Avropa üçün “Cənub axını” qaz kəməri, Rusiyanın israrına baxmayaraq, prioritet deyil. Layihə “Şimal axını”ndan fərqlənsə də, təchizatçı əvvəlkidir – “Qazprom” Apa-nın Ukraynanın UNN agentliyinə istinadən verdiyi məlumata görə, bu sözləri Avropa Komissiyasının sədri Joze Manuel Barrozo deyib. J. M. Barrozo bildirib ki, “Cənub axını”nın yerinə Azərbaycandan İtaliya vasitəsilə çəkiləcək qaz kəməri Avropa üçün prioritet ola bilər - əgər Azərbaycan Rusiyanın təzyiqi qarşısında duruş gətirərsə: “Mən Bolqarıstana xəbərdarlıq etmək istərdim ki, onlar Rusiya ilə qaz kəmərləri layihələrinin həyata keçirilməsinə ehtiyatla yanaşsınlar və ölkə energetikasının diversifikasiyasını təmin edəcək digər qaz kəmərlərinə üstünlük versinlər. Məhz bu səbəblə Bolqarıstan və Rumıniyanın Avropa Birliyinə birləşdirilməsi tarixi əhəmiyyət daşıyır. Bolqarıstanda Rusiya casusu olan insanlar var. Ona görə də bu ölkələrin AB-yə qəbulu doğrudan da böyük tarixi əhəmiyyətə malikdir”. Qeyd edək ki, “Cənub axını” Qara dəniz akvatoriyasından Cənubi və Mərkəzi Avropa ölkələrinə ildə 63 milyard kubmetr təbii qazın nəqlini nəzərdə tutan qlobal infrastruktur layihəsidir. Hazırda Rusiya, Bolqarıstan və Serbiyada kəmərin tikintisi gedir. 2015-ci ilin sonunda kəmərə ilk qaz vurulmalıdır. Layihə 2018-ci ildə tam gücü ilə fəaliyyətə başlamalıdır.
Novruz Məmmədov : «Azərbaycanla Türkiyə arasında hərbi müttəfiqlik müqaviləsinin bağlanması gündəlikdədir» Rəcəb Tayyib Ərdoğan Bakıya həm də «Twitter», «Youtube» kimi şəbəkələrin Türkiyə ərazisində bağlanması barədə populyar olmayan qərarlar qəbul edəndən sonra gəlmişdi. Ümumiyyətlə etiraf edim ki, məndən ötrü Ərdoğanın Azərbaycana səfəri heç vaxt indiki qədər maraqlı olmamışdı. Əvvəla ona görə ki, Ərdoğan Azərbaycana Rusiyanın regionda xüsusi fəallıq nümayiş etdirməsi, Krım türklərinin taleyinə də toxunan aqressiv qərarlar qəbul etməsi ilə bir vaxtda gəlmişdi. İkinci tərəfdən baş nazirin Azərbaycana səfərini onun bu ərəfədə verdiyi müxtəlif bəyanatlar kifayət qədər cazibədar edirdi. Baş nazir seçki ərəfəsindəki çıxışlarında Azərbaycanın adını çəkmiş və bu zaman heç də həmişə ton müsbət olmamışdı. Üstəlik də Türkiyədən sızan Nurun bir şəfəq cızığının da Azərbaycandan keçməsi, bu təriqəti daşıyanların Azərbaycanda mühüm postlarda qərar tutması barədə deyilənlər türk demiş söz konusu idi və bu baxımdan hətta belə söhbətlər də gəzirdi ki, qonaq gələndə bir iki ali nəfərin taleyi həll olunacaq. Hətta guya baş nazir özü ilə hansısa siyahı gətirib və sair. Elə bütün bunlara görə də Rəcəb Tayyib Ərdoğanın Azərbaycana səfəri sətiraltıları ilə də maraq doğururdu. Amma bu, həm də o Türkiyənin başbakanı idi ki, Azərbaycanın ağır günlərində onun başının üstünü kəsdirmişdi, özünün «Qızıl şahinlər»i ilə. Bu şahinlər göydə Allahdan aşağı qanadları ilə sipər çəkmişdi ki, Azərbaycanı qorusun. Bu dəfə də oxşar vəziyyət yaranmışdı. Baş nazir o zaman gəlmişdi ki, Rusiyadan təhdid dolu bəyanatlar gəlir, gizlətməyəcəyəm, cəmiyyətin müəyyən yaruslarında Azərbaycana mümkün müdaxilə ilə bağlı təşviş də var. Görünür, belə düşünənlər də haqlıdır ki, Türkiyə növbəti dəfə hamıya Azərbaycanın tək olmadığını sübut etmək istəyir. Elə bu səbəbdən də Prezident Administrasiyası rəhbərinin müavini, Əliyev - Ərdoğan danışıqlarında iştirak etmiş Novruz Məmmədovla