Göstərilən tarixdə - 1989-cu ilin oktyabr, noyabr, dekabr aylarında
mən də Şuşada idim, DİO da işləyirdim.
Adil İrşadoğlunun həmin vaxt Şuşada, eyni zamanda Qarabağda ardıcıl olaraq qorxmaz, fədakar jurnalist kimi fəaliyyətinin şahidiyəm. Şuşa yerli telestudiyasında hazırladığı ruhlandırıcı verilişlərin fəal tamaşaçısı olmuşam.
Həmin vaxtlar ətraf rayonlar da həmin verilişlərə baxa bilirdilər.
Adil müəllimi hamı çox sevirdi və onunla fəxr edirdi.
Mənim də Adil İrşadoğluna və onun kollektivinə rəğbətim vardı. Ona görə də onları süfrəyə dəvət etdim və orada ürəkdən gələn səmimi, yaddaqalan söhbətlərimiz oldu.
Adil müəllimin Facebook sosial şəbəkəsindəki profilində "Gecikməyin səbəbi bağışlanmazdır və onun haqqını yeyənlər utanmalıdır" adlı yazısını oxuyanda təəssüf hissi keçirdim. Buvaxtadək belə bir fədaiyə "Müharibə Veteranı" adı verilməyib. Əlbəttə, dövlətin qayğısına ehtiyacı olan belə bir şəxsə diqqət gərəkdir, təminatı yüksək səviyyədə olmalıdır. Çox məyus oldum, həm də qəzəbləndim.
Gec də olsa əlaqədar təşkilatlar bu haqsızlığı aradan qaldırsınlar!
Bir belə əzab, əziyyət çəkən, həyatına risq edib odlu-alovlu müharibədən verilişlər və reportajlar hazırlayan bir şəxsiyyətə hələ də "Əməkdar Jurnalist" adı verilməyib.
Niyə?
Səbəb nədir?
İnsan 70 yaşa çatıb, ömrünün 47 ilini jurnalistliyə qurban verib!
Hanı ədalət?
İstərdım jurnalistlər, bu peşəni sevənlər, bu peşəyə hörmət edənlər səsimə səs versinlər ki, Adil İrşadoğlu layiq olduğu adları alsın!
ƏLBƏTTƏ Kİ, QARABAĞ AZƏRBAYCANDIR !
Hörmətlə, Şaiq Rəşid oğlu Bəşirov.
Daxili İşlər Nazirliyinin sabiq əməkdaşı.
06.06.2023.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder