QALİB QURBAN İBRAHİMOĞLUNUN TƏBRİKİ

http://ipek-tv.com/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=113&Itemid=550

FƏRHAD ƏLİZADƏNİN TƏBRİKİ

ATAMA ÜRƏYİMDƏ BƏSLƏDİYİM SÖZLƏRİM

Azərbaycan Respublikasının tanınmış jurnalisti, millətimizin dəyərli övladı, əsilli-köklü, orijinal və təvazökar insanı, Böyük Türk Dünyasına hizmətlər yapmaqdan zövq alan vətənpərvər insan Adil İrşadoğlunun     (Əliyevin) 1 noyabr 2013-cü il tarixində 60 yaşı tamam olur.

Canım Ata, səni ailəmiz adından doğum günün münasibətilə təbrik edirəm. Gördüyümə, bildiyimə, oxuduğuma və eşitdiyimə görə sən çox cəfakeşsən. Kamil və mükəmməl bir insansan. Olduğun kimi görünən insansan. Etdiyin yaxşılıqların qarşılığını gözləməyən insansan. Sadəsən. Sadəlövh deyilsən. Xeyirxahsan. Düşmənə qarşı barışmazsan.

Əziz Ata, sən həm də xalqın əsil oğlusan. Hər bir addımında, hər bir əməlində xalqını düşünərək hərəkət etmisən və edirsən. Dövlətimizə sadiqsən. Müstəqillik sənin üçün hər şeydən əzizdir. Səni həmişə müstəqil və əziz olasan. Sən bu xalq üçün nələri etməmisən... Bacardığını, əlindən gələni əsirgəməmisən. Çox təəssüf ki, bu vaxtadək çəkdiyin əziyyətin dövlət səviyyəsində qarşılığını görməmisən. Erməni separatizmi Qarabağda və Azərbaycanın digər sərhəd bölgələrində baş qaldırıb təxribatlar törətdiyi, müstəqilliyimizə zərbələr vurduğu illərdə sən bu xain qonşuya – erməni daşnaqlarına qarşı dəyərli əks təbliğat işi görmüsən və indi də görürsən. Birinci Qarabağ müharibəsi illərində ailənin yanında isti yorğan – döşəkdə yatmağı yox, cəbhəni, bu gün şəhidlik zirvəsinə ucalmış insanların yanında olmağı üstün tutmusan və həyatını təhlükəyə ataraq səngərlərdən geri çəkilməmisən. Kişi adamsan. Qeyrətinə qurban olum.

Hörmətli Ata, sən o qədər Vətən, Millət xəstəsisən ki, onların naminə ailənin, qohum - əqrabanın, əzizlərinin mənafeyini unutmaqdan belə çəkinmirsən. Sənin üçün Vətənin, Millətin mənafeyi hər şeydən üstündür.

Bütün bunlara görə, səni çox sevirəm mənim sevimli atam. Ailəmizin sənsiz bir günü olmasın. Sənə birinci növbədə can sağlığı, uzun və mənalı ömür arzulayıram. Hər şeyə görə çox sağ ol bizim qiymətli atamız. Bütün arzularına sağ ikən çatasan. Allah sənə yar olsun.
60 YAŞIN MÜBARƏK !


Hörmətlə, Fərhad Adiloğlu ( Əlizadə )
31.10.2013.

ФАРМАН АБДУЛЛАЕВ : - РАЗДЕЛ ФАНТАСТИКИ У НАС НА ВТОРОМ ЭТАЖЕ

Много лет тому назад автор был свидетелем одного эпизода. В 10 "а" класс 6-й школы Ворошиловского района г. Баку за несколько дней до окончания учебы, пожаловал спецпредставитель Вооруженных сил СССР, который агитировал будущих выпускников поступать в разные военные училища. После общего собрания он отдельно беседовал с русскими и армянами, и многие из них, впоследствии поступили в различные военные училища.
В свое время то ли шутливо, то ли обеспокоено про визит на Тихоокеанский флот Н.Хрущев говорил: "Поднимаюсь на палубу корабля, докладывает дежурный капитан Худяков, армянин по национальности, знакомлюсь с капитаном корабля, фамилию забыл, тоже армянин, а если добавить к этому списку адмирала флота Исакова, то картина будет полной".
Интеллектуальный армянский военный потенциал, взращенный советской властью, был на порядок выше, чем азербайджанский. Советская террористическая идеология и конкретные концепции КГБ СССР способствовали этому, а точнее армянский фактор был составной частью всей идеологии СССР. И что характерно - когда СССР ослаб, он же первым нанес ему удар ножом в спину.
Дальновидные, как им казалось, советские идеологи уже тогда готовили из армян реальную силу, на которую, как они считали, можно было бы опереться в критические моменты для страны. Но время показало, что они глубоко ошиблись в своей стратегии.
Фактически вооруженная до зубов и подготовленная армия Армении, использующая свой разнообразный потенциал в российской армии, напала на Азербайджан, в котором всего этого не было и в помине. Азербайджанская армия практически состояла из гражданского населения, наспех обученного военному делу.
Юрий Романов вспоминает: "Я приехал в Агдам, впервые попал на азербайджанскую сторону. Это получилось так, что воевали люди, совершенно далекие от войны, это крестьяне были. Они даже автоматы держали - как лопату. Научили их нажимать на курок..."
Часто из уст российских политиков разного уровня можно услышать удивительную по безграмотности мысль, что, мол, и в Азербайджане советской армией было оставлено значительное количество военной техники и оружия. И это действительно так. Но даже неспециалисту в военной области известно, что без соответствующих военных специалистов и офицеров высшего командного состава вся оставленная военная техника превращается в груду металла.
Но и про переданную Баку технику, российские военные не "забывали".
Ввиду того, что в Азербайджане в советское время было значительное количество военно-воздушных баз и боевых самолетов, после ухода советских войск из республики незначительная их часть досталась Баку.
После ухода Советской Армии из Насосной по местному телевидению показывали разбитые элементы систем управления, предупреждения, навигации и др. Но, вместе с тем, нашлись мужественные люди, которые, рискуя жизнью, не позволили увезти все самолеты - ведь эти самолеты по праву принадлежали республике. Азербайджан за годы советской власти всегда вносил в общесоюзную копилку больше, чем брал. Кроме того, за счет авиационного керосина, который получали военные летчики от НПЗ Баку, стоимость этих самолетов была многократно оплачена. Как утверждает Жирохов,
на аэродроме ПВО и на ремзаводе в Насосной было захвачено несколько (по некоторым данным до 30) перехватчиков МиГ-25ПД. На аэродроме разведывательного авиаполка в Далляре азербайджанцы, как утверждает Жирохов, захватили 16 машин: 5 МиГ-25РБ и 11 Су-24МР. МиГ-25РБ, помимо ведения фототехнической разведки, предназначены для навигационного бомбометания с помощью бортовой системы "Пеленг", обеспечивающей поражение целей с заранее введенными координатами. Сброс бомб производится в автоматическом режиме с выходом в расчетную точку. Помимо боевых самолетов, ВВС Азербайджана имели солидный парк учебных Л-29 "Дельфин" (по разным данным от 50 до 80 машин), ранее принадлежавших одному из авиаполков Армавирского летного училища. Они базировались на аэродроме Сангачалы под Баку, пишет Жирохов.  ( http://www.youtube.com/watch?v=46_Yoxnt8rI )

Как только азербайджанская военная авиация начала проводить военные операции против агрессоров, российские военные предоставили Армении все необходимое с избытком, и "бизнес-план" был реализован.
Как отмечают ряд военспецов, первоначально азербайджанской авиации противостояла весьма слабая ПВО армян, насчитывавшая 6 зениток ЗУ-23-2, 4 самоходных ЗСУ-23-4 Шилка, 4 57-мм зенитки С-60 и несколько десятков устаревших ПЗРК "Стрела-2М". Ситуация резко изменилась, когда Россия, в нарушение договоренностей, поставила Армении восемь 57-мм зениток С-60.
Считается, что первый воздушный бой состоялся 3 марта 1992 г. Российский военно-транспортный Ми-26, сопровождаемый боевым Ми-24, вылетел с территории Армении и доставил боевикам в армянское село Гюлистан вооружение, боеприпасы и продукты.
Это был не первый рейс российского военно-транспортного Ми-26, но он оказался последним. На обратном пути в Армению его атаковал азербайджанский Ми-8. Завязался ожесточенный бой с Ми-26 и Ми-24. Помощь пришла с земли - метко запущенная ракета ПЗРК поразила Ми-26, он загорелся и рухнул около азербайджанского села Сейдиляр.
Михаил Жирохов пишет: "В октябре 1992-го были отмечены попытки бомбить армянские колонны в Лачинском коридоре. Так как в тот период Армения не имела боевых самолетов, азербайджанские ВВС не встречали сопротивления в воздухе. Но с передачей Армении техники бывшей Советской Армии карабахские армяне смогли создать мощную систему ПВО, дополнив имеющиеся зенитки ЗСУ Шилка и ПЗРК мобильными ракетными комплексами "Оса" и "Круг", что сразу сказалось на потерях азербайджанской авиации". И это характерное признание российского участника событий. Российское военное ведомство внимательно отслеживало и прогнозировало возможное развитие событий на армяно-азербайджанском фронте (в условиях ограниченных сил и на небольшом театре военных действий это сделать было несложно), и как только где-то азербайджанцы брали верх, на этот участок фронта немедленно поставлялась нужная российская военная техника. Так было в лачинском направлении, под Мардакертом, Степанакертом и др.
Западные СМИ сообщали, что 7 декабря 1992 азербайджанцы потеряли от наземного огня в Мартунинском районе Ми-24 и очередной Су-25, а 15 января 1993 г. армянской ПВО удалось сбить МиГ-21 ВВС Азербайджана.
Азербайджанские источники приводят следующий список потерь своих ВВС по состоянию на осень 1993 г.: 1 МиГ-21, 1 МиГ-23, 2 Су-25, 2 МиГ-25РБ, 1 МиГ-25П, 3 Л-29. Не исключено, что потерь было больше.
К началу 1993 года у Азербайджана оставалось 8 Ми-24 из 14.
Активно участвовали в уничтожении военно-воздушных сил Баку российские военспецы, в большом количестве посланные в район боевых действий.
По рассказу одного из русских добровольцев в Карабахе, командира зенитной установки ЗУ-23-2, на закате 19 июля 1993 г. он лично сбил один из двух низколетящих азербайджанских Су-24, пытавшихся уничтожить батарею армянских гаубиц Д-30.
Лейла Юнус, в то время руководитель пресс-службы МО Азербайджана, пишет: "Я прекрасно помню октябрь 1992 г., когда нам оставалось всего 9 километров до того, чтобы взять Лачин и окончательно замкнуть кольцо. Армяне фактически находились в окружении. Но нас отбросили".
А почему отбросили, становится ясно из вышеизложенного!
Это, наряду с другими причинами, не позволяло Баку добиться решающего преимущества. ( http://www.youtube.com/watch?v=46_Yoxnt8rI )