görüşə xüsusi maraqla getmişdim. Məncə zənnimdə də yanılmadım. Novruz Məmmədov : «Azərbaycanla Türkiyə arasında hərbi müttəfiqlik müqaviləsinin bağlanması çoxdandır ki, gündəlikdədir. Bu gün beynəlxalq münasibətlərdəki vəziyyət təkcə bir ölkənin istədiyindən asılı olmur. Hansı ölkə olursa olsun. Türkiyə NATO üzvü olduğu üçün, onun üzvlər qarşısında müəyyən öhdəlikləri var. NATO üzvü olan bəzi ölkələr ola bilər ki, bu əməkdaşlığa müsbət yanaşmazlar. Belə ölkələr olub və var. Özünüz də müşahidə etdiniz, bu günlərdə Türkiyənin yüksək çinli hərbçiləri və müdafiə naziri burada oldu. Münasibətlərin dediyiniz səviyyəyə çatması üçün müəyyən addımlar atılır. Düşünürəm ki, buna nikbin baxmaq lazımdır». Mir Şahin «Hesabat»
İlham Əliyev : «İşğal edilmiş bütün tarixi Azərbaycan torpaqlarına qayıdacağıq» Novruz müəllimlə biz Rusiyanın Ukrayna gedişindən Azərbaycana toxuna biləcək fəsadlar barədə də danışdıq. O, nikbinliklə hər hansı fəsada inanmadığını, Azərbaycanın dünyadakı dəyərinin və aparılan balanslaşdırılmış siyasətin onu hər hansı belə xoşagəlməzlikdən sığortaladığını dedi. Eyni zamanda ANS-in bu mövqeyini də bəyəndi ki,Azərbaycan özünü Ukrayna ilə müqayisə etməməli, əksinə bəlkə Rusiyadan nümunə götürərək öz tarixi ərazilərini qaytarmaq istiqamətində ciddi çalışmalıdır. ANS-in təhlil xidmətinin gəldiyi qənaət isə belədir: Bir halda ki, Rusiya nə vaxtsa ona məxsus olmuş Krımı özünə qaytarır, onda Azərbaycan Zəngəzur haqqında niyə düşünməsin? Niyə biz bu barədə Avropanın, lap elə bu yolu öz müasirlərinə göstərən Rusiyanın köməyindən istifadə etməyək. Bəlkə Jirinovskini onun isti,qızğın-qızdırmalı bəyanatları ilə məhz ona görə ortaya atıblar ki, Azərbaycanın fikrini belə tarixi həqiqətlərdən yayındırsınlar. Zəngəzur Putinin təbirincə desək, məhz Sovet Hökumətinin səhv qərarı nəticəsində 1923-cü ilin noyabrında Ermənistana verilib. Tarix boyu Azərbaycanınkı olmuş bu əraziləri geri qaytarmaq haqqımızdır. Prezident İlham Əliyevi dinləyək. «Gələcəkdə azərbaycanlılar bütün tarixi torpaqlarında yaşamalıdırlar. Bizim tarixi torpaqlarımız İrəvan xanlığıdır, Göyçə, Zəngəzur mahallarıdır. Bunlar bizim tarixi torpaqlarımızdır. Vaxt gələcək biz orada da yaşayacağıq. Azərbaycan öz ərazi bütövlüyünü bərpa edəcək, öz suverenliyini bərpa edəcək. Biz azərbaycanlılar Dağlıq Qarabağa, eləcə də digər işğal edilmiş torpaqlara və bütün tarixi Azərbaycan torpaqlarına qayıdacağıq. Mən buna əminəm». Mir Şahinlə «Hesabat»
Михеил Саакашвили : Почему сумасшедший король России не успокоится 4 апреля 2014 В начале марта, после инсценировки референдума в Крыму под дулами автоматов Калашникова, Россия приступила к процессу аннексии региона и заложила фундамент, по словам Москвы, для «новых политико-правовых реалий», так сказать, новая русская парадигма для беззаконного мира. Как сказала канцлер Германии Ангела Меркель в своем выступлении в Бундестаге 13 марта, Россия принесла закон джунглей в цивилизованый мир. Для тех из нас, кто пережил попытки Владимира Путина предотвратить последствия того, что он называет «величайшей геополитической катастрофой» 20-го века - распад Советского Союза - то, что происходит в Украине не является неожиданным. Но это и не последний акт спектакля. Теперь должно быть совершенно ясно, что первоначальный план Путина забрать восточную