Ельцин остался доволен, и не только потому, что бывшему Верховному главнокомандующему подарили офицерскую фуражку, которую он тут же с удовольствием надел и отдал честь... Б.Н. решил лично убедиться в надежности охраны армяно-турецкой границы, на которой пополам-напополам служат армянские и российские погранцы. Компанию бывшему российскому президенту должен был составить глава Армении Роберт Кочарян, но его задержали в Ереване неотложные дела (как это знакомо! - Авт.) и Ельцин отправился на отдаленную заставу самостоятельно. "А системы ЗРК С-300 у вас здесь есть?" - поинтересовался первый президент, обходя "позиции". На это командир пограничной группы генерал-майор Вячеслав Абаимов ответил, что на этом участке их нет, но знаменитые системы находятся на вооружении сил ПВО в другом армянском городе - Гюмри. Ельцин с гордостью заметил, что в свое время личным указом выделил эти грозные системы для российской военной базы, дислоцированной в Армении. "А ведь у меня их многие просили, это самые лучшие системы ПВО", - пошутил Борис Николаевич". Кого он имел в виду, сомневаться не приходится!
А были поставлены не только системы ЗРК С-300!
"Вскоре по Лачинскому коридору из Еревана в Карабах прибыло восемь 57-мм зениток С-60. Два орудия перебросили на Мардакертские высоты для усиления ПВО".
Михаил Жирохов пишет:
"В 1994 году было отмечено появление боевых самолетов у Армении. Известно, что 4 Су-25 были переданы Россией, и они, видимо (?! - Авт.), принимали участие в боях с азербайджанскими войсками, а один Су-25, по сообщениям, был сбит противником".
"18 июня 1993 г. группировка из 40 армянских танков при поддержке "Градов", пехоты и 20 вертолетов Ми-24 вышла к окраинам Агдама и начала обходить город с севера. Больше месяца шли упорные бои за Агдамский укрепрайон, и только 24-25 июля город был взят". Как видно из перечня вооружений, все, до патронов, советско-российское, причем переданное Армении без оплаты.
Воспоминания российских военнослужащих, имеющих отношение к тем событиям, пестрят подобными сообщениями.
Боевые самолеты, по праву принадлежащие Азербайджану, россиянами уничтожались не только в воздухе, но и на земле.
Кроме официальной линии военного ведомства, советские военнослужащие проявляли "инициативу на местах". ( http://www.youtube.com/watch?v=46_Yoxnt8rI )

FORUM - площадь место широкое:Слагаемые "победы" армянских агрессоров.
Армянская агрессия нанесла страшный удар по Азербайджану. После развала СССР по своей экономической мощности и природным ресурсам, в тесном экономическом сотрудничестве с Россией Азербайджан одним из первых среди бывших союзных республик должен был встать во весь рост. Но, как и в начале века, когда большевики прервали жизнь молодой Азербайджанской Демократической Республики - АДР, в конце века это сделали армянские агрессоры в союзе с определенными силами в СССР и России.
Российские и армянские СМИ на весь мир вещают о победе армян над азербайджанцами, но при этом почему-то забывают, что фундамент этой "победы" был заложен еще в царской России, усилен в советское время и доведен до максимума в ельцинской России.
Владимир Георгиев пишет:
"Процесс более эффективного военного строительства в Армении был предопределен и тем обстоятельством, что среди кадровых военных в советской армии после славян армяне всегда составляли значительную прослойку. Поэтому при создании национальной армии Армения столкнулась с наименьшими кадровыми проблемами, чем, скажем, Азербайджан, Таджикистан или Туркмения, представителей которых среди старших офицеров Вооруженных сил СССР можно было пересчитать по пальцам".
Их было мало по одной простой причине - их не принимали в высшие военные учебные заведения СССР, в то время как армяне в этих учебных заведениях всегда были желанными курсантами. Да и в высших эшелонах военного руководства СССР во все времена было значительное число армян, которые внимательно наблюдали за тем, чтобы в военной сфере СССР не появились азербайджанцы.
"Сирийские пилоты воевали уже на МиГ-23 и МиГ-25, получив неплохую подготовку на базе "Насосная" под Баку", - писали западные газеты во время арабо-израильской войны.
На находящейся на территории Азербайджана базе "Насосная" было обучено значительное количество летчиков-армян и всего несколько азербайджанцев.
И это было продуманной системой - Империя не хотела иметь в значительном количестве летчиков, ракетчиков, танкистов и других - азербайджанцев. Их, как правило, стремились определять в стройбаты.
А какие вырастали летчики-азербайджанцы, наглядно показывает следующий пример.
8 апреля 1992 года азербайджанская авиация получила свой первый боевой самолет - штурмовик Су-25, который был смело угнан старшим лейтенантом Курбановым Вагифом Бахтияр оглу, 1967 года рождения, выпускником Борисоглебского училища летчиков, с аэродрома Ситалчай, где базировался 80-й отдельный штурмовой авиаполк. При помощи двоих своих соотечественников: техника самолета, лейтенанта Мамедова и авиамеханика прапорщика Кулиева пилот подготовил штурмовик к полету и перелетел на гражданский аэродром Евлах, откуда через месяц стал совершать боевые вылеты.  ( http://www.youtube.com/watch?v=46_Yoxnt8rI )