Трудно судить, насколько правдивы эти цифры, но одно обстоятельство всегда надо иметь в виду - российские военспецы всегда преувеличивают количество оставленного Баку вооружения.
Так или иначе, в результате, в начале боевых действий, Баку имел определенное преимущество над Арменией по количеству боевых самолетов, и это обстоятельство могло бы заметно отразиться на военных действиях. И это стало объектом пристального внимания российских военных, не без подсказки Ельцина. Российским военным, однозначно поддерживающим армянскую сторону, было хорошо известно, какого типа и сколько самолетов у Баку, и им ничего не стоило составить "бизнес-план" по уничтожению военной авиации Баку - надо было только подсчитать, какое количество и какого типа противовоздушные системы и сколько к ним военспецов необходимо поставить для решения поставленной задачи. При современном уровне военной науки это можно рассчитать с математической точностью. И эту операцию советские и российские военнослужащие, в основном, успешно осуществили.
Уже, будучи на пенсии, Ельцин с удовольствием вспоминает об этих незаконных поставках противовоздушных систем в Армению, предназначенных для уничтожения азербайджанской боевой авиации. В то время, в разгар военных действий, эти поставки российской стороной категорически опровергались.
Как пишет Петр Магдашян в "МК": "Борис Николаевич, отдыхающий сейчас в Армении, вчера обзавелся очередным званием. Отныне он - почетный пограничник Арташатского погранотряда.
Осмотром охраны рубежей Ельцин остался доволен, и не только потому, что бывшему Верховному главнокомандующему подарили офицерскую фуражку, которую он тут же с удовольствием надел и отдал честь... Б.Н. решил лично убедиться в надежности охраны армяно-турецкой границы, на которой пополам-напополам служат армянские и российские погранцы. Компанию бывшему российскому президенту должен был составить глава Армении Роберт Кочарян, но его задержали в Ереване неотложные дела (как это знакомо! - Авт.) и Ельцин отправился на отдаленную заставу самостоятельно. "А системы ЗРК С-300 у вас здесь есть?" - поинтересовался первый президент, обходя "позиции". На это командир пограничной группы генерал-майор Вячеслав Абаимов ответил, что на этом участке их нет, но знаменитые системы находятся на вооружении сил ПВО в другом армянском городе - Гюмри. Ельцин с гордостью заметил, что в свое время личным указом выделил эти грозные системы для российской военной базы, дислоцированной в Армении. "А ведь у меня их многие просили, это самые лучшие системы ПВО", - пошутил Борис Николаевич". Кого он имел в виду, сомневаться не приходится!
А были поставлены не только системы ЗРК С-300!
"Вскоре по Лачинскому коридору из Еревана в Карабах прибыло восемь 57-мм зениток С-60. Два орудия перебросили на Мардакертские высоты для усиления ПВО".
Михаил Жирохов пишет:
"В 1994 году было отмечено появление боевых самолетов у Армении. Известно, что 4 Су-25 были переданы Россией, и они, видимо (?! - Авт.), принимали участие в боях с азербайджанскими войсками, а один Су-25, по сообщениям, был сбит противником".
"18 июня 1993 г. группировка из 40 армянских танков при поддержке "Градов", пехоты и 20 вертолетов Ми-24 вышла к окраинам Агдама и начала обходить город с севера. Больше месяца шли упорные бои за Агдамский укрепрайон, и только 24-25 июля город был взят". Как видно из перечня вооружений, все, до патронов, советско-российское, причем переданное Армении без оплаты.
Воспоминания российских военнослужащих, имеющих отношение к тем событиям, пестрят подобными сообщениями.
Боевые самолеты, по праву принадлежащие Азербайджану, россиянами уничтожались не только в воздухе, но и на земле.
Кроме официальной линии военного ведомства, советские военнослужащие проявляли "инициативу на местах". ( http://www.youtube.com/watch?v=46_Yoxnt8rI )

FORUM - площадь место широкое:Слагаемые "победы" армянских агрессоров.
Армянская агрессия нанесла страшный удар по Азербайджану. После развала СССР по своей экономической мощности и природным ресурсам, в тесном экономическом сотрудничестве с Россией Азербайджан одним из первых среди бывших союзных республик должен был встать во весь рост. Но, как и в начале века, когда большевики прервали жизнь молодой Азербайджанской Демократической Республики - АДР, в конце века это сделали армянские агрессоры в союзе с определенными силами в СССР и России.
Российские и армянские СМИ на весь мир вещают о победе армян над азербайджанцами, но при этом почему-то забывают, что фундамент этой "победы" был заложен еще в царской России, усилен в советское время и доведен до максимума в ельцинской России.
Владимир Георгиев пишет:
"Процесс более эффективного военного строительства в Армении был предопределен и тем обстоятельством, что среди кадровых военных в советской армии после славян армяне всегда составляли значительную прослойку. Поэтому при создании национальной армии Армения столкнулась с наименьшими кадровыми проблемами, чем, скажем, Азербайджан, Таджикистан или Туркмения, представителей которых среди старших офицеров Вооруженных сил СССР можно было пересчитать по пальцам".
Их было мало по одной простой причине - их не принимали в высшие военные учебные заведения СССР, в то время как армяне в этих учебных заведениях всегда были желанными курсантами. Да и в высших эшелонах военного руководства СССР во все времена было значительное число армян, которые внимательно наблюдали за тем, чтобы в военной сфере СССР не появились азербайджанцы.
"Сирийские пилоты воевали уже на МиГ-23 и МиГ-25, получив неплохую подготовку на базе "Насосная" под Баку", - писали западные газеты во время арабо-израильской войны.
На находящейся на территории Азербайджана базе "Насосная" было обучено значительное количество летчиков-армян и всего несколько азербайджанцев.
И это было продуманной системой - Империя не хотела иметь в значительном количестве летчиков, ракетчиков, танкистов и других - азербайджанцев. Их, как правило, стремились определять в стройбаты.
А какие вырастали летчики-азербайджанцы, наглядно показывает следующий пример.
8 апреля 1992 года азербайджанская авиация получила свой первый боевой самолет - штурмовик Су-25, который был смело угнан старшим лейтенантом Курбановым Вагифом Бахтияр оглу, 1967 года рождения, выпускником Борисоглебского училища летчиков, с аэродрома Ситалчай, где базировался 80-й отдельный штурмовой авиаполк. При помощи двоих своих соотечественников: техника самолета, лейтенанта Мамедова и авиамеханика прапорщика Кулиева пилот подготовил штурмовик к полету и перелетел на гражданский аэродром Евлах, откуда через месяц стал совершать боевые вылеты.  ( http://www.youtube.com/watch?v=46_Yoxnt8rI )

