Polkovnik Azərbaycan və Ukrayna ordularını müqayisə edərək, təhlükəli saydığı məqamı qabartdı Mühacirətdə olan Qarabağ müharibəsi veteranı, polkovnik İsa Sadıqov Moderator.az-a çox maraqlı və hərbi təhlillərlə zəngin müsahibə verib. İ.Sadıqov cəbhə bölgəsində mina partlayışından sonra şəhid olmuş əsgərləri rəhmətlə anaraq bildirib ki, atəşkəsdən düz 20 il keçib və 20 ildir ki, bunlar cəbhənin bütün perimetri boyu gecə-gündüz addımbaaddım gedib gəlirlər: "Yəni hər yolu, hər cığırı, hər kolun dibini bilirlər və hansı yolla gedib -getməməyi də artıq əzbər bilirlər və ya bilməliydilər". Polkovnik deyib ki, artıq orduda elə acınacaqlı vəziyyət yaranıb ki, əsgər və zabitlər diversiya yoluyla baş verən “təsadüfi” ölümə alışıblar: "İndi məni bir məsələ maraqlandırır, kimsə bunları araşdırırmı bu minalar orda nə vaxtdan qoyulubmuş və bu vaxtadək onu niyə tapıb zərəsizləşdirməyiblər? Əgər bu təzə basdırılmış minadırsa o zaman bəlli olacaq ki, təmas xətti qorunmur və ermənilər asanlıqla gətirib hətta daha içərilərimizə doğru mina basdıra bilərlər". Müdafiə nazirinin sabiq müavini hazırkı müdafiə naziri Zakir Həsənovdan bəhs edərək bildirib ki, o, Həsənovun da bir-iki çıxışını dinlədikdən sonra onun nəyə qadir olduğunu, onun ordunun başına hansı məqsədlə gətirildiyini anlayıb: "Bu adam ordudan tamamilə uzaq, qeyri-peşəkar bir şəxsdir. Təsəvvür edin ki, bu adam səngər görmədən, döyüşdə barıt qoxusu bilmədən qısa vaxtda baş leytenantdan gəlib general, sonra isə nazir oldu. Ancaq Talıb Mamedov, Kərim Vəliyev, Heydər Piriyev kimi peşəkar, ordunun nə ilə nəfəs aldığını xırdalıqlarıyla bilən cəsur zabitləri kənarda saxladılar, naşıları isə ora doldurdular. Nəcməddin Sadıkovun orda olmasını təsəvvür edəndə mənim bu orduya və millətə yazığım gəlir. Axı onun hələ sovet ordusunun vaxtından QRU-nun (Baş Kəşfiyyat İdarəsi) zabiti olduğunu hamı bilirdi. Amma 20 ildir ki, bu adam oturub ordunun baş qərargahında. Bu gün Ukraynada baş verənlər bunlara dərs olmadımı? Yəni Rusiyanın əli hara çatırsa həmin ölkələrdə eyni vəziyyətdir". İsa Sadıqov deyib ki, heç kim Nəcməddini yerindən tərpədə bilməz: "Ya da Nəcməddini əvəz edəcək başqa bir namizəd onun yerinə təklif ediləcək. Məqsəd də bu gün Ukraynada baş verənlərin hər an Azərbaycanda da baş verməsinə əlverişli zəmin yaratmaqdır. Uzağa getməyək, Ukraynada axırıncı 4-5 il ərzində 4 müdafiə naziri dəyişib. Onların 4-ü də Rusiya vətəndaşı olub. Biri isə hətta Rusiyanın Milli Qəhrəmanı idi. Ukraynanın daxili işlər naziri, hansı ki, “Berkut” xüsusi dəstəsinə millətə divan tutmaq əmri verdi, o da birbaşa Rusiyanın adamı idi. Krım və Cənub-Şərq vilayətləri Ukraynanın strateji nöqtələridir. Amma bu nöqtələrdə qəsdən bir dənə də olsun ortabab hərbi hissə yerləşdirilməyib. Yəni həmin hərbi hissələrdə nə şəxsi heyət var, nə silah-texnika. Amma Ukraynanın ən elit hərbi hissələri isə bu ölkənin qərb sərhədləri boyu yerləşdirlib. Adama deyərlər ki, məgər Avropadan Ukraynaya hücum təhlükəsi var ki? Nəticədə Ukrayna kimi 50 milyonluq bir dövlət Krımdakı bir ovuc rus əsgərinin qarşısında aciz qaldı. Yarımadada rusların cəmisi 15 minlik hərbi qüvvəsi var idi. Yəni axırıncı 5-6 ildə Ukrayna ordusu Moskvanın əliylə tamamilə dağıdılmışdı. Kimin əlinə nə gəlir satırdı, dağıdırdı, rüşvət və korrupsiya tüğyan edirdi. Qəsdən elə şərait yaratmışdılar ki, Rusiya bazasında əmək haqqı 10 min olduğu halda, onun qonşuluğundakı hərbi hissələrdə uzağı min rubl alırdılar. Ukraynadakı polislərsə asayiş keşikçisi kimi yox, banditlər kimi hərəkət edirdilər". musavat.com
