Əziz dostlar! Dəyərli həmkarlar! Görürəm Milli Məclisin ən uzunömürlü, hətta deyərdim ki, anadan olandan elə ancaq və ancaq rahat kabinetlərdə yaşa dolan, faydalı iş əmsalı demək olar ki, çox aşağı olan deputatlarından biri Hadı Rəcəblinin Qarabağ müharibəsinin əlilləri və iştrakçıları ilə bağlı son yerində olmayan açıqlamasl aləmi biri-birinə qatıb. Təkcə sosial şəbəkələrdə deyil, elektron və çap mətbuatı da bu məsələyə geniş diqqət ayırıb. Sosial şəbəkədəki dostlar, tanışlar mənə də bəzi suallar və iradlar ünvanladıqlarına görə də, mən bu məsələdə öz mövqeyimi buradan açıqlamaq istəyirəm. Vallah əziz dostlar, mən Milli Məclisdə oturan və bəzən "qaş düzəldən yerdə vurub gözü çıxaran" şəxslərə görə çox xəcalət hissi keçirirəm. Onların içərisində isə ən çox utandığım və narahatçılıq hissi keçirdiyim şəxslərdən biri də məhz Hadı Rəcəblidir. Bu şəxsin son dövrlər pedaqoji sahədəki insanlarla, müharibə iştrakçııarı, şəhid ailələri ilə bağlı verdiyi əndrabadi açıqlamalara görə isə sadəcə böyük təəssüf və təəccüb hisləri keçirirəm. Onunla eyni rayondan, eyni kəndə doğulub boya başa çatmağımıza, hardasa ana tərəfimdən hətta qohum olmağımıza baxmayaraq, bu adam mənim üçün hər zaman çox qeyri-səmimi, məddah və öz şəxsi maraqları naminə nəyə desəniz getməyə hazır olan bir şəxs olub. Hesab edirəm ki, onun uzun illər partiya-sovet məktəbində çalışması və rəhbər şəxslərin əlinin altında özünü "doğrultması"nın nəticəsidir ki, bu adam uzun illər Milli Məclisə ən vacib komissiya və komitələrdən birinə - sosial siyasət daimi komissiyasına rəhbər kimi təyin edilib və bu gün də təəssüflər olsun ki,bəzən nə danışdığının fərqində olmur. Özü də, öz qıcıq yaradan bəzi yersiz açıqlamaları, təklifləri ilə cəmiyyətdə dövlətə və hökumətə qarşı çox aqressiv münasibət sərgiliyən atmosfer yaradır. Hesab edirəm ki, kimliyindən asılı olmayaraq, hər kəs öz məsuliyyətini dərindən dərk etməli, cəmiyyətin ən həssas təbəqələrindən biri olan Qarabağ müharibəsinin iştrakçıları, şəhid ailələri, əlil olmuş şəxslərlə və digər kateqoriyadan olan insanlarla bağlı son dərəcə ehtiyatlı, məsuliyyətli ifadələrdən istifadə etməlidir. Hələlik isə, mənim yaşı kifayət qədər çox olan Hadı Rəcəbliyə bir tövsiyəm olardı ki, onun fikirlərinin konteksdən çıxarılması və ya təhrif olunması ilə bağlı açıqlamalar əvəzinə, özündə cəsarət tapıb, indiyə qədər etdiyi ciddi xətalara görə üzr istəyib üzüsulu istirahətə getsin. Şükürlər olsun ki, bu illər ərzində özünə və doğmalarına kifayət qədər komfort şərait və babat biznes şəbəkəsi qurub. Belə gedişlə isə, onu tarixin yaddaşında heç də xoş olmayan bir xatırlanma gözlüyür. Fürsətdən istifadə edib, mənim üçün əziz olan 74 saylı Lənkəran Seçki Dairəsinin hörmətli seçicilərindən, mənim tanıdığım minlərlə insanlardan xahişim budur ki, Hadı Rəcəbli yoldaşa, cənaba başa salsınlar ki, o artıq "qırmızı xətti" bir neçə dəfə keçib. Təmsil etdiyi rayonun və elin günahı yoxdur ki, belə bir uğursuz siyasət və elm adamı bu gün öz əndrabadi və qıcıq dolu çıxışları ilə cəmiyyətdə çox böyük narazılıq və hiddət yaradır. Üzeyir Cəfərov Hərbi ekspert Məsələyə biganə qala bilməyən vətəndaşlar arasında bəzi tanınmışlar da var.