Юрий Гирченко пишет: "Все было бы ничего, только не решался вопрос с самолетами, которые в части были. Да, взлетной полосы в части не было - это факт. А самолеты были. Стояли они на учебной площадке. Самолетов было не очень много, и не все они были готовы в любую секунду выполнять боевую задачу, но все-таки это были неплохие самолеты. Судите сами: Л-29 ''Дельфин'', Л-39 ''Альбатрос'',
Су-15, Су-15-ТМ, МиГ-19, МиГ-21, МиГ-25. И каждого наименования по две - три штуки…И в конце ноября командир части, на свой страх и риск, принял решение. Решение заключалось в следующем. Для того чтобы самолеты не достались местным бандитам (так он называет азербайджанцев. - Авт.), их нужно было привести в полную негодность. Как это сделать? Элементарно!
При помощи тягачей и грузовых машин мы подтаскивали самолеты к обрыву у реки Кусарчай и сбрасывали их вниз. Падая с обрыва, самолеты разбивались. Высокий был обрыв.
Местное население растаскивало обломки самолета за два дня. Кому-то топливный насос под собственный колодец был необходим, а другому топливный бак под летний душ... В общем бандформированиям наши самолеты не достались".
"Голь на выдумки сильна"! Вот только в то время советские войска сами были подразделениями армянских бандформирований.
Так, продуманно и целенаправленно, Россия лишила Баку в таком важном элементе для локальных войн, как преимущество в воздухе.
За тем, чтобы азербайджанский авиапарк не пополнялся, зорко следил и Госдепартамент США. Летом 1992 года Баку приобрел три МиГ-21 у Чугуевского летного училища в обмен на авиакеросин - таким образом, украинские военные пытались поправить катастрофическое положение с ГСМ в своих ВВС. Зоркое око "Эшелона", конечно же, не пропустило этого - Госдепартамент США немедленно и резко среагировал. На Киев оказали внушительный нажим, и оставшиеся в Чугуеве МиГи, предназначенные для Баку, были разделаны на металлолом.
И в этой проблеме, никак не угрожающей их безопасности, США и Россия были союзниками!
Когда российские военные говорят, что они оставили военную технику как Еревану, так и Баку, они "забывают" одну, но очень важную деталь - ни один армянский танк или самолет во время военных действий не был уничтожен с помощью российских вооруженных сил, азербайджанская же военная техника, сплошь и рядом, уничтожалась при помощи российских вооруженных сил.
Достоверно известно, что штабисты советских вооруженных сил передали армянской стороне детальные карты театра военных действий, которые в советское время были под грифом "Совершенно секретно". По характеру действий армянской авиации не остается сомнений, что армянские самолеты были снабжены базой данных региона, которую летчики называют "компьютерной обшивкой". ( http://www.youtube.com/watch?v=46_Yoxnt8rI )
Часто можно прочесть в российской прессе высказывания отдельных журналистов, политологов, военнослужащих, свидетелей событий, что, действительно, на стороне армян воевали российские военнослужащие, но и на стороне азербайджанцев их было немало. Но это, как всегда, от лукавого! Да, действительно, на стороне азербайджанцев воевало определенное число российских военнослужащих, но это были отдельные военнослужащие, не представляющие собой цельное, организованное воинство. К ним больше подходило известное выражение - "кот, который гуляет сам по себе". На стороне же армян была российская военная машина, задействованная в большом объеме по родам войск и современного вооружения и запущенная на уровне руководства России. Как говорят в Одессе: "Это две большие разницы"! Без этой поддержки сепаратизм в Нагорном Карабахе был бы обречен!
В войне против Азербайджана армянская сторона применяла запрещенные Женевской конвенцией препараты. По азербайджанскому телевидению показывали пораженные язвами тела мирных жителей после обстрела азербайджанских сел начиненными этими препаратами снарядами.
"Утром, 13 мая 1992 г., интенсивным ракетным обстрелам были подвергнуты райцентры Агдам, Физули, Барда, которые не входят в НКАО. Сегодня началось наступление на Лачин. После обстрела города в воздухе распространился едкий запах, и люди, находящиеся в радиусе несколько сот метров, начинают испытывать сильную головную боль, тошноту и даже теряют сознание", - писала газета "Известия" за 14.05.92.
Откуда у армянской армии появились эти вещества, гадать не приходится!
И вывод российских войск из Азербайджана протекал по разному сценарию. Когда 25 мая 1993 г. российская 104-я воздушно-десантная дивизия выходила из Гянджи, она плотно "упаковала" вооружением С.Гусейнова и оставила ему военных советников, хорошо понимая, как все это будет использовано. В "разборке", которую устроили вчерашние друзья-соратники, по официальным данным, 69 человек погибли и 200 были ранены. В Нахчыване же, благодаря продуманной и твердой позиции Г.Алиева, значительная часть вооружения, без эксцессов, осталась в республике. ( http://www.youtube.com/watch?v=46_Yoxnt8rI )
За два дня налетов Су-25 Курбанова - 8 и 9 мая 1992 года армянские вооруженные формирования потеряли 30 человек убитыми и 120 ранеными.
Су-25 Курбанова атаковал ракетой российский военный вертолет, который пилотировал армянский наемник, майор Александр Горчаков. 9 мая боевые вертолеты Азербайджана атаковали боевиков в селе Шош, а штурмовик Су-25 Курбанова перехватил и подбил армянский Як-40, который прикрывал их. Курбанов успешно атаковал позиции армянских боевиков в Мартуни, сел. Шош и Храморт в Аскеранском районе, а также Вериншен и Ай Парис, нанеся им ощутимые потери.
Бесстрашный летчик наводил ужас на армянских сепаратистов.
Министерство обороны России отдало приказ уничтожить самолет Курбанова. На базировавшемся в Грузии аэродроме Вазиани с апреля 1992 года постоянно держали в готовности два МиГ-23 для перехвата азербайджанского штурмовика Су-25 Курбанова.
13 июня 1992 года Азербайджан понес тяжелую потерю - был сбит и геройски погиб Вагиф Курбанов. Посмертно летчик был удостоен высшей азербайджанской награды - звания "Национальный герой Азербайджана".
Центральные телеканалы сразу же сообщили, что его сбили карабахские армяне, и в доказательство показали обломки самолета. Но это была очередная ложь. Его, как и Дудаева, сбили российские военные, используя, как и в случае с Дудаевым, специальные средства обнаружения и уничтожения. Су-25 Курбанова был беззащитен против этих секретных технологий.
Автор хорошо помнит, с какой неприязнью говорило ЦТ СССР о летчике Курбанове и какую панику он вызывал у сепаратистов НКАО.
Сапармурат Ниязов говорит:
"У нас до 18 миллионов тонн нефти добывалось ежегодно, добывалось не то слово: фонтанировала нефть. 29 процентов экспорта союзного газа составлял наш туркменский газ. В сумме наш ежегодный вклад в союзную копилку составлял 20 - 25 миллиардов долларов. А в военные структуры, службу КГБ ни одного туркмена не брали. Инструкция была такая - не брать. А почему? Почему в составе Союза Туркменистан не участвовал ни в одной из международных организаций - ни в ООН, ни в любых других? Ни один туркмен не был привлечен в МИД СССР, не готовился для внешнеэкономической деятельности? О каком равноправии могла идти речь?". ( http://www.youtube.com/watch?v=46_Yoxnt8rI )
И, тем не менее, Азербайджан мужественно сражался. И не известно, чем бы кончилось это противостояние, если бы не вмешательство российских военных подразделений на стороне армян в решающие моменты военных действий и слабая организация в азербайджанской армии.
В стратегическом отношении Баку проиграл сражение, но не войну. Представлять как победу армянскую оккупацию с помощью России азербайджанских земель - это подмена понятий!
Все еще впереди!
Все это было вчера. Пришло время осмыслить прошедшее и подумать о будущем. И, конечно, особый интерес представляет состояние уровня жизни и экономики стран Закавказья после известных событий.
Волхвы не боятся 
Могучих владык
И княжеский дар
Им не нужен.
Правдив и свободен
Их вещий язык
И с волей небесной
Дружен.
А.С.Пушкин
Волхвы в сегодняшнем понимании - это предсказатели, прогнозисты.
Поэт Андрей Белый подтвердил слова Пушкина, за 34 года до Хиросимы написавшего такие строки:
"Мир рвался в опытах Кюри Атомной лопнувшею бомбой..."
Надо с сожалением отметить, сегодняшние иностранные "волхвы", посещающие Баку, считаются с могучими владыками и княжеский дар им не чужд - иначе бы они бесконечно не призывали в первую очередь к экономическому сотрудничеству с Арменией - как к предвидению расцвета Закавказья.
Сегодня можно прогнозировать по звездам, а можно по сухим цифрам. По звездам - это прерогатива астрологов, а мы попытаемся это сделать с помощью сухих цифр и фактов. ( http://www.youtube.com/watch?v=46_Yoxnt8rI )
FORUM - площадь место широкое: Из всех кавказких народов ,армяне самые трусливые ,лживые и хитрожопые.Про армянскую историю вообще молчу.Есть анекдот на эту тему.Приходит мальчик в библиотеку и просит -Дайте пожалуйста книгу про Великую Армению. Библиотекарь отвечает -Раздел фантастики у нас на втором этаже. )))