Украину путем мобилизации русского населения, не удался. Но это не значит, что он отступит. Российские стратеги говорят о «выходных гнева», которые могут включить в себя что-то на подобие вооруженной осады правительственных зданий в южной и восточной частях Украины. Если этим местным провокаторам и «силам самообороны» удастся удержать эти здания, как это было в Крыму, это может стать основой для дальнейшего военного вмешательства. Мы больше не должны удивляться этим циничным спекталям. История может быть полезным руководством для политиков: во-первых, чтобы помочь предотвратить новые катастрофы, а во-вторых, чтобы помочь реагировать на катастрофы, которые неизбежно случаются, даже несмотря на идеально продуманные планы. И все же, много политиков не учатся на опыте прошлого и делают те же ошибки, что сделали их коллеги десятилетия назад. В эти дни я не могу не вспомнить знаменитую фразу Йоги Берра «Это дежа вю, снова и снова». В Чечне десятки тысяч людей были убиты только для того, чтобы Путин почувствовал себя президентом и укрепил свою власть. Затем, когда цветные революции и последующие успешные реформы, стали угрозой для его правления, он вторгся в Грузию, чтобы искоренить эту «заразную» модель и снова подтвердить свою власть. Теперь же, столкнувшись с очередным уменьшением популярности в России, революцией сланцевого газа в Северной Америке, необходимостью постоянного доступа к порту для оснащения своих союзников на Ближнем Востоке, Путин напал на Украину и захватил Крым. И все же, даже с этими бесчисленными примерами, Запад продолжает не понимать или прощать агрессию Путина. В эти дни многие эксперты заняты переоценкой ценностей, в которой риторическим вопросом становится тезис о том, как Запад перестарался с расширением НАТО и ЕС и как он напрасно спровоцировал русского медведя. Вывод, к которому они приходят, что одна из причин такого дерзкого поведения России, лежит в активности Запада. Это особый вид интеллектуального самобичевания, а для Путина это еще и показатель слабости Запада, который только прибавляет ему храбрости. Невилл Чемберлен, объясняя руководителям больших европейских держав почему они должны смириться с гитлеровской оккупацией Судетской области, утверждал, что европейцы не должны обращать внимание на «ссору в далекой стране между людьми, о которых мы ничего не знаем». А теперь я слышу как многие эксперты говорят об «асимметрии интересов», подразумевая, что Россия имеет право аннексировать земли соседних стран по той простой причине, что она больше заботится о них, чем Запад. Другие же полагают, что мы все должны свыкнуться с мыслью, что Крым «ушел» и Россия никогда не отдаст его обратно. Это именно то, что мне сказали летом 2008 года. Я должен был смириться с мыслью, что часть территории Грузии, оккупированная Россией, «ушла» навсегда. Но эта логика имеет свое продолжение. Как мы знаем из истории, циклы умиротворения, как правило, становятся короче с геометрической прогрессией. И вскоре те же эксперты могут заявить, с абсолютно беспристрастным лицом, что Молдова, Латвия или даже какая-то провинция Польши «утеряна». И это только потому, что Россия не в настроении отдать все обратно. Самой большой жертвой для Запада будут не страны, которые уже являются или стремятся быть их союзниками, а принципы, на