Юрий Гирченко пишет: "Все было бы ничего, только не решался вопрос с самолетами, которые в части были. Да, взлетной полосы в части не было - это факт. А самолеты были. Стояли они на учебной площадке. Самолетов было не очень много, и не все они были готовы в любую секунду выполнять боевую задачу, но все-таки это были неплохие самолеты. Судите сами: Л-29 ''Дельфин'', Л-39 ''Альбатрос'',
Су-15, Су-15-ТМ, МиГ-19, МиГ-21, МиГ-25. И каждого наименования по две - три штуки…И в конце ноября командир части, на свой страх и риск, принял решение. Решение заключалось в следующем. Для того чтобы самолеты не достались местным бандитам (так он называет азербайджанцев. - Авт.), их нужно было привести в полную негодность. Как это сделать? Элементарно!
При помощи тягачей и грузовых машин мы подтаскивали самолеты к обрыву у реки Кусарчай и сбрасывали их вниз. Падая с обрыва, самолеты разбивались. Высокий был обрыв.
Местное население растаскивало обломки самолета за два дня. Кому-то топливный насос под собственный колодец был необходим, а другому топливный бак под летний душ... В общем бандформированиям наши самолеты не достались".
"Голь на выдумки сильна"! Вот только в то время советские войска сами были подразделениями армянских бандформирований.
Так, продуманно и целенаправленно, Россия лишила Баку в таком важном элементе для локальных войн, как преимущество в воздухе.
За тем, чтобы азербайджанский авиапарк не пополнялся, зорко следил и Госдепартамент США. Летом 1992 года Баку приобрел три МиГ-21 у Чугуевского летного училища в обмен на авиакеросин - таким образом, украинские военные пытались поправить катастрофическое положение с ГСМ в своих ВВС. Зоркое око "Эшелона", конечно же, не пропустило этого - Госдепартамент США немедленно и резко среагировал. На Киев оказали внушительный нажим, и оставшиеся в Чугуеве МиГи, предназначенные для Баку, были разделаны на металлолом.
И в этой проблеме, никак не угрожающей их безопасности, США и Россия были союзниками!
Когда российские военные говорят, что они оставили военную технику как Еревану, так и Баку, они "забывают" одну, но очень важную деталь - ни один армянский танк или самолет во время военных действий не был уничтожен с помощью российских вооруженных сил, азербайджанская же военная техника, сплошь и рядом, уничтожалась при помощи российских вооруженных сил.
Достоверно известно, что штабисты советских вооруженных сил передали армянской стороне детальные карты театра военных действий, которые в советское время были под грифом "Совершенно секретно". По характеру действий армянской авиации не остается сомнений, что армянские самолеты были снабжены базой данных региона, которую летчики называют "компьютерной обшивкой". ( http://www.youtube.com/watch?v=46_Yoxnt8rI )
Часто можно прочесть в российской прессе высказывания отдельных журналистов, политологов, военнослужащих, свидетелей событий, что, действительно, на стороне армян воевали российские военнослужащие, но и на стороне азербайджанцев их было немало. Но это, как всегда, от лукавого! Да, действительно, на стороне азербайджанцев воевало определенное число российских военнослужащих, но это были отдельные военнослужащие, не представляющие собой цельное, организованное воинство. К ним больше подходило известное выражение - "кот, который гуляет сам по себе". На стороне же армян была российская военная машина, задействованная в большом объеме по родам войск и современного вооружения и запущенная на уровне руководства России. Как говорят в Одессе: "Это две большие разницы"! Без этой поддержки сепаратизм в Нагорном Карабахе был бы обречен!
В войне против Азербайджана армянская сторона применяла запрещенные Женевской конвенцией препараты. По азербайджанскому телевидению показывали пораженные язвами тела мирных жителей после обстрела азербайджанских сел начиненными этими препаратами снарядами.
"Утром, 13 мая 1992 г., интенсивным ракетным обстрелам были подвергнуты райцентры Агдам, Физули, Барда, которые не входят в НКАО. Сегодня началось наступление на Лачин. После обстрела города в воздухе распространился едкий запах, и люди, находящиеся в радиусе несколько сот метров, начинают испытывать сильную головную боль, тошноту и даже теряют сознание", - писала газета "Известия" за 14.05.92.
Откуда у армянской армии появились эти вещества, гадать не приходится!
И вывод российских войск из Азербайджана протекал по разному сценарию. Когда 25 мая 1993 г. российская 104-я воздушно-десантная дивизия выходила из Гянджи, она плотно "упаковала" вооружением С.Гусейнова и оставила ему военных советников, хорошо понимая, как все это будет использовано. В "разборке", которую устроили вчерашние друзья-соратники, по официальным данным, 69 человек погибли и 200 были ранены. В Нахчыване же, благодаря продуманной и твердой позиции Г.Алиева, значительная часть вооружения, без эксцессов, осталась в республике. ( http://www.youtube.com/watch?v=46_Yoxnt8rI )
За два дня налетов Су-25 Курбанова - 8 и 9 мая 1992 года армянские вооруженные формирования потеряли 30 человек убитыми и 120 ранеными.
Су-25 Курбанова атаковал ракетой российский военный вертолет, который пилотировал армянский наемник, майор Александр Горчаков. 9 мая боевые вертолеты Азербайджана атаковали боевиков в селе Шош, а штурмовик Су-25 Курбанова перехватил и подбил армянский Як-40, который прикрывал их. Курбанов успешно атаковал позиции армянских боевиков в Мартуни, сел. Шош и Храморт в Аскеранском районе, а также Вериншен и Ай Парис, нанеся им ощутимые потери.
Бесстрашный летчик наводил ужас на армянских сепаратистов.
Министерство обороны России отдало приказ уничтожить самолет Курбанова. На базировавшемся в Грузии аэродроме Вазиани с апреля 1992 года постоянно держали в готовности два МиГ-23 для перехвата азербайджанского штурмовика Су-25 Курбанова.
13 июня 1992 года Азербайджан понес тяжелую потерю - был сбит и геройски погиб Вагиф Курбанов. Посмертно летчик был удостоен высшей азербайджанской награды - звания "Национальный герой Азербайджана".
Центральные телеканалы сразу же сообщили, что его сбили карабахские армяне, и в доказательство показали обломки самолета. Но это была очередная ложь. Его, как и Дудаева, сбили российские военные, используя, как и в случае с Дудаевым, специальные средства обнаружения и уничтожения. Су-25 Курбанова был беззащитен против этих секретных технологий.
Автор хорошо помнит, с какой неприязнью говорило ЦТ СССР о летчике Курбанове и какую панику он вызывал у сепаратистов НКАО.
Сапармурат Ниязов говорит:
"У нас до 18 миллионов тонн нефти добывалось ежегодно, добывалось не то слово: фонтанировала нефть. 29 процентов экспорта союзного газа составлял наш туркменский газ. В сумме наш ежегодный вклад в союзную копилку составлял 20 - 25 миллиардов долларов. А в военные структуры, службу КГБ ни одного туркмена не брали. Инструкция была такая - не брать. А почему? Почему в составе Союза Туркменистан не участвовал ни в одной из международных организаций - ни в ООН, ни в любых других? Ни один туркмен не был привлечен в МИД СССР, не готовился для внешнеэкономической деятельности? О каком равноправии могла идти речь?". ( http://www.youtube.com/watch?v=46_Yoxnt8rI )
И, тем не менее, Азербайджан мужественно сражался. И не известно, чем бы кончилось это противостояние, если бы не вмешательство российских военных подразделений на стороне армян в решающие моменты военных действий и слабая организация в азербайджанской армии.
В стратегическом отношении Баку проиграл сражение, но не войну. Представлять как победу армянскую оккупацию с помощью России азербайджанских земель - это подмена понятий!
Все еще впереди!
Все это было вчера. Пришло время осмыслить прошедшее и подумать о будущем. И, конечно, особый интерес представляет состояние уровня жизни и экономики стран Закавказья после известных событий.
Волхвы не боятся 
Могучих владык
И княжеский дар
Им не нужен.
Правдив и свободен
Их вещий язык
И с волей небесной
Дружен.
А.С.Пушкин
Волхвы в сегодняшнем понимании - это предсказатели, прогнозисты.
Поэт Андрей Белый подтвердил слова Пушкина, за 34 года до Хиросимы написавшего такие строки:
"Мир рвался в опытах Кюри Атомной лопнувшею бомбой..."
Надо с сожалением отметить, сегодняшние иностранные "волхвы", посещающие Баку, считаются с могучими владыками и княжеский дар им не чужд - иначе бы они бесконечно не призывали в первую очередь к экономическому сотрудничеству с Арменией - как к предвидению расцвета Закавказья.
Сегодня можно прогнозировать по звездам, а можно по сухим цифрам. По звездам - это прерогатива астрологов, а мы попытаемся это сделать с помощью сухих цифр и фактов. ( http://www.youtube.com/watch?v=46_Yoxnt8rI )
FORUM - площадь место широкое: Из всех кавказких народов ,армяне самые трусливые ,лживые и хитрожопые.Про армянскую историю вообще молчу.Есть анекдот на эту тему.Приходит мальчик в библиотеку и просит -Дайте пожалуйста книгу про Великую Армению. Библиотекарь отвечает -Раздел фантастики у нас на втором этаже. )))

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=46_Yoxnt8rI#t=83 http://www.youtube.com/watch?v=CAduioSMmPc&list=PL1D5D803291659350 http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=y_oHDhPSryE https://www.youtube.com/watch?v=4sbm8Q0yXhM http://www.youtube.com/watch?v=WygaKjhDQCY http://www.youtube.com/watch?v=bXHwkgQ2ayk

ФАРМАН АБДУЛЛАЕВ

AVROPALAŞMAĞIN ƏVƏZİNDƏ QARABAĞ TƏKLİFİ

Avropa Parlamenti Qarabağ məsələsinin həlli yolunu göstərdi

Vəfa Quluzadə: «Avropa Birliyi Qarabağla bağlı mövqeyini bir daha ortaya qoydu və yeganə çıxış yolu bu qurumla əməkdaşlıq etməkdir»

Oktyabrın 23-də Strasburqda Avropa Parlamentinin plenar sessiyası keçirilib. Sessiyada Avropa Birliyi ilə Azərbaycan arasında “Şərq Tərəfdaşlığı” çərçivəsində saziş barədə qətnamə qəbul olunub. Qətnamədə deyilir ki, Avropa Parlamenti rəsmi Bakının “Şərq Tərəfdaşlığı” ilə bağlı konkret siyasətinin olmaması səbəbindən məsələyə şübhəli yanaşır. Eyni zamanda qətnamədə 9 oktyabr seçkilərinin beynəlxalq standartlara cavab vermədiyi bəyan edilib. 
Qətnamədə Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin həlli ilə bağlı da müddəa yer alıb. Bildirilib ki, “Şərq Tərəfdaşlığı” proqramında iştirak edən bir dövlət tərəfindən digərinin ərazisinin işğal edilməsi “Şərq Tərəfdaşlığı”nın fundamental prinsip və məqsədlərinin pozulmasıdır. Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin həlli BMT Təhlükəsizlik Şurasının 1993-cü ildə qəbul edilmiş 4 qətnaməsi və ATƏT-in Minsk qrupunun baza prinsipləri əsasında həlli vacibdir.
Bildiyimiz kimi hakimiyət hər zaman Qərbi Qarabğla şantaj etməyə üstünlük verib. Bildirilib ki, Qarabağ münaqişəsində beynəlxalq aləm qərəzli mövqe tutur, qəbul edilmiş qətnamələrə əməl etmir. PA rəsmisi Novruz Məmmədov isə  “Avropa bizə nə verib” deyə üsyan qoparırdı.
Ancaq Avropa Parlamentinin məlum qətnaməsi hakimiyyətin bu bəhansini də əlindən aldı. Yəni hakimiyyətə mesaj verildi ki, bizimlə addımlayan ölkənin torpağı işğalda qala bilməz və BMT-nin qətnamələrinə mütləq əməl edilməlidir.
Bundan sonra seçim Azərbaycan hakimiyyətinindir. Ya Qarabağ münaqişəsinin həlli istiqamətində addımlar atılmalıdı, ya da rejimin şəxsi maraqları önə çıxmalıdır.
Politoloq Vəfa Quluzadə hesab edir ki, Azərbaycanın yeganə çıxış yolu Avropa Birliyi ilə əməkdaşlıqdır və Qarabağ münaqişəsinin həlli də bu əməkdaşlıqdan keçir: “Qarabağ münaqişəsi ilə bağlı Ermənistanın heç vaxt uğuru olmayıb.  BMT-nin 4 qətnaməsi Ermənistanın işğalının əleyhinədir. Eyni zamanda dünyada keçirilən bütün sammitlər, o cümlədən ATƏT-in sammitləri, Budapeşt sammiti, Lissabon sammiti Qarabağı Azərbaycanın ərazisi kimi tanıyır. Bu yaxınlarda keçirilən NATO-nun sammitində, ABŞ da keçirilən sammitdə də  Azərbaycanın ərazi bütövlüyü tanınıb. Ermənistanın siyasətini Rusiya təyin etdiyinə görə, bu ölkənin siyasi iradəsi yoxdur. Avropa Parlamenti də Qarabağ məsələsindəki əvvəlki mövqeyini bir daha təsdiqlədi və bildirdi ki, Ermənistan işğalçı dövlətdir, bu işğal davam etdiyi müddətdə onunla heç bir əməkdaşlıq olmayacaq. Ona görə də Azərbaycan tənqidlərə, iradlara baxmayaraq Avropa Birliyi ilə əməkdaşlıq etməli, ”Şərq Tərəfdaşlığı" çərçivəsində müqavilələrə imza atmalıdır. Hər şey açıq-aydın ortadadır və çıxış yolu budur. Rusiya ilə məsələ də aydındır və bu ölkənin mövqeyi bəllidir. Ona görə də yeganə yol Avropaya inteqrasiyadır".