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=46_Yoxnt8rI#t=83 http://www.youtube.com/watch?v=CAduioSMmPc&list=PL1D5D803291659350 http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=y_oHDhPSryE https://www.youtube.com/watch?v=4sbm8Q0yXhM http://www.youtube.com/watch?v=WygaKjhDQCY http://www.youtube.com/watch?v=bXHwkgQ2ayk

ФАРМАН АБДУЛЛАЕВ

AVROPALAŞMAĞIN ƏVƏZİNDƏ QARABAĞ TƏKLİFİ

Avropa Parlamenti Qarabağ məsələsinin həlli yolunu göstərdi

Vəfa Quluzadə: «Avropa Birliyi Qarabağla bağlı mövqeyini bir daha ortaya qoydu və yeganə çıxış yolu bu qurumla əməkdaşlıq etməkdir»

Oktyabrın 23-də Strasburqda Avropa Parlamentinin plenar sessiyası keçirilib. Sessiyada Avropa Birliyi ilə Azərbaycan arasında “Şərq Tərəfdaşlığı” çərçivəsində saziş barədə qətnamə qəbul olunub. Qətnamədə deyilir ki, Avropa Parlamenti rəsmi Bakının “Şərq Tərəfdaşlığı” ilə bağlı konkret siyasətinin olmaması səbəbindən məsələyə şübhəli yanaşır. Eyni zamanda qətnamədə 9 oktyabr seçkilərinin beynəlxalq standartlara cavab vermədiyi bəyan edilib. 
Qətnamədə Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin həlli ilə bağlı da müddəa yer alıb. Bildirilib ki, “Şərq Tərəfdaşlığı” proqramında iştirak edən bir dövlət tərəfindən digərinin ərazisinin işğal edilməsi “Şərq Tərəfdaşlığı”nın fundamental prinsip və məqsədlərinin pozulmasıdır. Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin həlli BMT Təhlükəsizlik Şurasının 1993-cü ildə qəbul edilmiş 4 qətnaməsi və ATƏT-in Minsk qrupunun baza prinsipləri əsasında həlli vacibdir.
Bildiyimiz kimi hakimiyət hər zaman Qərbi Qarabğla şantaj etməyə üstünlük verib. Bildirilib ki, Qarabağ münaqişəsində beynəlxalq aləm qərəzli mövqe tutur, qəbul edilmiş qətnamələrə əməl etmir. PA rəsmisi Novruz Məmmədov isə  “Avropa bizə nə verib” deyə üsyan qoparırdı.
Ancaq Avropa Parlamentinin məlum qətnaməsi hakimiyyətin bu bəhansini də əlindən aldı. Yəni hakimiyyətə mesaj verildi ki, bizimlə addımlayan ölkənin torpağı işğalda qala bilməz və BMT-nin qətnamələrinə mütləq əməl edilməlidir.
Bundan sonra seçim Azərbaycan hakimiyyətinindir. Ya Qarabağ münaqişəsinin həlli istiqamətində addımlar atılmalıdı, ya da rejimin şəxsi maraqları önə çıxmalıdır.
Politoloq Vəfa Quluzadə hesab edir ki, Azərbaycanın yeganə çıxış yolu Avropa Birliyi ilə əməkdaşlıqdır və Qarabağ münaqişəsinin həlli də bu əməkdaşlıqdan keçir: “Qarabağ münaqişəsi ilə bağlı Ermənistanın heç vaxt uğuru olmayıb.  BMT-nin 4 qətnaməsi Ermənistanın işğalının əleyhinədir. Eyni zamanda dünyada keçirilən bütün sammitlər, o cümlədən ATƏT-in sammitləri, Budapeşt sammiti, Lissabon sammiti Qarabağı Azərbaycanın ərazisi kimi tanıyır. Bu yaxınlarda keçirilən NATO-nun sammitində, ABŞ da keçirilən sammitdə də  Azərbaycanın ərazi bütövlüyü tanınıb. Ermənistanın siyasətini Rusiya təyin etdiyinə görə, bu ölkənin siyasi iradəsi yoxdur. Avropa Parlamenti də Qarabağ məsələsindəki əvvəlki mövqeyini bir daha təsdiqlədi və bildirdi ki, Ermənistan işğalçı dövlətdir, bu işğal davam etdiyi müddətdə onunla heç bir əməkdaşlıq olmayacaq. Ona görə də Azərbaycan tənqidlərə, iradlara baxmayaraq Avropa Birliyi ilə əməkdaşlıq etməli, ”Şərq Tərəfdaşlığı" çərçivəsində müqavilələrə imza atmalıdır. Hər şey açıq-aydın ortadadır və çıxış yolu budur. Rusiya ilə məsələ də aydındır və bu ölkənin mövqeyi bəllidir. Ona görə də yeganə yol Avropaya inteqrasiyadır".

Ilham Hüseyn

GÜLÜSTAN MÜQAVİLƏSİNİN 200 İLİ : RUSİYANIN İMPERİYAÇILIQ İDEOLOGİYASI

GünAz TV: Gülüstan və Türkmənçay müqavilələri hələ də bölgədə  böyük problemlərin səbəbi olaraq qalır. Müqavilələr hüquqi qüvvəsini itirsə də, Qafqaz, Xəzər, bölünmüş Azərbaycan problemi hələ də həllini tapmayıb.
Azərbaycan Tarixçilər İctimai Birliyi Gülüstan müqaviləsinin 200 illiyinə həsr olunmuş elmi konfrans keçirib. Forumda əsas məruzə ilə Bakı Dövlət Universitetinin professoru, tarix elmləri doktoru Süleyman Əliyarlı çıxış edib.

Məruzədə Rusiya ilə İran arasında bağlanmış Gülüstan və Türkmənçay müqavilələrinin hüquqi əsasları, tarixi dərsləri, Azərbaycan xalqına gətirdiyi problemlərdən danışılıb.