ƏLİ MƏSİMLİ :Avropa Azərbaycan qazından faydalanmaq istəyirsə, Azərbaycanı Rusiyanın təzyiqi qarşısında tək qoymamalıdır…
Avropa Komissiyasının prezidenti Joze Manuel Barrozu Bolqarıstanın keçmiş Daxili İşlər naziri Çvetan Çvetanovun Avropa Birliyinin “Cənub axını” layihəsinə münasibəti ilə bağlı sualına cavabında bildirib ki, əgər Azərbaycan Rusiyanın təzyiqi qarşısında dayana bilsə, “Cənub axını” kəmərinin əvəzinə Azərbaycan qazı Avropa üçün daha əhəmiyyətli ola bilər. Avropa Rusiya qazından tədricən imtina edib, alternativ mənbələr hesabına özünün qaza olan tələbatını ödəmək istəyir. Həmin alternativ variantlardan biri də Azərbaycan qazıdır. Alternativ qaz təchizatı Avropaya lazımdırsa, güclərin qeyri- bərabərliyi şəraitində Rusiyanın təzyiqi qarşısında təkbaşına duruş gətirməsini yalnız Azərbaycanın üzərinə atmaq çox qəribə məntiqdi… Fikrimizcə, bu məsələ real vəziyyəti və qüvvələr nisbətini nəzərə almaqla həll edilə bilər. Avropa Azərbaycan qazından faydalanmaq istəyirsə, Azərbaycanı Rusiyanın təzyiqi qarşısında tək qoymamalıdır… ABŞ və Avropa ”Bakı -Tbilisi - Ceyhan” Strateji Neft Kəməri də daxil olmaqla, Türkiyə üzərindən qərbə yönəldilmiş bütün kəmərlərin etibarlı müdafiə sisteminin qurulması üçün fikirdə, sözdə və işdə real nəticəsi görünən fəaliyyətə başlamalıdır.
Bu sözləri “Axar.az”a açıqlamasında politoloq Vəfa Quluzadə deyib. O, Ukraynanın Rusiyanı çökdürmək üçün sadəcə qığılcım olduğunu bildirib: “Əsas məsələ Ukrayna deyil. Ukrayna sadəcə olaraq bəhanədir. 91-ci ildə Sovet imperiyası tam süquta uğramadı. Rus imperiyası Rusiya Federasiyası adı altında qaldı və dəyişmədi. Qərb ümid edirdi ki, Rusiya dəyişib nə isə daha demokratik bir dövlət olacaq. Amma bu, baş vermədi. Rusiya yenə antiqərb qurum kimi qaldı. Bu qarşıdurma davam edir. Qarşıdurmada Ukrayna sadəcə olaraq qığılcımdır. Bu qığılcım Qərbi ayağa qaldırdı. Qərb 1991-ci ildən bəri Rusiyaya qarşı heç bir sərt addım atmamışdı. Hətta Abxaziya və Cənubi Osetiya işğal olunanda da Qərb Rusiyaya toxunmamaq haqqında qərar vermişdi. Məqsədi isə bu imperiyanın özü-özünə çürüyüb dağılmağına şərait yaratmaq idi. Ukrayna hadisələri Qərbə sübut elədi ki, zorla süquta uğratmasalar, bu imperiyaya heç bir şey olan deyil”. Politoloq Ukraynada böhranın Rusiyadakı rejim çökənə qədər davam edəcəyini qeyd edib: “Söhbət indi Qərb və Rusiya qarşıdurmasından gedir. Mən təəssüf edirəm ki, ukraynalılar belə vəziyyət düşüblər. Amma Qərblə Rusiyanın müharibəsi gedir və buradan Rusiyanın qalib çıxması mümkün deyil. Qarşıdurma rejim çökənə qədər davam edəcək”. Vəfa Quluzadə Qərb-Rusiya qarşıdurmasının dünyanın düzənini dəyişə biləcəyini deyib: “Kim düşünürsə ki, Ukrayna parçalandıqdan sonra hər kəs gedib Putinin əlini sıxıb onların neftini alacaq, yanılır. Bu cür insanlar çox sadəlövhdür. Əgər onlar Ukraynanın bu yollarla parçalanmasını davam etdirsələr, Rusiyaya qarşı təzyiqlər artacaq. Həm iqtisadi, həm hərbi. Artıq görürsünüz ki, NATO Rusiyanın sərhədində təyyarələrini, gəmilərini yavaş-yavaş yerləşdirir. NATO artıq əsgəri qarşıdurmaya da hazırlaşır. Bu, dünyanın sifətini dəyişəcək məsələdir. Əvvəl Rusiya səsləndirirdi ki, çoxqütblü dünya olmalıdır. Amma indi Rusiya çökəndən sonra baxarıq görək dünya neçə qütblü olacaq”.