Ilham Hüseyn

GÜLÜSTAN MÜQAVİLƏSİNİN 200 İLİ : RUSİYANIN İMPERİYAÇILIQ İDEOLOGİYASI

GünAz TV: Gülüstan və Türkmənçay müqavilələri hələ də bölgədə  böyük problemlərin səbəbi olaraq qalır. Müqavilələr hüquqi qüvvəsini itirsə də, Qafqaz, Xəzər, bölünmüş Azərbaycan problemi hələ də həllini tapmayıb.
Azərbaycan Tarixçilər İctimai Birliyi Gülüstan müqaviləsinin 200 illiyinə həsr olunmuş elmi konfrans keçirib. Forumda əsas məruzə ilə Bakı Dövlət Universitetinin professoru, tarix elmləri doktoru Süleyman Əliyarlı çıxış edib.

Məruzədə Rusiya ilə İran arasında bağlanmış Gülüstan və Türkmənçay müqavilələrinin hüquqi əsasları, tarixi dərsləri, Azərbaycan xalqına gətirdiyi problemlərdən danışılıb.

Birinci  Rusiya-İran müharibəsinin başa çatması ilə 1813-cü il oktyabrın (october) 12-də Rusiya ilə İran arasında Gülüstan müqaviləsi bağlanıb. Müqavilənin şərtlərinə əsasən Şimali Azərbaycan xanlıqlarından İrəvan və Naxçıvanı çıxmaq şərtilə yerdə qalan bütün xanlıqlar (Talış, Şirvan, Quba, Bakı, Gəncə, Qarabağ, Şəki) Rusiyaya verilib. Beləliklə, Azərbaycanın tarixi ərazisinin Rusiya və İran arasında bölünməsinin əsası qoyulub.

İkinci  Rusiya-İran müharibəsinin nəticəsi olaraq isə 1828-ci il fevralın (february) 10-da Türkmənçay müqaviləsi imzalanıb. Bu müqaviləyə əsasən Azərbaycanın Araz çayından şimaldakı bütün əraziləri Rusiyanın, cənubdakı əraziləri isə İranın əlinə keçib.

“Gülüstan və Türkmənçay müqaviləsinin başlıca məzmunu Güney Qafqazın Rusiya tərəfindən işğalı, imperiya ərazisinə qatılması  və Azərbaycanın bölünməsidir”,  deyə Əliyarlı qeyd edib.

Süleyman Əliyarlı Sovet imperiyası (Şurəvi) zamanında, - 1969-cu ildə Azərbaycanın Rusiyaya könüllü birləşməsi tezisinə qarşı çıxaraq, onun işğal edilməsini, Rusiya metropoliyasının (parent state) iqtisadi müstəmləkəsinə çevrildiyini yazıb və Azərbaycan Kommunist Partiyasının təqiblərinə məruz qalıb.

“Müqavilələrdən sonra Rusiya tarixçiləri, ictimai xadimləri, ədibləri fəxrlə Azərbaycan ərazilərinin fəth edildiyindən yazırdı. Zaman keçdikcə bu anlayışlar birləşdirmə və könüllü birləşmə anlayışları ilə əvəz olundu. Hətta Azərbaycanın Rusiyaya könüllü birləşməsinin yubiley ildönümləri qeyd edilirdi”, o qeyd edib.

Tarix doktoru bildirib ki, Türkmənçay və Gülüstan müqavilələri Vladimir Leninin 1917-ci ildə Çar Rusiyasının bağladığı bütün müqavilələrin hüquqi qüvvədən düşməsi ilə bağlı imzaladığı dekretlə qüvvədən düşüb. 1921-ci ildə Rusiya-İran müqaviləsi ilə isə təsdiq edilib.

“Bu müqavilələr artıq tarixin arxivindədir. Amma, müqavilələr Azərbaycan xalqını iki yerə bölüb. Müqavilələr əsasında basdırılmış sərhəd dirəkləri hələ də xalqımızın qarşısında həllini gözləyən problem kimi qalmaqdadır”, Əliyarlı bildirib.

Gülüstan və Türkmənçay müqaviləsi də daxil olmaqla Rusiyanın imperiyaçılıq ideologiyası hələ də bölgədə böyük problemlərin səbəbi olaraq qalır. 

“Bu  gün Moskvada Orxan Zeynalovun həbsi ətrafında aparılan siyasi təsirlərə cəhdin, Biryulova probleminin, Xəzər, Qarabağ və bütövlükdə Qafqaz problemlərinin aradan qaldırılması Rusiyanın imperiyaçılıq siyasətindən əl çəkib-çəkməməsindən asılıdır. Deyəsən Vladimir Putin bu ideologiyadan əl çəkmək fikrində deyil. Ona görə də problemlər artmaqda davam edəcək və daha ciddi problemlərə hazır olmalıyıq” , Süleyman Əliyarlı deyib.

 Bununla yanaşı, konfransda Azərbaycanda vahid tarix konsepsiyasının yaradılmasının vaxtının çatdığı bildirilib.

“İndiyədək Azərbaycan tarixi  konyektur maraqlardan yazılıb. Azərbaycanın obyektiv, intellektual və konyektur maraqlara xidmət etməyən tarixi yazılmalıdır”,  Süleyman Əliyarlı qeyd edib.

VİDEOnu qaynağımız olan LİNKdən dinləyə bilərsiniz:

http://www.amerikaninsesi.org/content/turkmencay_gulustan/1774426.html

N.S

Maksim Şevçenko: “Mətin Mehdiyevi öldürənləri NİYƏ KOLOKOLÇEVİN KABİNETİNƏ APARMADILAR?”

ORT telekanalının aparıcısı, tanınmış jurnalist Maksim Şevçenko Rusiya hakimiyyətini azərbaycanlılara münasibətdə ikili standartlar siyasəti yürütməkdə ittiham edib. APA TV-nin xəbərinə görə, “Exo Moskvı” radiostansiyasında çıxış edən Şevçenko bir il əvvəl Moskvada azərbaycanlı Mətin Mehdiyevin xüsusi qəddarlıqla qətlə yetirildiyini xatırladıb:

"Bir il əvvəl Moskvada azərbaycanlı Mətin Mehdiyev öldürüldü. Ziyalı görkəmli, çəlimsiz bu oğlan üç aylıq körpəsinə və evdə onu gözləyən həyat yoldaşına süd almaq üçün gecə mağazaya getmişdi. Yaşadığı evin həyətində onun boğazını kəsdilər və bıçaqla bədəninə onlarla zərbə endirdilər. O zaman da biz kifayət qədər hay-küy saldıq. Qatilləri altı ay sonra tapdılar. Həm də Mətini öldürdüklərinə görə yox. Çünki onlar başqa bir nəfəri qətlə yetirmişdilər. Mətini öldürənlər ruslar idi, amma ağır cinayət törədilibsə, qatilin milliyyəti elə bir ciddi məna kəsb etmir. Baxmayaraq ki, Mətinin boğazını kəsmişdilər, bizə dedilər ki, bu, adi cinayət hadisəsidir. Mən isə hesab edirəm ki, bu, neonasist cinayəti idi”.

Maksim Şevçenko bildirib ki, Mətin Mehdiyevin qatillərini qolubağlı şəkildə daxili işlər nazirinin qarşısına gətirməyiblər: “O əclafları Kolokolçevin kabinetinə aparmadılar. Mən sual edirəm – küçədə hər gənci bıçaqla öldürənləri vertolyota mindirib, daxili işlər nazirinin yanına aparırlar?”  

Jurnalist bir gün sonra Moskvada 27 yaşlı azərbaycanlının qətlə yetirildiyini, qatillərin isə hələ də azadlıqda gəzdiyini deyib. SİTAT - “27 yaşlı azərbaycanlını çoxsaylı bıçaq zərbələri ilə qətlə yetirdilər. Daxili İşlər Nazirliyi isə dərhal bəyan etdi ki, azərbaycanlını yalnız azərbaycanlılar qətlə yetirə bilər. Qəribədir, nə qatilin kim olduğu məlum deyil, nə cinayətin motivi bəlli deyil, bədənində çoxsaylı bıçaq zərbələri olan azərbaycanlının meyiti tapılıb və Daxili İşlər Nazirliyi deyir ki, bu cinayəti yalnız azərbaycanlılar törədə bilər. Bu məntiqsiz sözləri yalnız bizim nazirlik deyə bilər”.

APA.TV

QEYRİ - RUSLARI GETTOLARA ?!

Rusiyada miqrantlar üçün bir gettolar düzəltmələri qalmışdı, deyəsən, o da olacaq.  Hər halda, Moskva şəhərinin meri Sergey Sobyanin paytaxtda və Moskva vilayətində miqrantlara münasibətdə xüsusi rejimin tətbiq olunmasının mümkün olduğunu bildirib.
Elə ötən əsrin 30-40-cı illərində Almaniyada da faşistlər yəhudiləri şəhərlərdən təcrid edib ayrıca yaşayış massivlərinə - gettolara yığanda “xüsusi rejimin tətbiqi”ndən danışırdılar. 
Hazırda rusiyalı məmurların ritorikası ilə SS-çilərin ritorikası çox da fərqlənmir. Bunlar da “qanunun aliliyi”ndən, “millətin ümdə mənafeləri”ndən danışırlar və nəzərdə tutduqları planı qədəm-qədəm həyata keçirirlər.

Küçələrdə isə açıq faşizm tüğyan edir. “Gəlmə”lərə, “qaralar”a qarşı yerli əhalinin nifrətini süni şəkildə daşırma meylləri gündən-günə güclənir. Gələn xəbərlər belədir. 

Qeyri-ruslara müxtəlif təhqiramiz ibarələrlə müraciət edilməsi halları onsuz da Rusiyada çoxdan vardı, bu, indi bir az da artıb, həm də tikanlı zarafat əndazəsindən çıxıb, özündə nifrət molekulları daşıyır. 

Hiss olunur ki, eynilə faşist Almaniyasında olduğu kimi, Rusiyada da “xalqın bu gündə olmasının başlıca səbəbkarları” tapılıb. O vaxt Hitler millətin nifrət vektorunu yəhudilərə tuşladığı kimi, indi də ruslar qaraşın miqrantlara tuşlayıblar. 

Yuxarı dairələrdə miqrantlarla mübarizə üçün yollar düşünülür. Əlbəttə, hamını qaz kameralarına basıb qırmayacaqlar. Amma “xüsusi rejim”in nədən ibarət olacağı da qaranlıqdır. 

Mer Sobyanin deyir ki, Moskvada 500-600 min, Moskva vilayətində isə 2 milyona yaxın miqrant yaşayır və xüsusi rejimi Moskva şəhəri və vilayəti üçün tətbiq etmək mümkündür. 