которых построен Западный мир. Самой большой жертвой для Запада будут не страны, которые уже являются или стремятся быть их союзниками, а принципы, на которых построен Западный мир. Правда в том, что Грузия, Украина и Молдова просто наказаны Россией за их желание жить в свободном и демократическом обществе, которое разительно отличается от модели Путина. Конечно, Москва не слишком заботилась о миноритарном русском населении в ближнем зарубежье до тех пор, пока эти страны управлялись удобными для Кремля коррумпированными дружками. Но за предыдущее десятилетие Грузия, Украина и Молдова научились ориентироваться на Запад, не столько из-за геополитических интересов, а потому, что их люди стремятся к западному образу жизни, который уважает права человека и всеобщие ценности. По этой причине, Запад должен приютить эти страны не только из прагматических расчетов, но и для укрепления самих принципов, которые превратили западные демократии в самые успешные общества в мировой истории. Основные факты абсолютно ясны. Россия представляет самую большую угрозу для международного права и порядка со времен вторжение в Афганистан в 1979 году. И хотя Запад обладает гораздо большим превосходством над Россией (как в экономическом, так и военном аспектах), чем это когда-либо было над Советским Союзом, сегодняшние лидеры не горят желанием воспользоваться такой асимметрией. Проблема, возможно, связана с амбивалентностью большинства региональных экспертов, которые задают тон мышлению западных лидеров. Их основное неправильное восприятие России основано на том, что они не понимают разницы между советской номенклатурой и коррумпированной элитой современной России. Они совсем недооценивают привязанность российских элит к их особнякам и банковским счетам на Западе. Кроме того, ключевые лица, принимающие решения от имени Москвы, более зависимы финансово и морально от Запада, чем бюрократы брежневской эпохи. Санкции могут успешно отделить эту группу от ближайшего окружения Путина, но они должны быть более ощутимы и всеобъемлемы. И все же, несмотря на риторику президента Барака Обамы, Запад, а в особенности Европа, не очень то и хочет вводить более жесткие санкции. В отличие от времен холодной войны, западные компании получают намного больше пользы от сегодняшней России и поэтому они тоже обязательно пострадают от них. Но после первого этапа санкций, акции восстановились в цене, так как рынки стабилизировались, не увидев далеко идущих последствий этих мер. Так каким же образом Запад хочет, чтобы Путин воспринял его всерьез, если даже Уолл-стрит не верит в серьезность намерений западного альянса? Дилемма проста: хочет ли Запад заплатить эту цену сейчас, или отсрочить решение и заплатить гораздо больше в будущем? Выбор лучше всего может быть описан в медицинских терминах. Рак российской агрессии впервые проявился в Грузии, но Запад решил не обращать внимание на диагноз и лечить болезнь аспирином. Крым является метастазой того, что произошло в Грузии, но Запад по-прежнему исключает хирургическое вмешательство (то есть военное), как имеющее слишком высокий риск. Но по крайней мере он должен применить химиотерапию. Да, это означает, что Запад, и в частности европейские компании, будут ощущать в краткосрочной перспективе последствия собственных препаратов. Но