Avropa üçün “Cənub axını” qaz kəməri, Rusiyanın israrına baxmayaraq, prioritet deyil. Layihə “Şimal axını”ndan fərqlənsə də, təchizatçı əvvəlkidir – “Qazprom” Apa-nın Ukraynanın UNN agentliyinə istinadən verdiyi məlumata görə, bu sözləri Avropa Komissiyasının sədri Joze Manuel Barrozo deyib. J. M. Barrozo bildirib ki, “Cənub axını”nın yerinə Azərbaycandan İtaliya vasitəsilə çəkiləcək qaz kəməri Avropa üçün prioritet ola bilər - əgər Azərbaycan Rusiyanın təzyiqi qarşısında duruş gətirərsə: “Mən Bolqarıstana xəbərdarlıq etmək istərdim ki, onlar Rusiya ilə qaz kəmərləri layihələrinin həyata keçirilməsinə ehtiyatla yanaşsınlar və ölkə energetikasının diversifikasiyasını təmin edəcək digər qaz kəmərlərinə üstünlük versinlər. Məhz bu səbəblə Bolqarıstan və Rumıniyanın Avropa Birliyinə birləşdirilməsi tarixi əhəmiyyət daşıyır. Bolqarıstanda Rusiya casusu olan insanlar var. Ona görə də bu ölkələrin AB-yə qəbulu doğrudan da böyük tarixi əhəmiyyətə malikdir”. Qeyd edək ki, “Cənub axını” Qara dəniz akvatoriyasından Cənubi və Mərkəzi Avropa ölkələrinə ildə 63 milyard kubmetr təbii qazın nəqlini nəzərdə tutan qlobal infrastruktur layihəsidir. Hazırda Rusiya, Bolqarıstan və Serbiyada kəmərin tikintisi gedir. 2015-ci ilin sonunda kəmərə ilk qaz vurulmalıdır. Layihə 2018-ci ildə tam gücü ilə fəaliyyətə başlamalıdır.