Birinci  Rusiya-İran müharibəsinin başa çatması ilə 1813-cü il oktyabrın (october) 12-də Rusiya ilə İran arasında Gülüstan müqaviləsi bağlanıb. Müqavilənin şərtlərinə əsasən Şimali Azərbaycan xanlıqlarından İrəvan və Naxçıvanı çıxmaq şərtilə yerdə qalan bütün xanlıqlar (Talış, Şirvan, Quba, Bakı, Gəncə, Qarabağ, Şəki) Rusiyaya verilib. Beləliklə, Azərbaycanın tarixi ərazisinin Rusiya və İran arasında bölünməsinin əsası qoyulub.

İkinci  Rusiya-İran müharibəsinin nəticəsi olaraq isə 1828-ci il fevralın (february) 10-da Türkmənçay müqaviləsi imzalanıb. Bu müqaviləyə əsasən Azərbaycanın Araz çayından şimaldakı bütün əraziləri Rusiyanın, cənubdakı əraziləri isə İranın əlinə keçib.

“Gülüstan və Türkmənçay müqaviləsinin başlıca məzmunu Güney Qafqazın Rusiya tərəfindən işğalı, imperiya ərazisinə qatılması  və Azərbaycanın bölünməsidir”,  deyə Əliyarlı qeyd edib.

Süleyman Əliyarlı Sovet imperiyası (Şurəvi) zamanında, - 1969-cu ildə Azərbaycanın Rusiyaya könüllü birləşməsi tezisinə qarşı çıxaraq, onun işğal edilməsini, Rusiya metropoliyasının (parent state) iqtisadi müstəmləkəsinə çevrildiyini yazıb və Azərbaycan Kommunist Partiyasının təqiblərinə məruz qalıb.

“Müqavilələrdən sonra Rusiya tarixçiləri, ictimai xadimləri, ədibləri fəxrlə Azərbaycan ərazilərinin fəth edildiyindən yazırdı. Zaman keçdikcə bu anlayışlar birləşdirmə və könüllü birləşmə anlayışları ilə əvəz olundu. Hətta Azərbaycanın Rusiyaya könüllü birləşməsinin yubiley ildönümləri qeyd edilirdi”, o qeyd edib.

Tarix doktoru bildirib ki, Türkmənçay və Gülüstan müqavilələri Vladimir Leninin 1917-ci ildə Çar Rusiyasının bağladığı bütün müqavilələrin hüquqi qüvvədən düşməsi ilə bağlı imzaladığı dekretlə qüvvədən düşüb. 1921-ci ildə Rusiya-İran müqaviləsi ilə isə təsdiq edilib.

“Bu müqavilələr artıq tarixin arxivindədir. Amma, müqavilələr Azərbaycan xalqını iki yerə bölüb. Müqavilələr əsasında basdırılmış sərhəd dirəkləri hələ də xalqımızın qarşısında həllini gözləyən problem kimi qalmaqdadır”, Əliyarlı bildirib.

Gülüstan və Türkmənçay müqaviləsi də daxil olmaqla Rusiyanın imperiyaçılıq ideologiyası hələ də bölgədə böyük problemlərin səbəbi olaraq qalır. 

“Bu  gün Moskvada Orxan Zeynalovun həbsi ətrafında aparılan siyasi təsirlərə cəhdin, Biryulova probleminin, Xəzər, Qarabağ və bütövlükdə Qafqaz problemlərinin aradan qaldırılması Rusiyanın imperiyaçılıq siyasətindən əl çəkib-çəkməməsindən asılıdır. Deyəsən Vladimir Putin bu ideologiyadan əl çəkmək fikrində deyil. Ona görə də problemlər artmaqda davam edəcək və daha ciddi problemlərə hazır olmalıyıq” , Süleyman Əliyarlı deyib.

 Bununla yanaşı, konfransda Azərbaycanda vahid tarix konsepsiyasının yaradılmasının vaxtının çatdığı bildirilib.

“İndiyədək Azərbaycan tarixi  konyektur maraqlardan yazılıb. Azərbaycanın obyektiv, intellektual və konyektur maraqlara xidmət etməyən tarixi yazılmalıdır”,  Süleyman Əliyarlı qeyd edib.

VİDEOnu qaynağımız olan LİNKdən dinləyə bilərsiniz:

http://www.amerikaninsesi.org/content/turkmencay_gulustan/1774426.html

N.S

Maksim Şevçenko: “Mətin Mehdiyevi öldürənləri NİYƏ KOLOKOLÇEVİN KABİNETİNƏ APARMADILAR?”

ORT telekanalının aparıcısı, tanınmış jurnalist Maksim Şevçenko Rusiya hakimiyyətini azərbaycanlılara münasibətdə ikili standartlar siyasəti yürütməkdə ittiham edib. APA TV-nin xəbərinə görə, “Exo Moskvı” radiostansiyasında çıxış edən Şevçenko bir il əvvəl Moskvada azərbaycanlı Mətin Mehdiyevin xüsusi qəddarlıqla qətlə yetirildiyini xatırladıb:

"Bir il əvvəl Moskvada azərbaycanlı Mətin Mehdiyev öldürüldü. Ziyalı görkəmli, çəlimsiz bu oğlan üç aylıq körpəsinə və evdə onu gözləyən həyat yoldaşına süd almaq üçün gecə mağazaya getmişdi. Yaşadığı evin həyətində onun boğazını kəsdilər və bıçaqla bədəninə onlarla zərbə endirdilər. O zaman da biz kifayət qədər hay-küy saldıq. Qatilləri altı ay sonra tapdılar. Həm də Mətini öldürdüklərinə görə yox. Çünki onlar başqa bir nəfəri qətlə yetirmişdilər. Mətini öldürənlər ruslar idi, amma ağır cinayət törədilibsə, qatilin milliyyəti elə bir ciddi məna kəsb etmir. Baxmayaraq ki, Mətinin boğazını kəsmişdilər, bizə dedilər ki, bu, adi cinayət hadisəsidir. Mən isə hesab edirəm ki, bu, neonasist cinayəti idi”.

Maksim Şevçenko bildirib ki, Mətin Mehdiyevin qatillərini qolubağlı şəkildə daxili işlər nazirinin qarşısına gətirməyiblər: “O əclafları Kolokolçevin kabinetinə aparmadılar. Mən sual edirəm – küçədə hər gənci bıçaqla öldürənləri vertolyota mindirib, daxili işlər nazirinin yanına aparırlar?”  

Jurnalist bir gün sonra Moskvada 27 yaşlı azərbaycanlının qətlə yetirildiyini, qatillərin isə hələ də azadlıqda gəzdiyini deyib. SİTAT - “27 yaşlı azərbaycanlını çoxsaylı bıçaq zərbələri ilə qətlə yetirdilər. Daxili İşlər Nazirliyi isə dərhal bəyan etdi ki, azərbaycanlını yalnız azərbaycanlılar qətlə yetirə bilər. Qəribədir, nə qatilin kim olduğu məlum deyil, nə cinayətin motivi bəlli deyil, bədənində çoxsaylı bıçaq zərbələri olan azərbaycanlının meyiti tapılıb və Daxili İşlər Nazirliyi deyir ki, bu cinayəti yalnız azərbaycanlılar törədə bilər. Bu məntiqsiz sözləri yalnız bizim nazirlik deyə bilər”.