Böyük ehtimalla miqrantları elə bir hala gətirəcəklər ki, onlar çox pul qazana, varlana, rahat yaşaya bilməyəcəklər, eləcə, moskvalılara nökərçilik etməklə məşğul olacaqlar.
Bu, təxminən irqi, milli ayrı-seçkiliyə dayanan müasir köləlik rejiminin tətbiqi kimi bir şey olacaq. Artıq indidən Moskvada, Sankt-Peterburqda insanlara dərilərinin rənginə görə fərq qoyulur.

İctimai yerlərdə hərəkət edərkən qaraşın olmaq kifayətdir ki, radikal ovqatlı gənclərin hücumuna məruz qalasan. Çünki “qaralar” düşmən elan edilib, qanları halal buyrulub.
Bununla belə, Moskva merinin qarşısını kəsən şeylər də var. O başa düşür ki, “qaralar”la həm ölkə daxilində, həm də MDB çərçivəsində vahid iqtisadi məkanda yaşayırlar və “ölkə daxilində hansısa sərhədlər çəkmək çox çətindir”. 

Asan olsaydı, çəkəcəklərmiş. Yəni bu xüsusatı da düşünüb-daşınıblar. Maraqlıdır, Rusiya köhnə, dağılmış SSRİ-ni bu və ya digər ad altında bərpa etmək ehtirasına qapılmış olduğu halda bu sayaq açıq millətçilik, şovinizm qabarması ilə nəyə ümid edir? Doğrudanmı Kreml bu cür davranışlarla 22 il əvvəl Moskvadan qopmuş xalqların rəğbətini qazanacağını və onları yenidən vahid çətir altına toplayacağını düşünür?

Bu mümkünsüzdür. Heç SSRİ dövründə də belə şey olmayıb. Lenin və Stalinin, eləcə də digər kommunist rəhbərlərin dövründə dövlətin və ayrı-ayrı xalqların idarə edilməsi sahəsində yüz cür neqativ hallar olsa da, məhz şovinizm elementləri yox idi və hər hansı bir millətçilik cəhdləri qanunla sərt şəkildə cəzalandırılırdı. 

Belə çıxır ki, Rusiyanın indiki rəhbərləri heç də SSRİ-ni yox, onun keçmiş sərhədləri daxilində çar mütləqiyyətinin mənfur idarə üsulunu bərpa etmək istəyirlər. Bu idarə üsulu ağalar və kapitalistlərə, çarın titul verdiyi yerli vassallara, general-qubernatorlara söykənirdi. 

Regionumuzda yaranmış bu durum göstərir ki, SSRİ-nin dağılmasından keçən 22 il ərzində rusiyalı siyasilərin düşüncəsində nə müasir dövlət idarəetməsinin ən ideal variantlarına dair fikirlər yaranıb, nə də başqa xalqlara münasibətdə normal, dünyada qəbul olunan yanaşma tərzi.

Hər şey geriyə, orta əsrlərə, 19-cu əsrə doğru gedib, tənəzzülə uğrayıb. 
Görünür, bu regionun xalqları müasir müstəmləkələrə, neo-kölələrə çevrilməmək üçün daha bir milli-azadlıq mücadiləsinə, xalq hərəkatına başlamalı olacaqlar.

Yazar : Xalid KAZIMLI

AZƏRBAYCAN ÜÇÜN YENİ QARABAĞ PƏNCƏRƏSİ AÇILIR

Avropa İttifaqı Ermənistanla bağlı mövqeyini “net”ləşdirdi; İrəvanla assosiativ üzvlük sazişi imzalanmayacaq; Ştefan Fülenin sözçüsü: “Avropa Birliyi Gömrük İttifaqının tərkibində olan bir ölkə ilə tərəfdaşlığı təsəvvürə də gətirmir...”

Qərbi seçməklə Bakı təşəbbüsü ələ ala bilər. Ermənistanda bəzi rəsmilər, siyasilər və ekspertlər hələ də ölkənin eyni zamanda iki müxtəlif və rəqib ittifaqda təmsil olunmasının mümkünlüyünə özlərini inandırmaqla məşğuldular. Belə görünür, tarixi saxtalaşdırdıqları kimi, deyəsən, bu məsələdə də öz yalanlarına inanmağa başlayıblar.

Bu, bir yandan öz günahı üzündən Türkiyə və Azərbaycan arasında sıxılan cırtdan Ermənistanın özünə beynəlxalq miqyasda daha güclü müttəfiq güc tapıb onun kölgəsinə sığınmaq arzusundan irəli gəlirsə, digər yandan, heç şübhəsiz, Azərbaycana qarşı işğalçılıq siyasətinə daha geniş miqyasda legitimlik qazandırmaq, torpaqlarımızdan çıxmamaq istəyindən doğur.   
Söhbət bir yanda Rusiyanın patronajlığı altında yaradılan və SSRİ-nin yeni və “müasir” forması olacaq Avrasiya İttifaqı yolunda aralıq mərhələ kimi düşünülən Gömrük İttifaqından, başqa yanda isə Avropa Birliyindən (AB) gedir. Lakin srağagün Avropa İttifaqının məsul şəxsi erməni siyasətçilərin ümidlərini alt-üst edəcək bəyanat verib. “Azadlıq” radiosuna açıqlamasında Avropa Birliyinin genişlənmə və Avropa qonşuluğu siyasəti məsələləri üzrə komissarı Ştefan Fülenin mətbuat katibi Piter Stano deyib ki, “Ermənistanla 3.5 il ərzində müzakirəsi aparılan assosiativ üzvlük haqqında saziş Avropa İttifaqının Vilnüsdə keçiriləcək Şərq Tərəfdaşlığı sammitində imzalanmayacaq”.
Bununla da o, yüksək çinli erməni rəsmilərin vaxtaşırı şəkildə AB ilə hansısa formada sənədin imzalana biləcəyi ilə bağlı dilə gətirdikləri təxminləri sıfırlayıb. AB sözçüsü deyib: “Mən yalnız münasibətlərimizə aid olan faktları şərh edə bilərəm. Əvvəlcə bizdə ümumi bir istək vardı - dərin və geniş miqyaslı azad ticarət zonası haqda saziş də daxil, Assosiasiya haqda sazişə nail olmaq. Biz onları Vilnüsdə imzalamağa çalışırdıq. Biz məhz bunun - siyasi və ticari hissədən ibarət vahid sənədin, vahid paketin ətrafında müzakirə aparırdıq. Bu vahid paketi Ermənistanın Gömrük İttifaqına qoşulmaq istəyinə görə imzalamaq qeyri-mümkündür. Çünki assosiasiya haqda saziş Gömrük İttifaqı qarşısında götürülən öhdəliklərlə bir araya sığmır. Odur ki, biz əvvəl nəzərdə tutulduğu kimi yola davam edə, sazişi imzalaya bilmərik”.
“Bəs Ermənistanla hansısa sadələşdirilmiş və ya adaptasiya olunmuş sənədin paraflanması və ya imzalanması mümkündürmü” sualına Piter Stano belə cavab verib: “Hazırda Ermənistanla yeni əməkdaşlıq üçün əsaslar axtarılması formatında dialoq davam etdirilir. Avropa Birliyi Gömrük İttifaqının tərkibində olan bir ölkə ilə münasibətləri necə davam etdirməyi təsəvvürə gətirməyə çalışır. Top indi Ermənistanın meydanındadır. Qeyd elədiyim kimi, gəlin addımları ardıcıllıq prinsipi ilə ataq. Bu mərhələdə biz münasibətləri hansı yeni əsasa keçirə bilərik. Biz münasibətlərimiz və tərəfdaşlığımız üçün yeni əsas yaratmaqdan ötrü daim təmasda və dialoqdayıq. Və deyə bilərəm ki, hazırda biz erməni tərəfdaşlarımızdan yeniliklər gözləyirik. Baxaq görək onlar yeni şəraitdə yeni tərəfdaşlıq formatını necə təsəvvür edirlər. Öz növbəmizdə buna reaksiya verməyə hazırıq. Əgər biz indiyədək əldə olunmuşlar əsasında birgə səylərlə müəyyən yeni münasibətlər qursaq, o zaman gələcəkdə nələr ola biləcəyini təxmin edə bilərik. Bu mərhələdə isə gəlin diqqəti yalnız yeni əsasların yaradılmasına yönəldək. Belədə Avropa Birliyi tərəfdaş ölkənin ehtiyacları və səylərini nəzərə alıb nə vaxtsa ona səs verər, yəqin ki”.
Ştefan Fülenin sözçüsünün söylədiklərini diplomatik dildən tərcüməsi budur ki, Ermənistan Vilnüs sammitində qapı arxasında saxlanacaq və Avropaya inteqrasiya proqramından qeyri-müəyyən müddətə çıxdaş ediləcək. Demək, məntiqlə Azərbaycan iqtidarı üçün daha yaxşı şans açılır ki, dəvət aldığı sammitə  “Şərq tərəfdaşlığı”nın üzvü olaraq daha inamla qatılsın və bənzərsiz siyasi dividendlər əldə eləsin.
Bu dividendlər ən azından Qarabağ məsələsində rəsmi Bakıya əlavə güclü arqumentlər, hətta “kart-blanş” qazandırardı. Unutmayaq ki, Minsk Qrupunun 3 həmsədrindən ikisi - ABŞ və Fransa Avropa (ümumbəşəri) dəyərlərinin daşıyıcılarıdır. Eyni zamanda ən güclü güc mərkəzini təmsil edirlər. Qarabağ ixtilafının ədalətli həll perspektivi də demokratik dünya ilə bağlıdır, nəinki şimal qonşumuzla. 
Rusiyaya gəlincə, bu ölkənin Azərbaycana, Azərbaycan xalqına, Qarabağ məsələsinə münasibəti artıq bəllidir və daha betər olmayacaq. Orxan Zeynalov olayından buna bir daha əminlik hasil elədik. Moskvanın Azərbaycana münasibəti Gömrük İttifaqına girsək belə, heç vaxt köklü şəkildə yaxşıya dəyişməyəcək, Dağlıq Qarabağı Kreml ermənidən alıb bizə verməyəcək. Lakin əfsuslar olsun ki, məhz bu günlərdə Bakıdan milli maraqlarımızla əsla uzlaşmayan “Avropa İttifaqına yox!” çağırışları səslənməyə başlayıb.

Moderator.az   

MİRŞAHİNDƏN İLHAM ƏLİYEVƏ MƏKTUB YAZAN JURNALİSTLƏRƏ CAVAB

"Qoy bir sirr açım sizə, bizi nağıllarda aldadıblar"

Avropa Birliyinin Vilnüs Sammiti mövzusuna qayıdıram. Əmin deyiləm, amma baş verən hadisələr, deyəsən Azərbaycanda bəzilərini yumşaq desək qorxudub. Mən prezident İlham Əliyevə açıq məktub yazmış dörd ziyalımızı nəzərdə tuturam. Müəlliflər prezidenti açıq desək Avropa Birliyinin şərq tərəfdaşlığının, Vilnüs Sammitinin xeyrinə seçim etməməyə dəvət ediblər. Müstəqilliyinin növbəti ildönümünü iki gün əvvəl qeyd etmiş Azərbaycanda belə bir mövqenin ortaya çıxması məndən ötrü təəccüblüdür. Əziz dostlar, axı müstəqillik də elə budur. Müstəqil seçim hüququ. Yəni, istədiyin yerə getmək, istəmədiyin yerə getməmək sənin haqqındır. Sadə dillə desək, Avropa Birliyi istəyir ki, Azərbaycanla ona daxil olan ölkələr arasında viza rejimi sadələşdirilsin və ya ləğv edilsin. Ola bilsin ki, bu gün kimlərsə məsələn, Fransa və başqa bir Avropa ölkəsinin qarşısında viza intizarında əziyyət çəkən vətəndaşlarımızı görmür. Amma bunun nəyi pisdir ki, adamlar Avropa ölkələrinə vizasız gedib gələcək. Mən bayaq nahaq xatırlatmadım: Rusiya prezidenti Putin də məhz elə bu günlərdə keçmiş sovet respublikaları ilə viza rejimini tam aradan qaldırmağa çağırdı. Yəni anlaşılmır ki. Rusiya və Avropa arasında gedən bu dava prinsipial səciyyə daşıyır. İndi seçim azadlığı bizdədir: it hürən, yoxsa işıq gələn tərəfə vizasız gedək? Mən işıq gələn tərəfə gedərdim. Qoy bir sirr açım sizə, bizi nağıllarda aldadıblar. İşiq gələn tərəfdə div olmur. 

Elə prezident İlham Əliyev də Azərbaycanın müstəqilliynə and içərək növbəti müddət üçün fəaliyyətə başladı: “Azərbaycan xalqı öz taleyinin sahibidir. Heç vaxt tarixdə Azərbaycan bu qədər güclü olmamışdı. Heç vaxt müstəqilliyimiz bu qədər möhkəm olmamışdı. Biz hamımız bundan sonra da çalışmalıyıq və çalışacağıq ki, ölkəmizi inkişaf etdirək, müstəqilliyimizi əbədi, dönməz edək! Eşq olsun Azərbaycan xalqına! Yaşasın Azərbaycan!”.

" AZƏRBAYCAN QƏRBƏ İNTEQRASİYA ETMƏLİDİR "

«Azərbaycan Qərbə inteqrasiya etməlidir, yoxsa Rusiya təhlükəsi qaçılmaz olacaq»

Noyabrın əvvəlində AI-nin Vilnüsdə keçiriləcək “Şərq Tərəfdaşlığı” ölkələrinin sammitinə Azərbaycanın da dəvət olunması haqqında məlumat vermişdik. Ancaq hakim komandada yaranmış mənzərə onu göstərir ki, hakimiyyət bu dəvətdən imtina etmək fikrinə düşüb. Bəzi nəşrlərin rəhbərləri də hakimiyyəti imtinaya səsləyib.

Prezident Administrasiyası xarici əlaqələr şöbəsinin müdiri Novruz Məmmədov da rəsmi Bakının Avropa Ittifaqı ilə inteqrasiyadan imtina etdiyinə işarə vurub. Məmmədov deyib:

“Avropa Ittifaqı ilə əməkdaşlığımızın mühüm mərhələlərindən biri - Vilnüs sammiti keçirilməlidir. Indi biz düşünürük, ora nə üçün getməliyik? Bu günə qədər Avropa Azərbaycan üçün nə edib? Bu günə qədər Qərb Azərbaycan üçün nə edib?”.

Maraqlı burasıdır ki, AI-dən imtinaya səsləyənlər, Rusiyaya sığınmağı məsləhət görürlər.

Azərbaycanın AI-dən imtinası, Rusiyanın çətiri altına girməsi ölkəmizi üçün yaxşı gələcək vəd etmir və bir çox ekspertlər də bu qənaətdədir.

Politoloq Vəfa Quluzadə hesab edir ki, Azərbaycan yalnız Qərbə sığınmalıdır və Rusiyanın təhdidlərinə boyun əyməməlidir. “Mən hesab edirəm ki, Azərbaycan bu sammitdə iştirak edəcək və bu iştirak Azərbaycan üçün vacibdir. Nəzərə alsaq ki, Azərbaycan üçün daim təhlükə olan, ərazilərimizi işğal edən Rusiyadır, belə olan halda Avropadan imtina etmək Rusiya ilə təkbətək qalmaq anlamına gəlir ki, bu da təhlükəlidir”.

Ekspert hesab edir ki, Qərblə əməkdaşlıqda Rusiya faktorundan çəkinmək lazım deyil: “Atəşkəs imzalanandan sonra Azərbaycan torpaqlarının işğalı dayandı, 3-4 ay sonra  neft kontraktları imzalandı. Bundan sonra Azərbaycana Qərbin maraqları artdı. Bu günə qədər bizim salamat qalmağımızın səbəbi də ondan ibarətdir ki, Qərbin burda maraqları var və bu bizə zərbələrin endirilməsinin qarşısını aldı. Yoxsa bizim dövlət kimi varlığımız da şübhə altına düşə bilərdi. Bir dəfə Kazimirov məni hədələdi ki, siz Qərbə meyl edirsiniz, amma unudursunuz ki, ermənilər işğalı davam etdirə bilər. O zaman mən geri qayıtdım və Heydər Əliyevə məruzə etdim. Sonra Qərb ölkələrinin səfirlərini dəvət etdik və təhlükənin qarşısını aldıq. Sonra 1993-cü ildə bizə xəbər gəldi ki, erməni tankları Bakıya tərəf hərəkətə başlayacaq. Biz bu təhlükəni də aşdıq. Yəni bu təhlükə həmişə olub. Qərbin bizə dəstəyi olmasa, bu baryerləri aşa bilməzdik. Azərbaycanın Rusiyanın tərkibinə keçməsinin heç bir xeyri yoxdur. Rusiya 1920-ci ildə Azərbaycanı işğal edib, işğaldan sonra məcbur etdi ki, Zəngəzuru Ermənistana versin, sonra Dağlıq Qarabağı işğal edib ermənilərə verdi və bu günə qədər də torpaqlarımız işğal altındadır. Belə dövlətə necə sığınmaq olar?”.

Vəfa Quluzadə onu da əlavə etdi ki, sığınacaq axtarırıqsa, Qərbə sığınmalıyıq və bizim müstəqilliyimizə Qərb zəmanət verir: “Rusiyaya sığınmaq mümkün deyil. Ermənistan Rusiyadan canını qurtara bilmir. Gömrük Ittifaqı o deməkdir ki, Azərbaycanın bütün sərvətləri Rusiyanın büdcəsinə axacaq. Niyə xristian Ukrayna bu ittifaqa qoşulmur? Qardaş ölkədilər, Yanukoviç də rus meylli şəxsiyyətdir. Çünki Yanukoviç bilir ki, ölkənin müqəddəratı Avropa Ittifaqına inteqrasiyadadır”.

Ilham Hüseyn

AZƏRBAYCAN ÇƏTİN SEÇİM QARŞISINDA

Vəfa Quluzadə: “Rusiya ilə dost olmağa qarşı deyilik, lakin onlar bizimlə dost olmaq istəyirlərmi?”

Toğrul İsmayıl: “Əks təqdirdə, Azərbaycan Rusiya tərəfindən təklənəcək”

Xəbər verdiyimiz kimi, oktyabrın 18-də bir qrup jurnalistlər və incəsənət xadimi Avropa Birliyinin qarşıdan gələn “Şərq tərəfdaşlığı” sammiti ilə əlaqədar Azərbaycan prezidenti İlham Əliyevə müraciət edib. Müraciətdə qeyd olunur ki, Azərbaycanın bu sammitə dəvət olunması “obyektiv narahatlıq” doğurub: “Bu tərəfdaşlıq düşünməyə məcbur edir - əgər biz Brüssellə bu cür ciddi yaxınlaşmaya gediriksə, nəyin müqabilində?

Bu gün sosial-iqtisadi problemlərin bütün ağırlığını öz üzərində hiss edən birləşmiş Avropa bizim respublikamıza bundan sonrakı siyasi-iqtisadi inkişafın effektiv yollarını təklif edə bilərmi? Tərəfdaşlıq əgər sağlam və bərabər səviyyəlidirsə, o, bütün tərəflərdən ciddi yanaşma və bir-birinin mövqeyinə hörmət tələb edir. Lakin son vaxtlar Avropa Birliyi-Azərbaycan dialoqundakı tərbiyəçi və öyüdverici ton bizdə narahatlıq doğuran meylə çevrilməkdədir”.

Məktubda deyilir ki, “Şərq tərəfdaşlığı” proqramının məqsədi AB-nin keçmiş SSRİ-nin 6 respublikası ilə müəyyən prioritetlər çərçivəsində inteqrasiyasına yönəlmiş əməkdaşlıqdır, lakin Avropa yalnız onun özünü maraqlandıran aspektlərə üstünlük verməklə “seçici” yanaşma nümayiş etdirir. Müraciət müəlliflərinin fikrincə, AB Dağlıq Qarabağ məsələsində ikili standart və qeyri-obyektiv münasibət nümayiş etdirir və Bakını erməni təcavüzünün nəticələri ilə barışmağa məcbur etmək istəyir. Müraciəti “1news.az” informasiya agentliyinin baş redaktoru Rəhman Hacıyev, “New Baku Post” qəzetinin redaktoru Tofiq Abbasov, əməkdar incəsənət xadimi Akif Məlikov və müstəqil jurnalist Həmid Həmidov imzalayıb.

Məlum olduğu kimi, rəsmi Moskva da Azərbaycanı Gömrük Birliyi və Avrasiya İttifaqı layihəsində görmək istəyir. Məlumatlara görə, Azərbaycan hökuməti bu ilin sonu, gələn ilin əvvəllərindən etibarən Gömrük Birliyinə qoşulmaqla bağlı müzakirələrə qatılacaq. Bu baxımdan qarşıda Azərbaycanı ciddi seçim gözlədiyini demək olar.