Novruz Məmmədov : «Azərbaycanla Türkiyə arasında hərbi müttəfiqlik müqaviləsinin bağlanması gündəlikdədir» Rəcəb Tayyib Ərdoğan Bakıya həm də «Twitter», «Youtube» kimi şəbəkələrin Türkiyə ərazisində bağlanması barədə populyar olmayan qərarlar qəbul edəndən sonra gəlmişdi. Ümumiyyətlə etiraf edim ki, məndən ötrü Ərdoğanın Azərbaycana səfəri heç vaxt indiki qədər maraqlı olmamışdı. Əvvəla ona görə ki, Ərdoğan Azərbaycana Rusiyanın regionda xüsusi fəallıq nümayiş etdirməsi, Krım türklərinin taleyinə də toxunan aqressiv qərarlar qəbul etməsi ilə bir vaxtda gəlmişdi. İkinci tərəfdən baş nazirin Azərbaycana səfərini onun bu ərəfədə verdiyi müxtəlif bəyanatlar kifayət qədər cazibədar edirdi. Baş nazir seçki ərəfəsindəki çıxışlarında Azərbaycanın adını çəkmiş və bu zaman heç də həmişə ton müsbət olmamışdı. Üstəlik də Türkiyədən sızan Nurun bir şəfəq cızığının da Azərbaycandan keçməsi, bu təriqəti daşıyanların Azərbaycanda mühüm postlarda qərar tutması barədə deyilənlər türk demiş söz konusu idi və bu baxımdan hətta belə söhbətlər də gəzirdi ki, qonaq gələndə bir iki ali nəfərin taleyi həll olunacaq. Hətta guya baş nazir özü ilə hansısa siyahı gətirib və sair. Elə bütün bunlara görə də Rəcəb Tayyib Ərdoğanın Azərbaycana səfəri sətiraltıları ilə də maraq doğururdu. Amma bu, həm də o Türkiyənin başbakanı idi ki, Azərbaycanın ağır günlərində onun başının üstünü kəsdirmişdi, özünün «Qızıl şahinlər»i ilə. Bu şahinlər göydə Allahdan aşağı qanadları ilə sipər çəkmişdi ki, Azərbaycanı qorusun. Bu dəfə də oxşar vəziyyət yaranmışdı. Baş nazir o zaman gəlmişdi ki, Rusiyadan təhdid dolu bəyanatlar gəlir, gizlətməyəcəyəm, cəmiyyətin müəyyən yaruslarında Azərbaycana mümkün müdaxilə ilə bağlı təşviş də var. Görünür, belə düşünənlər də haqlıdır ki, Türkiyə növbəti dəfə hamıya Azərbaycanın tək olmadığını sübut etmək istəyir. Elə bu səbəbdən də Prezident Administrasiyası rəhbərinin müavini, Əliyev - Ərdoğan danışıqlarında iştirak etmiş Novruz Məmmədovla görüşə xüsusi maraqla getmişdim. Məncə zənnimdə də yanılmadım. Novruz Məmmədov : «Azərbaycanla Türkiyə arasında hərbi müttəfiqlik müqaviləsinin bağlanması çoxdandır ki, gündəlikdədir. Bu gün beynəlxalq münasibətlərdəki vəziyyət təkcə bir ölkənin istədiyindən asılı olmur. Hansı ölkə olursa olsun. Türkiyə NATO üzvü olduğu üçün, onun üzvlər qarşısında müəyyən öhdəlikləri var. NATO üzvü olan bəzi ölkələr ola bilər ki, bu əməkdaşlığa müsbət yanaşmazlar. Belə ölkələr olub və var. Özünüz də müşahidə etdiniz, bu günlərdə Türkiyənin yüksək çinli hərbçiləri və müdafiə naziri burada oldu. Münasibətlərin dediyiniz səviyyəyə çatması üçün müəyyən addımlar atılır. Düşünürəm ki, buna nikbin baxmaq lazımdır». Mir Şahin «Hesabat»
İlham Əliyev : «İşğal edilmiş bütün tarixi Azərbaycan torpaqlarına qayıdacağıq» Novruz müəllimlə biz Rusiyanın Ukrayna gedişindən Azərbaycana toxuna biləcək fəsadlar barədə də danışdıq. O, nikbinliklə hər hansı fəsada inanmadığını, Azərbaycanın dünyadakı dəyərinin və aparılan balanslaşdırılmış siyasətin onu hər hansı belə xoşagəlməzlikdən sığortaladığını dedi. Eyni zamanda ANS-in bu mövqeyini də bəyəndi ki,Azərbaycan özünü Ukrayna ilə müqayisə etməməli, əksinə bəlkə Rusiyadan nümunə götürərək öz tarixi ərazilərini qaytarmaq istiqamətində ciddi çalışmalıdır. ANS-in təhlil xidmətinin gəldiyi qənaət isə belədir: Bir halda ki, Rusiya nə vaxtsa ona məxsus olmuş Krımı özünə qaytarır, onda Azərbaycan Zəngəzur haqqında niyə düşünməsin? Niyə biz bu barədə Avropanın, lap elə bu yolu öz müasirlərinə göstərən Rusiyanın köməyindən istifadə etməyək. Bəlkə Jirinovskini onun isti,qızğın-qızdırmalı bəyanatları ilə məhz ona görə ortaya atıblar ki, Azərbaycanın fikrini belə tarixi həqiqətlərdən yayındırsınlar. Zəngəzur Putinin təbirincə desək, məhz Sovet Hökumətinin səhv qərarı nəticəsində 1923-cü ilin noyabrında Ermənistana verilib. Tarix boyu Azərbaycanınkı olmuş bu əraziləri geri qaytarmaq haqqımızdır. Prezident İlham Əliyevi dinləyək. «Gələcəkdə azərbaycanlılar bütün tarixi torpaqlarında yaşamalıdırlar. Bizim tarixi torpaqlarımız İrəvan xanlığıdır, Göyçə, Zəngəzur mahallarıdır. Bunlar bizim tarixi torpaqlarımızdır. Vaxt gələcək biz orada da yaşayacağıq. Azərbaycan öz ərazi bütövlüyünü bərpa edəcək, öz suverenliyini bərpa edəcək. Biz azərbaycanlılar Dağlıq Qarabağa, eləcə də digər işğal edilmiş torpaqlara və bütün tarixi Azərbaycan torpaqlarına qayıdacağıq. Mən buna əminəm». Mir Şahinlə «Hesabat»