APA.TV

QEYRİ - RUSLARI GETTOLARA ?!

Rusiyada miqrantlar üçün bir gettolar düzəltmələri qalmışdı, deyəsən, o da olacaq.  Hər halda, Moskva şəhərinin meri Sergey Sobyanin paytaxtda və Moskva vilayətində miqrantlara münasibətdə xüsusi rejimin tətbiq olunmasının mümkün olduğunu bildirib.
Elə ötən əsrin 30-40-cı illərində Almaniyada da faşistlər yəhudiləri şəhərlərdən təcrid edib ayrıca yaşayış massivlərinə - gettolara yığanda “xüsusi rejimin tətbiqi”ndən danışırdılar. 
Hazırda rusiyalı məmurların ritorikası ilə SS-çilərin ritorikası çox da fərqlənmir. Bunlar da “qanunun aliliyi”ndən, “millətin ümdə mənafeləri”ndən danışırlar və nəzərdə tutduqları planı qədəm-qədəm həyata keçirirlər.

Küçələrdə isə açıq faşizm tüğyan edir. “Gəlmə”lərə, “qaralar”a qarşı yerli əhalinin nifrətini süni şəkildə daşırma meylləri gündən-günə güclənir. Gələn xəbərlər belədir. 

Qeyri-ruslara müxtəlif təhqiramiz ibarələrlə müraciət edilməsi halları onsuz da Rusiyada çoxdan vardı, bu, indi bir az da artıb, həm də tikanlı zarafat əndazəsindən çıxıb, özündə nifrət molekulları daşıyır. 

Hiss olunur ki, eynilə faşist Almaniyasında olduğu kimi, Rusiyada da “xalqın bu gündə olmasının başlıca səbəbkarları” tapılıb. O vaxt Hitler millətin nifrət vektorunu yəhudilərə tuşladığı kimi, indi də ruslar qaraşın miqrantlara tuşlayıblar. 

Yuxarı dairələrdə miqrantlarla mübarizə üçün yollar düşünülür. Əlbəttə, hamını qaz kameralarına basıb qırmayacaqlar. Amma “xüsusi rejim”in nədən ibarət olacağı da qaranlıqdır. 

Mer Sobyanin deyir ki, Moskvada 500-600 min, Moskva vilayətində isə 2 milyona yaxın miqrant yaşayır və xüsusi rejimi Moskva şəhəri və vilayəti üçün tətbiq etmək mümkündür. 

Böyük ehtimalla miqrantları elə bir hala gətirəcəklər ki, onlar çox pul qazana, varlana, rahat yaşaya bilməyəcəklər, eləcə, moskvalılara nökərçilik etməklə məşğul olacaqlar.
Bu, təxminən irqi, milli ayrı-seçkiliyə dayanan müasir köləlik rejiminin tətbiqi kimi bir şey olacaq. Artıq indidən Moskvada, Sankt-Peterburqda insanlara dərilərinin rənginə görə fərq qoyulur.

İctimai yerlərdə hərəkət edərkən qaraşın olmaq kifayətdir ki, radikal ovqatlı gənclərin hücumuna məruz qalasan. Çünki “qaralar” düşmən elan edilib, qanları halal buyrulub.
Bununla belə, Moskva merinin qarşısını kəsən şeylər də var. O başa düşür ki, “qaralar”la həm ölkə daxilində, həm də MDB çərçivəsində vahid iqtisadi məkanda yaşayırlar və “ölkə daxilində hansısa sərhədlər çəkmək çox çətindir”. 

Asan olsaydı, çəkəcəklərmiş. Yəni bu xüsusatı da düşünüb-daşınıblar. Maraqlıdır, Rusiya köhnə, dağılmış SSRİ-ni bu və ya digər ad altında bərpa etmək ehtirasına qapılmış olduğu halda bu sayaq açıq millətçilik, şovinizm qabarması ilə nəyə ümid edir? Doğrudanmı Kreml bu cür davranışlarla 22 il əvvəl Moskvadan qopmuş xalqların rəğbətini qazanacağını və onları yenidən vahid çətir altına toplayacağını düşünür?

Bu mümkünsüzdür. Heç SSRİ dövründə də belə şey olmayıb. Lenin və Stalinin, eləcə də digər kommunist rəhbərlərin dövründə dövlətin və ayrı-ayrı xalqların idarə edilməsi sahəsində yüz cür neqativ hallar olsa da, məhz şovinizm elementləri yox idi və hər hansı bir millətçilik cəhdləri qanunla sərt şəkildə cəzalandırılırdı. 

Belə çıxır ki, Rusiyanın indiki rəhbərləri heç də SSRİ-ni yox, onun keçmiş sərhədləri daxilində çar mütləqiyyətinin mənfur idarə üsulunu bərpa etmək istəyirlər. Bu idarə üsulu ağalar və kapitalistlərə, çarın titul verdiyi yerli vassallara, general-qubernatorlara söykənirdi. 

Regionumuzda yaranmış bu durum göstərir ki, SSRİ-nin dağılmasından keçən 22 il ərzində rusiyalı siyasilərin düşüncəsində nə müasir dövlət idarəetməsinin ən ideal variantlarına dair fikirlər yaranıb, nə də başqa xalqlara münasibətdə normal, dünyada qəbul olunan yanaşma tərzi.

Hər şey geriyə, orta əsrlərə, 19-cu əsrə doğru gedib, tənəzzülə uğrayıb. 
Görünür, bu regionun xalqları müasir müstəmləkələrə, neo-kölələrə çevrilməmək üçün daha bir milli-azadlıq mücadiləsinə, xalq hərəkatına başlamalı olacaqlar.

Yazar : Xalid KAZIMLI

AZƏRBAYCAN ÜÇÜN YENİ QARABAĞ PƏNCƏRƏSİ AÇILIR

Avropa İttifaqı Ermənistanla bağlı mövqeyini “net”ləşdirdi; İrəvanla assosiativ üzvlük sazişi imzalanmayacaq; Ştefan Fülenin sözçüsü: “Avropa Birliyi Gömrük İttifaqının tərkibində olan bir ölkə ilə tərəfdaşlığı təsəvvürə də gətirmir...”

Qərbi seçməklə Bakı təşəbbüsü ələ ala bilər. Ermənistanda bəzi rəsmilər, siyasilər və ekspertlər hələ də ölkənin eyni zamanda iki müxtəlif və rəqib ittifaqda təmsil olunmasının mümkünlüyünə özlərini inandırmaqla məşğuldular. Belə görünür, tarixi saxtalaşdırdıqları kimi, deyəsən, bu məsələdə də öz yalanlarına inanmağa başlayıblar.