Emin Sabitoğlunun “Payız gəldi” (“Payız gəldi, uçdu getdi quşlar”) mahnısını gənclik illərindən çox sevirəm. Özü də Xədicə Abbasovanın ifasında. İmkan düşdükcə dinləyirəm.
Amma bu mahnı indi məndə tamam başqa bir ovqat yaradır. Elə bilirəm mahnıdakı sözlər dəyişib: “Payız gəldi, çoxdan uçubdu quşlar” kimi oxunur … İlk avtomat, ilk top səsindən diksinən quşlar qanadlarını geniş, çox geniş açıb bacardıqları qədər uzaqlara uçub getdilər. Qorxdular barıt qoxusunda boğulmaqdan. Ocağının istiliyini uzaqlarda tapa bilməyən adamlar təki quşların da bəziləri yaxınlıqda özlərinə müvəqqəti yuva qurdular. Ara sakitləşən kimi güllədən yayınmaq üçün lap hündürdən uçaraq sərhədi keçib öz yurduna, dağılmış yuvasına baxıb qayıdırlar. Quşlar bizdən xoşbəxtdirlər. Hərəkət edə bilən bütün canlılar tərk etdi o yerləri. Ağaclar, kollar, torpaqlar, dağlar, … qaldı. Demək, onlar torpağa bizdən daha çox bağlıdılar. Ayrılıqdan, xiffətdən ağacların yarpaqları sapaldı. Dağlar bozardı. Ağappaq ağaran evlərin yerə sərilən daşları nəm çəkdi. Dəyişdi rəngi. Lalələr də dərd çəkdiyindən üstündəki qara xalı qırmızı rəngindən böyük görsəndi. Nişangah kimi. Qarabağa hər mənada payız gəldi. Qarabağın baharı sonbahara döndü. Daha oraların narı qızarmır. Qoz da qabıqdan gecələr düşür. Qorxur səsi eşidilər, tutular atəşə. Ağacların yarpaqları payız yarpaqlarının başqa rəng çalarlarını da almır. Saralıb tökülən yarpaqların üstünə qara buludlar göz yaşı tökür. Isladır. Isladır ki, külək əsəndə xışıltı səsi salmasın. Adam yox üstündə yeriyə… Tutu araq dadır. Arxından hələ də qan axır. Buralarda qızaran ancaq qan rəngidir. Lal bir sükut var. Gecələr ancaq atəş səslərinin pozduğu lal-ölü bir sükut. Cığırlar dərddən üzülüb. Dəli olmuş külək izləri itirib. Saralmış otlar, kol-koslar qapayıb yolların üzünü. Pas atmış dəmiryol relsləri sarala bilən nə varsa, onların arasında ard-arda düzülmüş ilan sürüsü kimi qaralır. Üzüqoylu uzanmış künbəz sınıq-sökük baş daşlarını qucaqlayıb ağı deyir. Dağlar, dərələr bizim yerimizə çəkdiyi xəcalətdən kiçilib. Təpələr düzən olub, düzəni çala yerdə. Qarabağın payızına payız gəlib. O yerlərə öz istəyiylə ancaq payızla qış gəlir. Özü də daha sərt. İlımlı heç nə yoxdur orda. Bu dərdə dözə bilməyib infark keçirən torpağın sinəsi cadar-cadardı. Bulud bu yerlərin üstünü kabus kimi alıb. Yağış balasını itirmiş ana təki aramsız göz yaşı tökür. Qəmin, kədərin göz yaşı duzlu olduğundan düşdüyü yeri sapsarı saraldır. Hər dəfə soyuqlar başlayanda; yağış, qar yağanda mənə elə gəlir ki, oralar da mənim kimi üşüyür. O yerlərə yağan yağış, qar sanki içimə yağır. Əsim-əsim əsirəm. Titrədirəm. O yerlər soyuqdan daha çox yiyəsizlikdən üşüyür. Yetim kimi. Atılmış kimi... Göynərtisi sinəmizi göynədən, acısı yuxumizi ərşə çəkdirən bu həsrət üzəcək bizi. Torpaq, dağ qarışıq. Payız ömürlü yurdun durnalara qoşulub gedən quşları biz gələn yazı gözləyir. O yerlərə bahar, yaşıllıq sevincin şirin göz yaşlarıyla gələcək. Həsrətə rəng qatmaq lazımdır. Yaşıl rəng sarı ilə mavinin qarışığından alınır. Sarı ümid, mavi isə azadlıq rəngidir. Azadlığa olan Umid Qarabağa yaşıllıq, həyat gətirəcək… Rəfail Tağızadə 18.10.2016 & VƏTƏNSEVƏRLƏR