в долгосрочной перспективе эта болезненная доза является единственным способом, чтобы помочь убить рак под названием Путин. Уинстон Черчилль однажды пророчески сказал умиротворителям Гитлера: «Вам был дан выбор между войной и бесчестьем. Вы выбрали бесчестие и у вас будет война». Конечно, мы не можем ожидать от современных политиков, одержимых соцопросами и промежуточными выборами, что они будут последователями Черчилля все время. Но как минимум, они должны не хотеть войти в историю как Невиллы Чемберлены 21-го века. И невосприятие Путина таким, какой он есть и всегда был, лежит в основе умиротворения. Эд Джонсон для FP
Professor Kamil Vəli Nərimanoğlu: «Azərbaycan hakimiyyətinin Türkiyə qarşısında borcudur ki, ölkədə «nurçu»ların əl-ayağını yığsın» Türkiyədə yetərincə ajiotaj doğuran bələdiyyə seçkisini orda çalışan professor Kamil Vəli Nərimanoğlu ilə dəyərləndirmişik. - Kamil bəy, yerli seçki olsa da az qala bütün dünyanın diqqətinə səbəb olan Türkiyə seçkilərinin nəticəsi barədə nə deyə bilərsiniz? Sizin üçün sürpriz nələrsə oldu? - 30 mart seçkisi Türkiyənin qarşıdakı prezident və parlament seçkiləri üçün həlledici addım oldu. Əslində gözlənilməz bir şey baş vermədi. Çünki əksər gümanlar, etimallar bu idi ki, Türkiyə dövləti və seçilmiş hökuməti hay-küyə məğlub edilə bilməz. Türk xalqı həmişə haqsız əziləni, hücuma məruz qalanı müdafiə edib. Seçkinin nəticəsini də bu baxımdan dəyərləndirsək, nəticənin təbii olduğu üzə çıxacaq. - Bəzi qiymətləndirmələrdə bələdiyyə seçkisi Ərdoğanın seçkisi kimi şərh olunur. Yəni Ərdoğanın xarizması bu seçkidə sözünü dediyi kimi. Sizin fikriniz necədir, AKP-nin qələbəsini şərtləndirən nələrdir? - Heç şübhəsiz, Ərdoğanın xarizması, şəxsiyyəti böyük faktordur. Ancaq bu qələbənin təməlində iş dayanır. Ərdoğan hakimiyyəti yerli idarəetmə orqanlarında çox böyük fəaliyyət göstərib. Təkcə Istanbula baxsaq, burda görülən işlər, modernləşmə istiqamətində gerçəkləşən projelər inkaredilməzdir, nəhəngdir! Onlar çox ağır nəqliyyat, infrastruktur, ekoloji problemlərin öhdəsindən gəliblər. Bütün bunlar da seçicinin rəğbətini qazandıran faktorlardır. - Seçki öncəsi AKP üçün çox rahat olmadı; hökuməti zəif salacaq səs qeydləri yayıldı, “hizmət” hərəkatının səslərini bu dəfə AKP üçün istifadə etməyəcəyi bəlli oldu. Amma nəticə dəyişmədi. Burda müxalifətin zəifliyi də rol oynaya bilərmi? - Əvvəla burda nəzərə almaq lazımdır ki, Türkiyədə seçkilər Azərbaycandakı kimi keçmir, demokratik olur. Bunun üçün də, mən elə bu gün (dünən) Əli Kərimlinin mətbuatdan Türkiyə seçkiləri ilə bağlı açıqladığı fikri paylaşıram. Əli bəy bildirir ki, Türkiyədəki seçkilər bizim üçün nümunə olmalıdır. Mən də əlavə edirəm ki, tək bizim deyil, əksər post-sovet ölkələri üçün də. Çünki ancaq bu cür demokratik seçkidə xalq öz iradəsini nümayiş etdirə bilir. Seçki kampaniyası zamanı diqqət etdinizsə, AKP ancaq gördüyü və görəcəyi konkret proyektlər barədə danışırdı. Proqramlar təqdim edirdi. Bilirsiniz, Türkiyə cəmiyyəti fərqli cəmiyyətdir, onun rəğbətini gur səslə, yalan-palanla, şantaj, montajla qazana bilməzsən. Bəli, çox təəssüf ki, ana müxalifət, o biriləri də böhtan və şərləmə kampaniyasına ağırlıq verdi, ortaya bitkin bir proqram qoya bilmədi. Bu da səsvermədə öz təsirini göstərdi. Bundan başqa, seçki ərəfəsində Türkiyə