Bu, bir yandan öz günahı üzündən Türkiyə və Azərbaycan arasında sıxılan cırtdan Ermənistanın özünə beynəlxalq miqyasda daha güclü müttəfiq güc tapıb onun kölgəsinə sığınmaq arzusundan irəli gəlirsə, digər yandan, heç şübhəsiz, Azərbaycana qarşı işğalçılıq siyasətinə daha geniş miqyasda legitimlik qazandırmaq, torpaqlarımızdan çıxmamaq istəyindən doğur.   
Söhbət bir yanda Rusiyanın patronajlığı altında yaradılan və SSRİ-nin yeni və “müasir” forması olacaq Avrasiya İttifaqı yolunda aralıq mərhələ kimi düşünülən Gömrük İttifaqından, başqa yanda isə Avropa Birliyindən (AB) gedir. Lakin srağagün Avropa İttifaqının məsul şəxsi erməni siyasətçilərin ümidlərini alt-üst edəcək bəyanat verib. “Azadlıq” radiosuna açıqlamasında Avropa Birliyinin genişlənmə və Avropa qonşuluğu siyasəti məsələləri üzrə komissarı Ştefan Fülenin mətbuat katibi Piter Stano deyib ki, “Ermənistanla 3.5 il ərzində müzakirəsi aparılan assosiativ üzvlük haqqında saziş Avropa İttifaqının Vilnüsdə keçiriləcək Şərq Tərəfdaşlığı sammitində imzalanmayacaq”.
Bununla da o, yüksək çinli erməni rəsmilərin vaxtaşırı şəkildə AB ilə hansısa formada sənədin imzalana biləcəyi ilə bağlı dilə gətirdikləri təxminləri sıfırlayıb. AB sözçüsü deyib: “Mən yalnız münasibətlərimizə aid olan faktları şərh edə bilərəm. Əvvəlcə bizdə ümumi bir istək vardı - dərin və geniş miqyaslı azad ticarət zonası haqda saziş də daxil, Assosiasiya haqda sazişə nail olmaq. Biz onları Vilnüsdə imzalamağa çalışırdıq. Biz məhz bunun - siyasi və ticari hissədən ibarət vahid sənədin, vahid paketin ətrafında müzakirə aparırdıq. Bu vahid paketi Ermənistanın Gömrük İttifaqına qoşulmaq istəyinə görə imzalamaq qeyri-mümkündür. Çünki assosiasiya haqda saziş Gömrük İttifaqı qarşısında götürülən öhdəliklərlə bir araya sığmır. Odur ki, biz əvvəl nəzərdə tutulduğu kimi yola davam edə, sazişi imzalaya bilmərik”.
“Bəs Ermənistanla hansısa sadələşdirilmiş və ya adaptasiya olunmuş sənədin paraflanması və ya imzalanması mümkündürmü” sualına Piter Stano belə cavab verib: “Hazırda Ermənistanla yeni əməkdaşlıq üçün əsaslar axtarılması formatında dialoq davam etdirilir. Avropa Birliyi Gömrük İttifaqının tərkibində olan bir ölkə ilə münasibətləri necə davam etdirməyi təsəvvürə gətirməyə çalışır. Top indi Ermənistanın meydanındadır. Qeyd elədiyim kimi, gəlin addımları ardıcıllıq prinsipi ilə ataq. Bu mərhələdə biz münasibətləri hansı yeni əsasa keçirə bilərik. Biz münasibətlərimiz və tərəfdaşlığımız üçün yeni əsas yaratmaqdan ötrü daim təmasda və dialoqdayıq. Və deyə bilərəm ki, hazırda biz erməni tərəfdaşlarımızdan yeniliklər gözləyirik. Baxaq görək onlar yeni şəraitdə yeni tərəfdaşlıq formatını necə təsəvvür edirlər. Öz növbəmizdə buna reaksiya verməyə hazırıq. Əgər biz indiyədək əldə olunmuşlar əsasında birgə səylərlə müəyyən yeni münasibətlər qursaq, o zaman gələcəkdə nələr ola biləcəyini təxmin edə bilərik. Bu mərhələdə isə gəlin diqqəti yalnız yeni əsasların yaradılmasına yönəldək. Belədə Avropa Birliyi tərəfdaş ölkənin ehtiyacları və səylərini nəzərə alıb nə vaxtsa ona səs verər, yəqin ki”.
Ştefan Fülenin sözçüsünün söylədiklərini diplomatik dildən tərcüməsi budur ki, Ermənistan Vilnüs sammitində qapı arxasında saxlanacaq və Avropaya inteqrasiya proqramından qeyri-müəyyən müddətə çıxdaş ediləcək. Demək, məntiqlə Azərbaycan iqtidarı üçün daha yaxşı şans açılır ki, dəvət aldığı sammitə  “Şərq tərəfdaşlığı”nın üzvü olaraq daha inamla qatılsın və bənzərsiz siyasi dividendlər əldə eləsin.
Bu dividendlər ən azından Qarabağ məsələsində rəsmi Bakıya əlavə güclü arqumentlər, hətta “kart-blanş” qazandırardı. Unutmayaq ki, Minsk Qrupunun 3 həmsədrindən ikisi - ABŞ və Fransa Avropa (ümumbəşəri) dəyərlərinin daşıyıcılarıdır. Eyni zamanda ən güclü güc mərkəzini təmsil edirlər. Qarabağ ixtilafının ədalətli həll perspektivi də demokratik dünya ilə bağlıdır, nəinki şimal qonşumuzla. 
Rusiyaya gəlincə, bu ölkənin Azərbaycana, Azərbaycan xalqına, Qarabağ məsələsinə münasibəti artıq bəllidir və daha betər olmayacaq. Orxan Zeynalov olayından buna bir daha əminlik hasil elədik. Moskvanın Azərbaycana münasibəti Gömrük İttifaqına girsək belə, heç vaxt köklü şəkildə yaxşıya dəyişməyəcək, Dağlıq Qarabağı Kreml ermənidən alıb bizə verməyəcək. Lakin əfsuslar olsun ki, məhz bu günlərdə Bakıdan milli maraqlarımızla əsla uzlaşmayan “Avropa İttifaqına yox!” çağırışları səslənməyə başlayıb.