Михеил Саакашвили : Почему сумасшедший король России не успокоится 4 апреля 2014 В начале марта, после инсценировки референдума в Крыму под дулами автоматов Калашникова, Россия приступила к процессу аннексии региона и заложила фундамент, по словам Москвы, для «новых политико-правовых реалий», так сказать, новая русская парадигма для беззаконного мира. Как сказала канцлер Германии Ангела Меркель в своем выступлении в Бундестаге 13 марта, Россия принесла закон джунглей в цивилизованый мир. Для тех из нас, кто пережил попытки Владимира Путина предотвратить последствия того, что он называет «величайшей геополитической катастрофой» 20-го века - распад Советского Союза - то, что происходит в Украине не является неожиданным. Но это и не последний акт спектакля. Теперь должно быть совершенно ясно, что первоначальный план Путина забрать восточную Украину путем мобилизации русского населения, не удался. Но это не значит, что он отступит. Российские стратеги говорят о «выходных гнева», которые могут включить в себя что-то на подобие вооруженной осады правительственных зданий в южной и восточной частях Украины. Если этим местным провокаторам и «силам самообороны» удастся удержать эти здания, как это было в Крыму, это может стать основой для дальнейшего военного вмешательства. Мы больше не должны удивляться этим циничным спекталям. История может быть полезным руководством для политиков: во-первых, чтобы помочь предотвратить новые катастрофы, а во-вторых, чтобы помочь реагировать на катастрофы, которые неизбежно случаются, даже несмотря на идеально продуманные планы. И все же, много политиков не учатся на опыте прошлого и делают те же ошибки, что сделали их коллеги десятилетия назад. В эти дни я не могу не вспомнить знаменитую фразу Йоги Берра «Это дежа вю, снова и снова». В Чечне десятки тысяч людей были убиты только для того, чтобы Путин почувствовал себя президентом и укрепил свою власть. Затем, когда цветные революции и последующие успешные реформы, стали угрозой для его правления, он вторгся в Грузию, чтобы искоренить эту «заразную» модель и снова подтвердить свою власть. Теперь же, столкнувшись с очередным уменьшением популярности в России, революцией сланцевого газа в Северной Америке, необходимостью постоянного доступа к порту для оснащения своих союзников на Ближнем Востоке, Путин напал на Украину и захватил Крым. И все же, даже с этими бесчисленными примерами, Запад продолжает не понимать или прощать агрессию Путина. В эти дни многие эксперты заняты переоценкой ценностей, в которой риторическим вопросом становится тезис о том, как Запад перестарался с расширением НАТО и ЕС и как он напрасно спровоцировал русского медведя. Вывод, к которому они приходят, что одна из причин такого дерзкого поведения России, лежит в активности Запада. Это особый вид интеллектуального самобичевания, а для Путина это еще и показатель слабости Запада, который только прибавляет ему храбрости. Невилл Чемберлен, объясняя руководителям больших европейских держав почему они должны смириться с гитлеровской оккупацией Судетской области, утверждал, что европейцы не должны обращать внимание на «ссору в далекой стране между людьми, о которых мы ничего не знаем». А теперь я слышу как многие эксперты говорят об «асимметрии интересов», подразумевая, что Россия имеет право аннексировать земли соседних стран по той простой причине, что она больше заботится о них, чем Запад. Другие же полагают, что мы все должны свыкнуться с мыслью, что Крым «ушел» и Россия никогда не отдаст его обратно. Это именно то, что мне сказали летом 2008 года. Я должен был смириться с мыслью, что часть территории Грузии, оккупированная Россией, «ушла» навсегда. Но эта логика имеет свое продолжение. Как мы знаем из истории, циклы умиротворения, как правило, становятся короче с геометрической прогрессией. И вскоре те же эксперты могут заявить, с абсолютно беспристрастным лицом, что Молдова, Латвия