Politoloq, sabiq dövlət müşaviri Vəfa Quluzadə haqqin.az saytına bildirib ki, ölkənin qərb yönümlü kursunun əsası eks-prezident Heydər Əliyev tərəfindən qoyulub. Eyni zamanda, politoloqa görə, Rusiya ilə yaxınlaşma Azərbaycan üçün əlverişli ola bilməz. “Rusiyanın bizə qarşı münasibətinə baxaq. Bəli, biz Rusiya ilə dost olmağa qarşı deyilik, lakin onlar bizimlə dost olmaq istəyirlərmi?”

Ankara İqtisadiyyat və Texnologiyalar Universitetinin professoru, politoloq Toğrul İsmayıl isə deyir ki, nəyə və necə etiraz etmək istəməyindən asılı olmayaraq Azərbaycan Avrointeqrasiya strategiyasını davam etdirir: “Ölkədəki ən böyük gəlir mənbəyi olan enerji layihələri də bu məkan üzərindən inkişaf etdirilməkdə davam edir. Ona görə də Azərbaycan şimal qonşusu ilə yaxşı münasibətlər qurmağa çalışsa da, əsas istiqamət Avropa məkanıdır və bundan vaz keçmək indiki hakimiyyəti ciddi problemlərlə qarşı-qarşıya qoya bilər”.

T.İsmayıl yazarların müraciətinin seçkilərə görə Qərbə təzyiq kimi istifadə olunmasını adekvat olmayan addım sayır: “Seçkilərin nəticəsinə görə Avropadan inciməyə dəyməz. Sadəcə, mexanizmləri daha demokratikləşdirmək lazımdır. Bu cür sovetdən qalmış texnologiyalarla seçki keçirməklə tənqid hədəfinə çevrilməsi qaçılmazdır. Zamanın şərtlərinə uyğun texnologiyalardan yararlanmaq lazımdır. Kobud seçki texnologiyasının zamanı artıq bitib. Ona görə də Avropaya və ya ABŞ-a etiraz etməkdənsə daha yeni texnologiyalardan və demokratik metodlardan yararlanmaq lazımdır”.

İlham Əliyevin gələn ay keçiriləcək Vilnüs sammitinə qatılıb-qatılmayacağına gəlincə, T.İsmayılın fikrincə, ölkə başçısı toplantıya qatılacaq: “Məncə, qatılması lazımdır və hətta vacibdir. Əks təqdirdə Azərbaycan Rusiya tərəfindən təklənəcək. Hazırda Rusiyada davam edən anti-Azərbaycan hay-küyü də Azərbaycanın Avropa Birliyi ilə yaxınlaşmasına mane olmaq məqsədini güdür. Rusiya Azərbaycanı orada yaşayan azərbaycanlıları geri göndərməklə təhdid edir. Bu da bir təzyiq mexanizmidir.

Lakin bu təzyiqlər qarşısında geri addım atmaq olmaz. Rusiya ilə Azərbaycan ikitərəfli münasibətləri inkişaf etdirməlidir. Amma hər hansı bir birlik olmaqla deyil, ikili münasibətlər şəklində. Azərbaycanın Vilnüsdə sammitdə iştirak etməməsi isə ölkəmizi ciddi çətinliklərlə qarşı-qarşıya qoya bilər".

KƏNAN

RUSİYANI VƏ RUSLARI İTİRMƏMƏK...

Həm də özümüzü və dövlətimizi əzdirmədən

Rusiyadan həyəcan dolu xəbərlər gəlməkdə davam edir. Bu ölkədə, xüsusilə Moskvada cərəyan edən və  qorxulu istiqamət götürən hadisələrin hər bir azərbaycanlıya dəxli var. Söhbət yalnız Rusiyada yaşayan soydaşlarımızın malik olduqları mal varlıqlarını itirə biləcəklərindən, can varlıqlarının təhlükəyə düşməsindən, onminlərlə soydaşımızın geriyə, Azərbaycana deportasiya olunma ehtimalından, ailələrin ruzularının kəsiləcəyindən, ölkənin işsiz qalmış yeni qaçqın dalğası ilə üzləşə biləcəyindən getmir. Məsələ daha da qlobaldır. Onları 3 başlıq alıtında özətləyək:

1. Baş verən hadisələr Azərbaycan dövlətinə açıq təzyiqdir və  ölkəmizi Qərb istiqamətli inkişaf tendensiyasından, demokratiya arealına inteqrasiyadan yayındırmağa; onu, müstəqilliyini məhdudlaşdıraraq, əski Sovet İttifaqı kimi bir quruluş olan Avrasiya İttifaqına (ondan da əvvəl Gömrük İttifaqına) üzv olmağa məcbur etməyə hesablanıb. Bu, bir ölkənin qəsb olunması kimi qorxulu hadisədir.

2. Rus cəmiyyətinə  istiqamətləndirilərək aparılan əks-təbliğat kampaniyası  bütövlükdə milli kimliyimizi aşağılamağa yönəlib, həm də təhdiddir; Orxan Zeynalovun timsalında bir model quraraq, “azərbaycanlı budur”, deyə bütün Rusiyaya, KİV-lər vasitəsi ilə bütün dünyaya təqdimat aparırlar. Azərbaycan dövləti (iqtidarlı-müxalifətli və cəmiyyətli), hər bir azərbaycanlı bu dəqiqə sınaq qarşısında qalıb. Çıxmaq zorundayıq, əks halda veliko-rus şovinislərinin başlatdıqları bu kampaniyada onlar haqlı olacaq; bizi millət və dövlət kimi sındıracaqlar; Qarabağ müharibəsindəki məğlubiyyətdən daha artıq məyusluq yaşayacağıq; gələcək nəsillər də neqativ təsirlənəcək.

3. Bunlar baş versə, rus milləti ilə aramızda hazırda ermənilərlə  olan münasibət kimi bir münasibətlər sistemi formalacaq; düşmənçilik hissi dominant olacaq; bu, bizə, gələcəyimizə, milli kanonlarımıza ciddi zərər verəcək...

***

Nə qədər gec deyil, Moskvadakı, digər rus şəhərlərindəki toplumumuzu gücləndirməliyik. Orada olanların əksəriyyəti millətimizin ən qoçaq, ən inadcıl, bacarıqlı övladlarıdır. Əks halda, qürbətdə, ən ağır şərtlər altında işlərini, həyatlarını və ruzularını qura-qazana bilməzdilər. Onlar həm də Azərbaycan dövlətinin ən böyük dəstəkçiləridirlər - Rusiyda qazanıb, ölkələrinə, ailələrinə pul göndərirlər. Dövlətin işini yüngülləşdirirlər.

Rusiyadakı əmək miqrantlarının xeyli hissəsi milli-azadlıq hərəkatından və  müharibələrdən keçiblər. Ekstremal şəraitdə yaşamaq və  təşkilatanmaq məsələsində az qala mütəxəssisdirlər. Çox sayda siyasi təşkilat üzvləri var; müharibənin qəhrəmanları olan könüllülər, batalyon, hətta polk komandirləri Rusiyada az deyil; yəni dünyanın gəlişini-gərdişini bilən hazır qüvvədir onlar. Bu potensialdan dövlət olaraq istifadə etmək lazımdır. Qoy Azərbaycan iqtidarı bir komissiya qursun və oraya ölkədəki bütün siyasi təşkilatların funksionerlərini də üzv etsin. Hər partiya Rusiyadakı keçmiş, ya da fasilə götürmüş üzvünü tapsın, əlaqə yaratsın, onların ətrafında diasporu yaranmış ekstremal şərait üçün yenidən təşkilatlandırsın.

***

Deyə bilərlər ki, Azərbaycan iqtidarına, dövlətinə bağlı olan komitə, səfirlik, diaspor qurumu, son zamanlar ortaya çıxan “Milyarderlər İttifaqı”nın RATİ-si var... Yoxdur, qardaşlar. Yox kimidir onlar. Komitəmiz pul silməklə, korrupsiya ilə məşğuldur. Onun iş əmsalı yoxdur-  olması da gözlənilmir. Səfirlik adına ancaq bir səfirimiz var - bu dəfə yaxşı müsahibə verdi; babat danışır; lakin onun gördüyü iş bu olmamalı; onun qurduğu sistem işləmir; həm də bu məsələ bir səfirlik, başqa şəhərlərdəki konsulluq həcmində də deyil. Bu, bir millət-dövlət savaşıdır; uduzsaq, nələri itirəcəyimizə dair yuxarıda rəqəmlədiyim özətlərdə qeydlər etmişəm...