Moderator.az   

MİRŞAHİNDƏN İLHAM ƏLİYEVƏ MƏKTUB YAZAN JURNALİSTLƏRƏ CAVAB

"Qoy bir sirr açım sizə, bizi nağıllarda aldadıblar"

Avropa Birliyinin Vilnüs Sammiti mövzusuna qayıdıram. Əmin deyiləm, amma baş verən hadisələr, deyəsən Azərbaycanda bəzilərini yumşaq desək qorxudub. Mən prezident İlham Əliyevə açıq məktub yazmış dörd ziyalımızı nəzərdə tuturam. Müəlliflər prezidenti açıq desək Avropa Birliyinin şərq tərəfdaşlığının, Vilnüs Sammitinin xeyrinə seçim etməməyə dəvət ediblər. Müstəqilliyinin növbəti ildönümünü iki gün əvvəl qeyd etmiş Azərbaycanda belə bir mövqenin ortaya çıxması məndən ötrü təəccüblüdür. Əziz dostlar, axı müstəqillik də elə budur. Müstəqil seçim hüququ. Yəni, istədiyin yerə getmək, istəmədiyin yerə getməmək sənin haqqındır. Sadə dillə desək, Avropa Birliyi istəyir ki, Azərbaycanla ona daxil olan ölkələr arasında viza rejimi sadələşdirilsin və ya ləğv edilsin. Ola bilsin ki, bu gün kimlərsə məsələn, Fransa və başqa bir Avropa ölkəsinin qarşısında viza intizarında əziyyət çəkən vətəndaşlarımızı görmür. Amma bunun nəyi pisdir ki, adamlar Avropa ölkələrinə vizasız gedib gələcək. Mən bayaq nahaq xatırlatmadım: Rusiya prezidenti Putin də məhz elə bu günlərdə keçmiş sovet respublikaları ilə viza rejimini tam aradan qaldırmağa çağırdı. Yəni anlaşılmır ki. Rusiya və Avropa arasında gedən bu dava prinsipial səciyyə daşıyır. İndi seçim azadlığı bizdədir: it hürən, yoxsa işıq gələn tərəfə vizasız gedək? Mən işıq gələn tərəfə gedərdim. Qoy bir sirr açım sizə, bizi nağıllarda aldadıblar. İşiq gələn tərəfdə div olmur. 

Elə prezident İlham Əliyev də Azərbaycanın müstəqilliynə and içərək növbəti müddət üçün fəaliyyətə başladı: “Azərbaycan xalqı öz taleyinin sahibidir. Heç vaxt tarixdə Azərbaycan bu qədər güclü olmamışdı. Heç vaxt müstəqilliyimiz bu qədər möhkəm olmamışdı. Biz hamımız bundan sonra da çalışmalıyıq və çalışacağıq ki, ölkəmizi inkişaf etdirək, müstəqilliyimizi əbədi, dönməz edək! Eşq olsun Azərbaycan xalqına! Yaşasın Azərbaycan!”.

" AZƏRBAYCAN QƏRBƏ İNTEQRASİYA ETMƏLİDİR "

«Azərbaycan Qərbə inteqrasiya etməlidir, yoxsa Rusiya təhlükəsi qaçılmaz olacaq»

Noyabrın əvvəlində AI-nin Vilnüsdə keçiriləcək “Şərq Tərəfdaşlığı” ölkələrinin sammitinə Azərbaycanın da dəvət olunması haqqında məlumat vermişdik. Ancaq hakim komandada yaranmış mənzərə onu göstərir ki, hakimiyyət bu dəvətdən imtina etmək fikrinə düşüb. Bəzi nəşrlərin rəhbərləri də hakimiyyəti imtinaya səsləyib.

Prezident Administrasiyası xarici əlaqələr şöbəsinin müdiri Novruz Məmmədov da rəsmi Bakının Avropa Ittifaqı ilə inteqrasiyadan imtina etdiyinə işarə vurub. Məmmədov deyib:

“Avropa Ittifaqı ilə əməkdaşlığımızın mühüm mərhələlərindən biri - Vilnüs sammiti keçirilməlidir. Indi biz düşünürük, ora nə üçün getməliyik? Bu günə qədər Avropa Azərbaycan üçün nə edib? Bu günə qədər Qərb Azərbaycan üçün nə edib?”.

Maraqlı burasıdır ki, AI-dən imtinaya səsləyənlər, Rusiyaya sığınmağı məsləhət görürlər.

Azərbaycanın AI-dən imtinası, Rusiyanın çətiri altına girməsi ölkəmizi üçün yaxşı gələcək vəd etmir və bir çox ekspertlər də bu qənaətdədir.

Politoloq Vəfa Quluzadə hesab edir ki, Azərbaycan yalnız Qərbə sığınmalıdır və Rusiyanın təhdidlərinə boyun əyməməlidir. “Mən hesab edirəm ki, Azərbaycan bu sammitdə iştirak edəcək və bu iştirak Azərbaycan üçün vacibdir. Nəzərə alsaq ki, Azərbaycan üçün daim təhlükə olan, ərazilərimizi işğal edən Rusiyadır, belə olan halda Avropadan imtina etmək Rusiya ilə təkbətək qalmaq anlamına gəlir ki, bu da təhlükəlidir”.

Ekspert hesab edir ki, Qərblə əməkdaşlıqda Rusiya faktorundan çəkinmək lazım deyil: “Atəşkəs imzalanandan sonra Azərbaycan torpaqlarının işğalı dayandı, 3-4 ay sonra  neft kontraktları imzalandı. Bundan sonra Azərbaycana Qərbin maraqları artdı. Bu günə qədər bizim salamat qalmağımızın səbəbi də ondan ibarətdir ki, Qərbin burda maraqları var və bu bizə zərbələrin endirilməsinin qarşısını aldı. Yoxsa bizim dövlət kimi varlığımız da şübhə altına düşə bilərdi. Bir dəfə Kazimirov məni hədələdi ki, siz Qərbə meyl edirsiniz, amma unudursunuz ki, ermənilər işğalı davam etdirə bilər. O zaman mən geri qayıtdım və Heydər Əliyevə məruzə etdim. Sonra Qərb ölkələrinin səfirlərini dəvət etdik və təhlükənin qarşısını aldıq. Sonra 1993-cü ildə bizə xəbər gəldi ki, erməni tankları Bakıya tərəf hərəkətə başlayacaq. Biz bu təhlükəni də aşdıq. Yəni bu təhlükə həmişə olub. Qərbin bizə dəstəyi olmasa, bu baryerləri aşa bilməzdik. Azərbaycanın Rusiyanın tərkibinə keçməsinin heç bir xeyri yoxdur. Rusiya 1920-ci ildə Azərbaycanı işğal edib, işğaldan sonra məcbur etdi ki, Zəngəzuru Ermənistana versin, sonra Dağlıq Qarabağı işğal edib ermənilərə verdi və bu günə qədər də torpaqlarımız işğal altındadır. Belə dövlətə necə sığınmaq olar?”.