müxalifətinin ciddi səhvləri olmuşdu. Məsələn, “Gəzi olayları”na CHP başçılıq edirdi. MHP, çox təəssüf olsun ki, yanlışları oldu; tarixi rəqibi CHP ilə müttəfiqlik etməyə başladı. Bunların fonunda da hər iki partiyanın vaxtilə yamanladığı “hizmət” hərəkatı ilə yaxınlaşması onlara etimadı azaltdı. - “Hizmət hərəkatı” və ya “Gülən camaatı” adlanan kəsimlə bağlı fikirləriniz necədir, doğrudanmı onlar Ərdoğanın təqdim etdiyi kimi dövləti təhlükəyə çeviriliblər? - Bilirsiniz ki, “Gülən hərəkatı” əvvəlcə hökumətin tərkibində olan hissə, qrup idi. Mən özüm bəzi yazılarımda o hərəkatın təhsil sahəsində gördüyü işləri təqdir də etmişəm. Amma bu seçki kampaniyası zamanı üzə çıxdı ki, “hizmət hərəkatı” bəyan etdikləri prinsiplərdən çox uzaq düşərək, siyasətin çox dərinliyinə giriblər, həm də ən pisi bundan istifadə edərək dövləti arxadan vurublar. Dövlət içində dövlət yaratmaq, dövlətin məhrəm görüşlərini, danışıqlarını dinləmək və onu xaric üçün servis etmək nə strateji, nə də taktiki baxımdan təqdir oluna, sakit qarşılana bilməz. Bunun adı xəyanətdən başqa bir şey deyil. Sən ölkənin sirrini başqalarına verirsənsə, bunun nəyi “hizmət” oldu və ya kimə xidmət oldu? - Sizin dediklərinizi belə başa düşmək olarmı ki, sensasiyalı səs yazıları Ərdoğanın xeyrinə işlədi? - Həqiqətin xeyrinə işlədi. Bu millətə xidmət edən insan var, əgər onun hansısa cinayətindən söhbət gedirsə, montaj-şantajla iş keçməz. Indi çox az adam şübhə edər ki, Ərdoğana qarşı düzəldilən montaj-şantaj əməlləri “hizmət”çilərlə ABŞ və Israildəki bəzi dairələrin birgə məhsuludur. Yeri gəlmişkən, bu təhlükə bizim ölkəmiz üçün də aktualdır. Təhsili vasitə edərək, Azərbaycanda da idarəetməni ələ keçirirlər. Kraldan artıq kralçılıq edirlər. Onların əl-ayağının yığışdırılması demokratiyaya doğru bir addım ola bilər. Sualınızı daha konkret cavablasam, türk millətinin iradəsi sandıqda idafə olundu. Demək, xalq aparılan siyasəti tədqir etdi, öz şəxsi və dövlətinin təhlükəsizliyinin təhdidinə “yox” dedi. - Belə bir narahatçılıq var ki, AKP-nin növbəti qələbəsi hökumətdə avtoritar meyilləri artıracaq. Siz bu narahatçılığı bölüşürsüzmü? - Belə bir narahatçılıq yoxdu. Azərbaycanda bir atalar sözü var, “evində yoxdur arpalıq, könlündən keçir hampalıq”. Azərbaycanda demokratiyanın işartıları belə yoxdur, Türkiyədən ideal demokratiya tələb olunur. Türkiyə dörd tərəfdə düşmənlə əhatə olunub, bir Azərbaycanla ortabab vəziyyətdir, Rusiya ilə birtəhər keçinirlər. Daxildə kürd problemi var. Belə bir vəziyyətdə hakimiyyətdə kəskin görünən prinsipial mövqe olmazsa, dövlətin əl-ayağını yığmaq olmaz. - Ancaq sosial şəbəkələrə qoyulan qadağalar da var, bu addımları mədəni dünya tənqidlə qarşılayır... - Belə problem var. Amma gəlin bir az məsələnin mahiyyətinə baxaq. Bütün bunlar nədən oldu? Ona görə ki, şəxslərin və dövlətin məhrəmliyinə qəsd olundu, namusuna toxunuldu. Təsəvvür edin, gizlincə evin hamamının çəkilişini edirlər, evdə uşaq var, xanım var... bunları qeydə alırlar. Bu şeylər hər kəsin namusuna toxunan haldı. Dövlətin də namusu onun təhlükəsizliyidir, buna da əl uzatdılar, məxfi görüşmələri çəkib xaricə ötürdülər. Bütün bunların hamısı da xarici dairələrin dəstəyi ilə edilirsə, biz xəyanətdən danışmalıyıq daha çox. Güman edirəm ki, sosial şəbəkələrə tətbiq edilən qadağalar müvəqqəti xarakter