***

“Umumrusiya Azərbaycanlıları Konqresinin qaynar xətti olaraq, bir telefon elan edilib, nə zaman zəng vururuq, bizə kompüter cavab verir. Millət burda sahibsiz qalıb, mənim dediklərimi yazın, dövlətə çatdırın... ” Bu sözləri mənə Moskva ətrafında yaşayan və işləyən bir Azərbaycan ziyalısı deyir. 19 oktyabrda Solneçnoqorsk şəhərindən zəng vurmuşdu. Ətrafında da bir qrup azərbaycanlı vardı. Həyəcanlı olduğu qədər də ağıllı danışırdı; əslində yerli şəraiti yaxşı bilən səhra komandiri kimi vəziyyətdən çıxmaq üçün Mərkəzdən dəstək təlimatının mətnini elan edirdi... Onunla danışıqdan aşağıdakı qeydləri götürdüm: “ Mən Mənsur Əsgəroğluyam, həkiməm, məcburiyyət üzündən 4 ildir ki, Rusiyaya köçmüşəm. Burada, Moskva vilayətinə daxil olan Solneçnoqorsk şəhərində işləyirəm. Şəhərdə  iki min azərbaycanlı yaşayır. Özüm  Sumqayıt müsavatçısı olmuşam; diğər azərbaycanlılar arasında da siyasi mənsubiyyəti olanlar çoxdur. Amma indi sizə, ölkənin böyük qəzetlərindən birinin redaktoruna bir müsavatçı kimi yox, millətimin Rusiyadakı ziyalısı kimi müraciət edirəm. Yanımda digər qardaşlarımız da var- ziyalısı da, iş adamı da, sadə, gündəlik ruzu qazanan soydaşlarımız da. Bizim sözlərimizi iqtidara, müxalifətə, cəmiyyətə, hər kəsə çatdırın, xahiş edirəm. Birincisi, bilsinlər ki, Ümumrusiya Azərbaycanlıları Konqresi adından guya qaynar xətt kimi elan olunan telefon işləmir. Biz buradan onlarla əlaqə saxlaya bilmirik. İkincisi, Moskvada və digər şəhərlərdə baş verənlər Azərbaycan dövlətinə qarşı təxribatdır. Biz bunun fərqindəyik və ona görə də dövlətə müraciət edirik ki, bunun qarşısını almaq, millətimizin əzilməsinə imkan verməmək üçün bizə sahib çıxsın, bizimlə əlaqə yaratsın. Elə bir nöqtədir ki, biz gərək Azərbaycan daxilində gedən siyasi düşərgələşməni unudaraq, burada Azərbycan iqtidarı ilə birlikdə mövqe, siyasət ortaya qoyaq. Orxan Zeynalovla bağlı baş verən hadisədən istifadə edib, əksər Rusiya televiziyaları millətimizi qatil, qəddar, qaniçən kimi təqdim edir. Rus qəzetləri millət kimi ünvanımıza “çurki” deyə yazırlar. Olduqca pis və total bir kampaniya gedir bizə qarşı. İş yerində, qonşuda tanıdığımız, bizi tanıyan ruslar da artıq dəyişməyə başlayıblar. Bəzi yaşlı rus qadınları qonşuları olan azərbaycanlılara yaxınlaşıb soruşurlar ki, doğrudanmı azərbaycanlılar rusları öldürməyə başlayacaqlar? Bu cür münasibət, bu cür siyasət yaxşı heç nə vəd etmir. Biz sübut etməliyik ki, azərbaycanlılar elə deyil. Biz rusların bir daha yadına salmalıyıq ki, ümumi dövlətdə olanda Rusiya torpaqları uğrunda 400 mindən artıq azərbaycanlı həlak olub. Bakı nefti olmasa idi, bütün ruslar faşist Almaniyasının işğalı altında qalacaqdı. Bizim Rusiya elminə, mədəniyyətinə, iqtisadiyyatına, kosmos sahəsinə millət olaraq verdiyimiz töhfələr bazarlarda verdiyimiz faydalardan heç də az deyil... Bütün buları etməmiz üçün də buradakı toplumu koordinasiya etmək, yönəltmək, təşkilatlandırmaq lazımdır. Biz burada təhlükəni daha yaxından görür və yaşayırıq. Bu səbəbdən də həyəcan siqnalı veririk - dövlət, iqtidar hərəkətə keçməsə, azərbaycanlıların Rusiyada yaşaması mümkün olmayacaq. Rus KİV-ləri millətimizə qarşı davamlı təxribatla, kin-nifrət yartmaqla məğşğuldur. Bu, ciddi bir mərkəzdən idarə olunan xəbis plandır. Həm də istəyirlər ki, digər miqrant topluluqları, regional-etnik qrupları üstümüzə qaldırsınlar. Təkcə bir nümunəni deyim -  hazırda internetdə də var; Rusiya televiziyaları onu geniş yayırlar. Rus skinhedləri bir dağıstanlı narkotiksatanı kameralar qarşısında döyürlər. Bu zaman özünü azərbaycanlı kimi təqdim edən birisi də dağıstanlıları, müsəlman kimliyini təhqir edən ifadələrlə həmin şəxsi daha amansızlıqla vurmağa, təpikləməyə başlayır. Hansı ki, artıq bütün azərbaycanlılara bəllidir ki, həmin şəxs ermənidir; azərbaycanlıya, müsəlmanlığa heç bir dəxli yoxdur. Və bunu da qəsdən qurublar- dağıstanlılarda qıcıq yaradıb, bizim üstümüzə qaldırmaq istəyirlər... Bax, durum bu qədər vahimdir. Bizə dövlətin, iqtidarın əli lazımdır -əl-ələ verib, burada Azərbaycanın və milətimizin maraqlarını qoruyaq...”

***

Mənsur Əsgəroğlu daha çox şeylər dedi - hamısını bir yazıda vermək olmur; mən indi çalışacam ki, onunla müsahibə də təşkil edək. Lakin onun bu mesajları, həyəcan siqnalı da yetərlidir. Rusiyadakı milli potensialımız bir ordu da qurmağa bəs edər; bizə isə daha sadəsi lazımdır - ağıllı müdafiəni qurmaq, təşkilatlanmaq, Rusiyanı və rusları itirməmək; eyni zamanda da Azərbaycanın müstəqilliyini və millətimizin çıxarlarını da əzdirməmək.

Yetər ki, iqtidar da bunu istəsin. Müxalifət güclərinin bu istiqamət üzrə öz dəstəklərini əsirgəməyəcəyindən əminəm.

Allah utandırmasın.


Yazar : Rauf ARİFOĞLU

Google Azərbaycan Milli müstəqillik gününü qeyd edir

Google şirkəti 18 oktyabr - Azərbaycan Milli müstəqillik günü xüsusi doodle, logo hazırlamaqla qeyd edir. Doodle-da Azərbaycan gerbi, bayrağın rəngləri yer alıb. Hazırlanan doodle-u ancaq Azərbaycan İP- lərindən görmək mümkündür. 

“New York Times” Güney Azərbaycanın istiqlalından yazdı

Nüfuzlu “The New York Times” qəzeti Güney Azərbaycanın istiqlalı ehtimalı barədə məlumat dərc edib. 

Qəzetdə dərc edilən təhlildə ümumiyyətlə dünyada müstəqillik potensialına malik olan bölgələrin adları verilib. GunAz.TV-nin xəbərinə gör, məqalə Frank Cakob və Parg Kanna adlı iki tədqiqatçının araşdırmalarının nəticələridir. Tədqiqatın vahid Azərbaycanla bağlı hissəsində yazılıb ki, İranın şimal-qərbinin əhalisinin böyük hissəsi türk dilində danışan azərbaycanlılardır. Onlar İrandan ayrılıb müstəqil dövlət qurmaq potensialına malikdirlər. Həmin nəşrdə verilən xəritədə müstəqil ola bilən ərazinin əhalisinin sayı 24 milyon göstərilir. Diqqətçəkən odur ki, qəzetdə əksini tapan xəritədə Azərbaycanın əzəli ərazisi hesab edilən və hazırda kürdlərin köçərək kürdləşdirməyə çalışdığı Qərbi Azərbaycan bölgəsi də tam haqlı olaraq Güney Azərbaycan ərazisi olaraq göstərilib.

Bu arada Güney Azərbaycana beynəlxalq diqqətin artmasını isbatlayan daha bir fakt ortaya çıxıb. Belə ki, İtaliyanın milli tədqiqatlar qrupunun rəisi Qərbi Azərbaycan Vilayətinin eradan əvvəl birinci minilliyin əsas arxeoloji tədqiqatlar mərkəzi olduğunu bildirib. Don Roberto Qərbi Azərbaycanın mədəni miras, əl işləri və turist təşkilatının baş müdiri ilə görüşdə bildirib ki, “Qərbi Azərbaycan eradan əvvəl birinci minilliyin urartu və manna dövrünün arxeoloji tədqiqatlar mərkəzidir. İtaliyanın arxeoloji tədqiqatlar qrupu Qərbi Azərbaycana səfər edib və eradan əvvəl birinci minilliyi, Urartu və mannalar dövrünü araşdırmağa başlayıb. Bu barədə "araz news" yerli mətbuata istinadən məlumat yayıb.

Həmin qrupun rəisi bildirib ki, “Qərbi Azərbaycan arxeoloji Tədqiqatlar üçün böyük bir xəzinədir və biz burda Urartu və mannalar dövrü barəsində tədqiqatlar aparmağa hazırıq”.

Cavid TİRAN

Vəfa Quluzadə: “Rusiya hakimiyyəti təşviş içindədi”

“Orada marşrut, metro, əyləncə mərkəzi, park yoxdu. Rusiya hökuməti bunun da günahını Orxan Zeynalovun üzərinə yıxmaq istəyir”.

Sabiq dövlət müşaviri, politoloq Vəfa Quluzadə Hafta.az-a açıqlamasında Rusiyada həsb edilən “Orxan Zeynalov məsələsi”ni şərh edib. O bildirib ki, Rusiya hakimiyyəti bu şounu ona görə yaradıb ki, öz günahlarını azərbaycanlı miqrantların üzərinə yıxsın: “Rusiya öz maraqlarını güdür. Hakimiyyət təşviş içindədi. Çünki millətçilər, liberallar və kommunistlər də Rusiya hakimiyyətinin əleyhinədi. Rusiya iqtidarının vəziyyəti gərgindi. Əhali də öz yaşayışından narazıdı. Həmin Biryulevo rayonunda insanlar gərgin vəziyyətdə yaşayırlar. Orada marşrut, metro, əyləncə mərkəzi, park yoxdu. Rusiya hökuməti bunun da günahını Orxan Zeynalovun üzərinə yıxmaq istəyir? Belə məsələlər tarixdə məlumdu. Siyasi məqsədlər üçün kiməsə cinayət tarixçəsi tikirlər. Orxan Zeynalov haqda məhkəmə qərar verməyib, amma onu təpik altına salıblar. Rusiya bu əməli ilə özünü ifşa edib”. 

Keçmiş dövlət müşaviri Rusiya siyasətini bir lətifə ilə izah etmək qərarına gəlib: “Keçmişdə Rusiya haqda məşhur bir lətifə vardı. Deməli, alimlər səhrada bir fironun mumiyasını tapırlar, amma onun kimə aid olduğunu aydınlaşdıra bilmirlər. Fransızlar, amerikalılar, hətta ingilislər də bunu tap bilmirlər. Axırda Rusiyaya göndərirlər. Üç gün sonra Rusiya bəyan edir ki, bu 28-ci Tutabhamonun mumiyasıdı. Hamı təəccüb edir ki, bəs bunu necə tapdınız? Deyirlər mumiya özü etiraf edib. Yəni onu o qədər döyüb əzab veriblər ki, özü etiraf edib. Ona görə Azərbaycan dövləti Orxan Zeynalov üçün vəkil göndərməlidi. Rusiyadakı səfirliyimiz ona dəstək verməlidi. Orxana təzyiq edib bu günahı onun boynuna qoyublar, bununla da azərbaycanlı miqrantlara təzyiq etməyə bəhanə yaranıb”. 

Politoloqun sözlərinə görə, Rusiya miqrantları deportasiya edə bilməyəcək: “Azərbaycan Gömrük İttifaqına daxil olmaq istəmir. Buna görə bizi də hədələyirlər ki, guya miqrantları ölkədən qovacaqlar. Azərbaycan Gömrük İttifaqına qoşulmamalıdı. Heç bir miqrantımızı deportasiya etməyəcəklər. Çünki rusların azərbaycanlı miqrantlara ehtiyacı var. Rusiya iqtisadiyyatı və cəmiyyəti miqrantlarsız yaşaya bilməz. Bu sadəcə yalançı hədə-qorxulardı”.

Murad Əhməd, Hafta.az