Vəfa Quluzadə onu da əlavə etdi ki, sığınacaq axtarırıqsa, Qərbə sığınmalıyıq və bizim müstəqilliyimizə Qərb zəmanət verir: “Rusiyaya sığınmaq mümkün deyil. Ermənistan Rusiyadan canını qurtara bilmir. Gömrük Ittifaqı o deməkdir ki, Azərbaycanın bütün sərvətləri Rusiyanın büdcəsinə axacaq. Niyə xristian Ukrayna bu ittifaqa qoşulmur? Qardaş ölkədilər, Yanukoviç də rus meylli şəxsiyyətdir. Çünki Yanukoviç bilir ki, ölkənin müqəddəratı Avropa Ittifaqına inteqrasiyadadır”.

Ilham Hüseyn

AZƏRBAYCAN ÇƏTİN SEÇİM QARŞISINDA

Vəfa Quluzadə: “Rusiya ilə dost olmağa qarşı deyilik, lakin onlar bizimlə dost olmaq istəyirlərmi?”

Toğrul İsmayıl: “Əks təqdirdə, Azərbaycan Rusiya tərəfindən təklənəcək”

Xəbər verdiyimiz kimi, oktyabrın 18-də bir qrup jurnalistlər və incəsənət xadimi Avropa Birliyinin qarşıdan gələn “Şərq tərəfdaşlığı” sammiti ilə əlaqədar Azərbaycan prezidenti İlham Əliyevə müraciət edib. Müraciətdə qeyd olunur ki, Azərbaycanın bu sammitə dəvət olunması “obyektiv narahatlıq” doğurub: “Bu tərəfdaşlıq düşünməyə məcbur edir - əgər biz Brüssellə bu cür ciddi yaxınlaşmaya gediriksə, nəyin müqabilində?

Bu gün sosial-iqtisadi problemlərin bütün ağırlığını öz üzərində hiss edən birləşmiş Avropa bizim respublikamıza bundan sonrakı siyasi-iqtisadi inkişafın effektiv yollarını təklif edə bilərmi? Tərəfdaşlıq əgər sağlam və bərabər səviyyəlidirsə, o, bütün tərəflərdən ciddi yanaşma və bir-birinin mövqeyinə hörmət tələb edir. Lakin son vaxtlar Avropa Birliyi-Azərbaycan dialoqundakı tərbiyəçi və öyüdverici ton bizdə narahatlıq doğuran meylə çevrilməkdədir”.

Məktubda deyilir ki, “Şərq tərəfdaşlığı” proqramının məqsədi AB-nin keçmiş SSRİ-nin 6 respublikası ilə müəyyən prioritetlər çərçivəsində inteqrasiyasına yönəlmiş əməkdaşlıqdır, lakin Avropa yalnız onun özünü maraqlandıran aspektlərə üstünlük verməklə “seçici” yanaşma nümayiş etdirir. Müraciət müəlliflərinin fikrincə, AB Dağlıq Qarabağ məsələsində ikili standart və qeyri-obyektiv münasibət nümayiş etdirir və Bakını erməni təcavüzünün nəticələri ilə barışmağa məcbur etmək istəyir. Müraciəti “1news.az” informasiya agentliyinin baş redaktoru Rəhman Hacıyev, “New Baku Post” qəzetinin redaktoru Tofiq Abbasov, əməkdar incəsənət xadimi Akif Məlikov və müstəqil jurnalist Həmid Həmidov imzalayıb.

Məlum olduğu kimi, rəsmi Moskva da Azərbaycanı Gömrük Birliyi və Avrasiya İttifaqı layihəsində görmək istəyir. Məlumatlara görə, Azərbaycan hökuməti bu ilin sonu, gələn ilin əvvəllərindən etibarən Gömrük Birliyinə qoşulmaqla bağlı müzakirələrə qatılacaq. Bu baxımdan qarşıda Azərbaycanı ciddi seçim gözlədiyini demək olar.

Politoloq, sabiq dövlət müşaviri Vəfa Quluzadə haqqin.az saytına bildirib ki, ölkənin qərb yönümlü kursunun əsası eks-prezident Heydər Əliyev tərəfindən qoyulub. Eyni zamanda, politoloqa görə, Rusiya ilə yaxınlaşma Azərbaycan üçün əlverişli ola bilməz. “Rusiyanın bizə qarşı münasibətinə baxaq. Bəli, biz Rusiya ilə dost olmağa qarşı deyilik, lakin onlar bizimlə dost olmaq istəyirlərmi?”

Ankara İqtisadiyyat və Texnologiyalar Universitetinin professoru, politoloq Toğrul İsmayıl isə deyir ki, nəyə və necə etiraz etmək istəməyindən asılı olmayaraq Azərbaycan Avrointeqrasiya strategiyasını davam etdirir: “Ölkədəki ən böyük gəlir mənbəyi olan enerji layihələri də bu məkan üzərindən inkişaf etdirilməkdə davam edir. Ona görə də Azərbaycan şimal qonşusu ilə yaxşı münasibətlər qurmağa çalışsa da, əsas istiqamət Avropa məkanıdır və bundan vaz keçmək indiki hakimiyyəti ciddi problemlərlə qarşı-qarşıya qoya bilər”.

T.İsmayıl yazarların müraciətinin seçkilərə görə Qərbə təzyiq kimi istifadə olunmasını adekvat olmayan addım sayır: “Seçkilərin nəticəsinə görə Avropadan inciməyə dəyməz. Sadəcə, mexanizmləri daha demokratikləşdirmək lazımdır. Bu cür sovetdən qalmış texnologiyalarla seçki keçirməklə tənqid hədəfinə çevrilməsi qaçılmazdır. Zamanın şərtlərinə uyğun texnologiyalardan yararlanmaq lazımdır. Kobud seçki texnologiyasının zamanı artıq bitib. Ona görə də Avropaya və ya ABŞ-a etiraz etməkdənsə daha yeni texnologiyalardan və demokratik metodlardan yararlanmaq lazımdır”.

İlham Əliyevin gələn ay keçiriləcək Vilnüs sammitinə qatılıb-qatılmayacağına gəlincə, T.İsmayılın fikrincə, ölkə başçısı toplantıya qatılacaq: “Məncə, qatılması lazımdır və hətta vacibdir. Əks təqdirdə Azərbaycan Rusiya tərəfindən təklənəcək. Hazırda Rusiyada davam edən anti-Azərbaycan hay-küyü də Azərbaycanın Avropa Birliyi ilə yaxınlaşmasına mane olmaq məqsədini güdür. Rusiya Azərbaycanı orada yaşayan azərbaycanlıları geri göndərməklə təhdid edir. Bu da bir təzyiq mexanizmidir.

Lakin bu təzyiqlər qarşısında geri addım atmaq olmaz. Rusiya ilə Azərbaycan ikitərəfli münasibətləri inkişaf etdirməlidir. Amma hər hansı bir birlik olmaqla deyil, ikili münasibətlər şəklində. Azərbaycanın Vilnüsdə sammitdə iştirak etməməsi isə ölkəmizi ciddi çətinliklərlə qarşı-qarşıya qoya bilər".

KƏNAN