или даже какая-то провинция Польши «утеряна». И это только потому, что Россия не в настроении отдать все обратно. Самой большой жертвой для Запада будут не страны, которые уже являются или стремятся быть их союзниками, а принципы, на которых построен Западный мир. Самой большой жертвой для Запада будут не страны, которые уже являются или стремятся быть их союзниками, а принципы, на которых построен Западный мир. Правда в том, что Грузия, Украина и Молдова просто наказаны Россией за их желание жить в свободном и демократическом обществе, которое разительно отличается от модели Путина. Конечно, Москва не слишком заботилась о миноритарном русском населении в ближнем зарубежье до тех пор, пока эти страны управлялись удобными для Кремля коррумпированными дружками. Но за предыдущее десятилетие Грузия, Украина и Молдова научились ориентироваться на Запад, не столько из-за геополитических интересов, а потому, что их люди стремятся к западному образу жизни, который уважает права человека и всеобщие ценности. По этой причине, Запад должен приютить эти страны не только из прагматических расчетов, но и для укрепления самих принципов, которые превратили западные демократии в самые успешные общества в мировой истории. Основные факты абсолютно ясны. Россия представляет самую большую угрозу для международного права и порядка со времен вторжение в Афганистан в 1979 году. И хотя Запад обладает гораздо большим превосходством над Россией (как в экономическом, так и военном аспектах), чем это когда-либо было над Советским Союзом, сегодняшние лидеры не горят желанием воспользоваться такой асимметрией. Проблема, возможно, связана с амбивалентностью большинства региональных экспертов, которые задают тон мышлению западных лидеров. Их основное неправильное восприятие России основано на том, что они не понимают разницы между советской номенклатурой и коррумпированной элитой современной России. Они совсем недооценивают привязанность российских элит к их особнякам и банковским счетам на Западе. Кроме того, ключевые лица, принимающие решения от имени Москвы, более зависимы финансово и морально от Запада, чем бюрократы брежневской эпохи. Санкции могут успешно отделить эту группу от ближайшего окружения Путина, но они должны быть более ощутимы и всеобъемлемы. И все же, несмотря на риторику президента Барака Обамы, Запад, а в особенности Европа, не очень то и хочет вводить более жесткие санкции. В отличие от времен холодной войны, западные компании получают намного больше пользы от сегодняшней России и поэтому они тоже обязательно пострадают от них. Но после первого этапа санкций, акции восстановились в цене, так как рынки стабилизировались, не увидев далеко идущих последствий этих мер. Так каким же образом Запад хочет, чтобы Путин воспринял его всерьез, если даже Уолл-стрит не верит в серьезность намерений западного альянса? Дилемма проста: хочет ли Запад заплатить эту цену сейчас, или отсрочить решение и заплатить гораздо больше в будущем? Выбор лучше всего может быть описан в медицинских терминах. Рак российской агрессии впервые проявился в Грузии, но Запад решил не обращать внимание на диагноз и лечить болезнь аспирином. Крым является метастазой того, что произошло в Грузии, но Запад по-прежнему исключает хирургическое вмешательство (то есть военное), как имеющее слишком высокий риск. Но по крайней мере он должен применить химиотерапию. Да, это означает, что Запад, и в частности европейские компании, будут ощущать в краткосрочной перспективе последствия собственных препаратов. Но в долгосрочной перспективе эта болезненная доза является единственным способом, чтобы помочь убить рак под названием Путин. Уинстон Черчилль однажды пророчески сказал умиротворителям Гитлера: «Вам был дан выбор между войной и бесчестьем. Вы выбрали бесчестие и у вас будет война». Конечно, мы не можем ожидать от современных политиков, одержимых соцопросами и промежуточными выборами, что они будут последователями Черчилля все время. Но как минимум, они должны не хотеть войти в историю как Невиллы Чемберлены 21-го века. И невосприятие Путина таким, какой он есть и всегда был, лежит в основе умиротворения. Эд Джонсон для FP