daşıyır, hökumət texnoloji xəyanətdən aram nəfəs almaq üçün bu tədbiri görüb. Amma əmin olun, Türkiyədə siyasət axar su kimidir, o öz-özünü təmizləmək gücündədir. - Baş nazir seçki sonrası çıxışında hədələr biçdi. Sizcə bu, Türkiyə cəmiyyətinin seçkidən sonra parçalanmasına səbəb olmayacaq ki? - Açıq danışmalıyıq, seçilərdən əvvəlki şər kampaniyası özbaşına buraxıla bilməz, Türkiyənin təhlükəsizliyini təhdid edən kimdirsə, cəzalanmalıdır. Təhsil və başqa humanist tədbirlər haləsi altında gizlənib dövləti içdən sarsıtmaq istəyən insanları, qrupları cəzalandırmaq Türkiyə hökumətinin kefi ilə bağlı məsələ deyil, bu onların borcudur. AKP-nin bunu edəcəyini də gözləyirəm. Amma cəzalandırma kor intiqam olmayacaq, qanuna söykənən fəaliyyət olacaq. Bu iş çox vacibdir, çünki o olmasa Türkiyənin pozulan siyasi atmosferi sağalmaz. Mən deyə bilmərəm ki, Türkiyədə ideal demokratiya var. Xeyr, demokratik problemlər var, amma onların aradan qaldırılması üçün yavaş-yavaş addımlar atılır. Türkiyənin istiqbalını kifayət qədər işıqlı, aydın görürəm, gedən prosesləri də müsbət qiymətləndirirəm. - Nəzərə alsaq ki, Ərdoğanın qəzəbləndiyi “camaat”ın Azərbaycanda da böyük şəbəkəsi var. Bu baxımdan yanaşsaq seçkinin nəticələri bizə necə təsir edəcək? - Əvvəla gəlin özümüzə bir sual verək: “Nurçu”lar Azərbaycanda kimin yanındadılar, məzlumun, yoxsa zalimin? Haqqın, yoxsa nahaqqın? Mən onların təhsil sektorundakı fəaliyyətini mübahisələndirmirəm; gerçəkdən də yaxşı kadrları var və rüşvətdən uzaq təhsil müəssisələri yaradıblar. Ancaq biz onların media orqanlarında, məsələn, Xəzər TV-də, “Zaman” qəzetində nə vaxt Azərbaycan xalqının fundamental hüquqlarının pozulması ilə bağlı material görmüşük? Onlar nə vaxt seçki saxtakarlığı kimi dəhşətdən yazıblar, hətta dövlət başçısının izn verdiyi mövzu - qudurğan məmur övladlarını tənqid ediblər? Mən görməmişəm, bəlkə sizlər görmüsünüz? Son seçkidə Xəzər TV xüsusi materialları ilə az qala Lider TV-yə rəhmət oxutdurmurdumu? Mən hələ daha ağır məsələdən danışmıram; Türkiyədə tarix və dillə bağlı mühüm qurumlar “nurçu”ların əlindədir. Öz sahəm olduğundan əminliklə deyirəm, bu adamlar Azərbaycan və Türkiyənin ortaq dərdi olan erməni məsələsinə çox laqeyddilər. Qondarma erməni soyqırımı ilə bağlı boyunlarına düşən işlər var, onları görmürlər. Biz azərbaycanlıların bir nömrəli dərdi Qarabağa belə səthi münasibət göstərən hər kəs kimliyindən asılı olmayaraq öz mənafeyini düşünəndi. - Bəs proqnozunuz nədir? - Proqnoz deməzdim, amma məntiq və sağlam dövlətçilik şüuruna görə Azərbaycan da Türkiyə dövlətinin təhlükəsizliyini baltalayan şəbəkənin əl-ayağını yığmalıdır. Indi bir-iki adam tapıb işdən çıxarmaqla məsələ tamamlanmır. Söhbət heç ondan getmir ki, insanlara qarşı total repressiya işə düşməlidir, xeyr! Sadəcə məsələyə ciddi və kompleks yanaşmalıdır, kimlər ki dövlətin təhlükəsizliyini sarsıdır, faktiki casusluq fəaliyyətindədilər, bu hərəkətlər qanuni qiymətini almalıdır. Azərbaycan hakimiyyəti düşünməlidir, necə ki Türkiyə öz mənafelərini tələb etsə də Ermənistanla sərhədlərini açmır, Azərbaycan da borcludur ki, qardaş ölkəyə xəyanət edən, onu arxadan xəncərləyən insanların əl-ayağını yığsın. Natiq "Azadlıq"qəzeti
“Bizim dostluğumuza zərrə qədər də xələl gətirən istənilən problemin qarşısını almağa qadirik”.
“Axar.az” xəbər verir ki, bu sözləri Azərbaycan Respublikasının Prezidenti İlham Əliyev Azərbaycandakı nurçuluğun ikitərəfli görüşdə müzakirə edilib-edilmədiyi ilə bağlı türkiyəli jurnalistin sualını cavablandırarkən iki ölkə rəhbərlərinin hazırda da davam edən mətbuat konfransında səsləndirib: Prezident həmçinin bunları əlavə edib:
“Türkiyə Azərbaycan qardaş ölkədir. Rəhbərləri qardaşdır, xalqları qardaşdır. Biz Türkiyə Azərbaycan münasibətlərinə zərər verə biləcək istənilən qüvvənin qarşısını alırıq. Biz imkan vermərik ki, iki dost, qardaş ölkənin arasında kimlərsə nifaq salsın”.
3 aprel 2014. Aprelin 2-də baş nazir Artur Rasizadə Azərbaycanda rəsmi səfərdə olan Türkiyə Silahlı Qüvvələrinin Baş Qərargah rəisi, ordu generalı Necdət Özəlin rəhbərlik etdiyi nümayəndə heyətini qəbul edib. Nazirlər Kabinetinin mətbuat xidmətindən verilən məlumata görə, qədim tarixi köklərə və qardaşlıq ənənələrinə əsaslanan Azərbaycan-Türkiyə əlaqələrindən söz açan A. Rasizadə ölkələr arasında siyasi, iqtisadi, mədəni sahələrdə sıx münasibətlərin mövcud olduğunu qeyd edib. Baş nazir əmin olduğunu bildirib ki, dost ölkənin Baş Qərarahının nümayəndə heyətinin Bakıya səfəri hərbi sahədə də əməkdaşlığın dərinləşməsinə xidmət edəcək. Azərbaycanda milli ordu quruculuğuna və onun modernləşməsinə Türkiyə Cümhuriyyətinin hər zaman fəal yardım etdiyini minnətdarlıqla xatırladan A. Rasizadə bundan sonra da əlaqələrin yüksələn xətlə inkişaf edəcəyinə əminliyini vurğulayıb. N. Özəl Azərbaycan və Türkiyə arasında hərbi sahədə strateji tərəfdaşlığın xalqların mənafeyinə uyğun olduğunu söyləyib. Regionda sülhə təhlükə yaradan Dağlıq Qarabağ münaqişəsi barədə söhbət gedərkən N. Özəl Türkiyənin hər zaman Azərbaycanın yanında olduğunu və problemin yalnız beynəlxalq hüquq çərçivəsində, ərazi bütövlüyü və sərhədlərin toxunulmazlığı prinsipləri əsasında həllini dəstəklədiyini bir daha vurğulayıb. Görüşdə Azərbaycan və Türkiyə silahlı qüvvələri arasında əlaqələrin perspektivinə dair tərəfləri maraqlandıran bir sıra digər məsələlər ətrafında da geniş fikir mübadiləsi aparılıb. QAT.az
.jpg)
